Een op dit ogenblik geopolitiek vermoedelijk belangrijkste vraag is wat de juiste buitenlandse politiek van de VS is en waarom ze ogenschijnlijk zo’n rare bokkensprongen maakt. Geen kat lijkt er nog wijs uit te raken. En haar goedpraters in onze media hebben het er duidelijk ook steeds moeilijker mee.
Geld beheerst de wereld
Feitelijk is de reden echter simpel: De VS is ‘s werelds grootste schuldenaar en andere nieuw opkomende landen zoals Rusland, Qatar, Saoedi Arabië, China, Brazilië en Indië, zijn ‘s werelds schuldeisers en nieuwe rijken.
De tijd dat de VS met haar vazallen zoals de EU en Japan alle technologie en geldstromen beheerde is definitief voorbij. De technologie zit nu ook elders en de geldstromen komen nu o.a. uit Beijing. Vanuit China worden er tegenwoordig zelfs meer patenten aangevraagd dan vanuit de VS.
In wezen zitten wij nu in een zelfde periode als in 1900 toen het Verenigd Koninkrijk dacht de machtigste natie ter wereld te zijn en men er nog uit volle borst zong van ‘Rule Britannia, Britannia rules the waves’ (heers Brittannië, Brittannië beheerst de zeeën).
Akkoord over nucleair prohramma - Onderhandelaars - 14 juli 2015
De onderhandelaars van het Iraanse akkoord over het Iraanse nucleaire programma. Om haar partners aan boord te houden moest de VS aan hen toegevingen doen. Zo moest de VS haar botte weigering laten varen om een Iraanse nucleair programma toe te laten.
In feite echter was London in 1900 qua economische kracht toen al voorbijgestoken door haar vroegere kolonie de VS. Alleen amper iemand die het besefte. In London bleven de opeenvolgende regeringen en parlementen nog decennia verder dromen van steeds maar nieuwe oorlogen. Tot men helemaal failliet was.
En aangezien geld de wereld beheerst en niet wat warrige idealen of de politieke wil van een of andere president ziet de VS nu stilletjes ook dat het steeds meer met anderen moet rekening houden.
Niemand in de wereld wil oorlog met de militaire supermacht die de VS is, maar steeds minder landen willen nog zomaar goedschiks naar haar bevelen luisteren. En aangezien de VS zeer zuinig wil zijn met haar leger is de macht van de VS om aan die verre vazallen brutaal haar wil op te leggen beperkt.
Een dilemma
In de kwestie Iran wilden China en Rusland en ook wel de EU de VS nog grotendeels of bijna geheel volgen, maar dat deden ze alleen mits een mee door hen vastgestelde prijs. Ook in de diplomatie is niets gratis.
In ruil moest de VS aan hen dus toegevingen doen. De VS leeft op dit ogenblik met Rusland en China in een soort van permanente oorlog, maar het moet zich, ongetwijfeld tegen haar wil, inhouden. Diplomatie is als onderhandelen op een veemarkt, bieden tot je op een voor beide partijen aanvaardbare prijs komt.
Het verklaart het schipperen van de VS die heen en weer getrokken wordt tussen haar langs de ene kant steeds veeleisender wordende ‘bondgenoten’ met ieder hun specifieke eisen en haar eigen megalomane plannen voor het organiseren van de Pax Americana, The New American Century zoals men het in zogenaamde neoconservatieve kringen graag hoort.
In een recent gesprek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry met het persbureau Reuters (1) over de zaak Iran komt dit duidelijk naar voor. De VS zit voor een reuzengroot dilemma over hoe ze haar macht niet zozeer kan uitbreiden maar in essentie vooral gewoon behouden.
Dat is wat Kerry in dit gesprek goed laat verstaan. De indruk die ontstaat is dat de VS een akkoord met Iran sloten om zo steviger te staan tegen haar zogenaamde bondgenoten, in het Midden-Oosten vooral dan het duo Israël en Saoedi Arabië. Want in Washington ziet men die als te veeleisend. Deze willen immers een nieuwe Amerikaanse militaire interventie, maar Washington weigert.  
 Angela Merkel en Barack Obama - 1
De Amerikaanse president Barack Obama aan tafel met zijn vazal de Duitse bondskanselier Angela Merkel. De VS heeft het steeds moeilijker om haar vazallen in het gareel te houden.
In de nieuwe geostrategische structuur die nu aan het ontstaan is kan de VS op die wijze veel gemakkelijker de eisen van Iran afwegen tegen die van het Huis van Saoed en de zionistische staat. En uiteraard ook omgekeerd. Maar het is voor de VS in het Midden-Oosten een delicaat balanceren tussen beide regionale machten.
De machtspositie van de dollar
Zeer opvallend in het over Iran gaande gesprek van Reuters met Kerry is dat hij het ook heeft over de wereldwijde positie van de dollar. Zo te horen uit het interview was dit in de gesprekken met Iran een nog groter knelpunt dan de nucleaire kwestie die in wezen nep is. Er zijn immers evenveel Iraanse plannen voor een kernbom als er in 2003 in Irak massavernietigingswapens waren.
Verliest de dollar zijn positie van primus inter pares onder de munten dan verliest de VS een van de drie centrale pijlers van haar macht. Die zijn de militaire kracht, de zachte kracht zoals het internet, de media met de cultuur zoals Disneyland, met dan als derde pijler de financiële macht, dit dan essentieel via de positie van de dollar.
Blijkbaar is de schrik in de VS zeer groot dat haar muntpositie hier in gevaar is. En geld is de baas. Want zo kan men de gages van de soldaten, muzikanten, journalisten en acteurs betalen en de facturen voor het wapentuig. Geen geld betekent geen lonen en geen wapens. De bijna monopoliepositie van de dollar is meer dan wat ook de centrale pijler van de Amerikaanse macht.
Geweten is dat nogal wat landen zoals Iran, Rusland, China, Brazilië, Venezuela en vele anderen nu al pogen om de dollar in hun handelsverkeer uit te schakelen. En in Europa zal men hierover niet echt rouwen als die bijna monopoliepositie zou verdwijnen. 
Zeker na de Amerikaanse monsterboetes voor de Europese banken zoals BNP Paribas, de door de VS veroorzaakte bankencrisis en de wilde speculatie van Wall Street tegen de euro. Brussel zal er binnenkamers eerder veel pret aan beleven dan om rouwen. 
Zo poogt China om haar munt de renminbi te laten opnemen als een der munten binnen de Speciale Trekkingsrechten van het IMF, naast de yen, de dollar, de euro en het Britse pond. Iets waartegen de VS zich met alle middelen verzet.
VS Dollar - biljet van 1 dollar
Blijkbaar heeft tijdens de onderhandelingen met Iran de positie van de dollar als ‘s werelds reservemunt ter discussie op tafel gelegen.
Waarbij de EU China hier zo te zien eerder steunt. Het plan moet de renminbi in het betalingsverkeer meer kracht geven, ten nadele van de dollar. Recent werd hierover een compromis bereikt waarbij de beslissing hierover gewoon naar eind dit jaar werd verwezen.
Minder zeker
De VS is hier dus zeer op zijn hoede want zowat iedereen wil zich om een of andere reden wel eens wreken op de als zeer arrogant geziene VS. Als men bijvoorbeeld de verhandeling van olie en gas niet langer in dollar maar in lokale munten doet is de dollar diezelfde dag keizer af. En wat dan? Vandaar de grote druk die oliestaat Saoedi Arabië op de VS kan uitoefenen.  
John Kerry:
“Not only would U.S. global credibility be undermined, Kerry said, but also the dollar’s position as the world’s reserve currency would be threatened.“
“It’s not going to happen overnight,” Kerry said in a public question-and-answer session at Reuters news service headquarters in New York . “But I’m telling you, there’s a huge antipathy out there” to U.S. leadership. Pointing to efforts by Russia and China to join forces with rising, nonaligned powers, he said that “there’s a big bloc out there, folks, that isn’t just sitting around waiting for the United States to tell them what to do.” (1)
“Niet alleen zou men zo de geloofwaardigheid van de VS globaal ondermijnen, stelde Kerry, maar ook de positie van de dollar als ‘s werelds reservemunt zou in gevaar komen. (dit indien het Amerikaans parlement het akkoord met Iran niet zou aanvaarden, nvdr.)”
“Dat gaat niet op een nacht gebeuren”, stelde Kerry in een publieke vraag- en antwoordsessie op het nieuwshoofdkwartier van Reuters in New York, “Maar ik zeg je dat er ginds een grote antipathie is” tegenover Amerikaans leiderschap. Daarbij verwees hij naar pogingen van Rusland en China om samen te slaan met andere machtiger wordende niet-gebonden staten. Hij stelde: “Jongens, er is ginds een groot blok dat niet zomaar zit te wachten op wat wij hen zeggen wat ze moeten doen.”
Joseph Nye - 4
De Amerikaanse politicoloog Joseph Nye ziet de VS in deze eeuw nog meer schitteren als in de voorgaande. Een zeer groot optimisme waar o.m. John Kerry niet mee akkoord lijkt te gaan.
De Amerikaans politicoloog en hypernationalist Joseph Nye en Johan Van Overtveldt (N-VA), onze minister van Financiën en groot fan van de VS, zien de VS in de 21ste eeuw nog evenveel of zelfs meer schitteren als voorheen. John Kerry is er zo te zien al veel minder zeker over. En terecht. 
Willy Van Damme
Zie ook:
Reuters, Warren Strobel, 11 augustus, 2015, ‘Dollar could suffer if U.S. walks away from Iran deal - John Kerry’. http://uk.reuters.com/article/2015/08/11/uk-iran-nuclear-kerry-idUKKCN0QG1UW20150811?feedType=nl&feedName=worldNews