zaterdag 22 februari 2014

De Mainstream Pers 150


De geschiedenis herhaalt zich:

We weten niet meer wie we moeten achten en respecteren, en wie niet. In dit opzicht zijn wij barbaren voor elkaar geworden. Want van nature zijn allen gelijk, of het nu barbaren of Grieken zijn. Dat vloeit voort uit wat van nature voor alle mensen noodzakelijk is. Wij ademen allemaal door mond en neus, en we eten allemaal met onze handen.
Antiphon. Over de waarheid. 5e eeuw voor Christus.

Er komen steeds meer mensen die problemen hebben met het definiëren van hun eigen identiteit, die moeite hebben te bepalen waar ze sociaal of cultureel bij horen. Ze voelen zich verloren, en hun ontvankelijkheid voor het gefluister van nationalisten en racisten die hen doen geloven dat de Ander een bedreiging vormt, dat hij een vijand is, dat hij hun vermoeiende frustraties en angsten veroorzaakt, wordt steeds groter. 
Ryszard Kapuściński. De Ander. Essays van de reporter van de eeuw. 2006 

Een sprekend voorbeeld hiervan is de historicus en jurist dr. mr. Thierry Baudet die in het pamflet dat hij met mr. Geert Mak heeft samengesteld onder de titel Thuis In De Tijd stelt dat

De ethische dimensie van onze Oikos (Oudgriekse equivalent van huis, familie, gezin. svh) is getroffen door een… verstoring. Ethiek gaat over goed leven — oftewel, over en manier van leven die we samen, met elkaar, moreel juist achten. De nog altijd voortgaande massale immigratie brengt elk jaar opnieuw grote groepen mensen naar ons land die niet zelden andere opvattingen hebben over goed en kwaad, andere gewoontes en gebruiken en een volkomen andere historische referentiekader. 

Iets soortgelijks verklaarde Geert Mak na zijn Abel Herzberg-lezing toen hij desgevraagd opmerkte dat ‘de overhaaste toelating’ van 'Roemenen en Bulgaren' wel ‘1001 problemen’ oproepen, als gevolg van ‘beslissingen’ die 

Europa niet versterkt hebben, zoals sommige mensen denken, maar enorm verzwakt… En hetzelfde is ook gebeurt bij de toelating van Griekenland tot de Euro. Dat had nooit, nooit, nooit, nooit mogen gebeuren!

Het opmerkelijke hierbij is dat en tegenstelling tot de EU-propagandist Mak de EU-scepticus Hans Magnus Enzensberger nu juist vanuit het tegenovergestelde uitgaat. Zijn boek De grote volksverhuizing. Over enkele bijzonderheden bij de mensenjacht (1992) begint hij met de volgende stelling:

Een wereldkaart. Zwermen blauwe en rode pijlen die zich verdichten tot wervelingen en in tegengestelde richting weer uit elkaar drijven. De kaart wordt geaccentueerd door bogen die kleurrijke zones van verschillende luchtdrukken van elkaar scheiden: isobaren en winden. Zo'n klimaatkaart ziet er mooi uit, maar wie geen basiskennis heeft, zal hem nauwelijks kunnen verklaren. Hij is abstract. Hij moet een dynamisch proces met statische middelen afbeelden. Alleen een film kan laten zien waar het om gaat. De normale toestand van de atmosfeer is de turbulentie. Hetzelfde geldt voor het bevolken van de aarde door de mens.


Mensen die door een ideologische bril kijken kunnen de onvergankelijke werkelijkheid niet zien zoals de eerste Europese denkers die zagen. Zij denken dat met de neoliberale Pyrrusoverwinning op het Sovjet-communisme wij het einde van de geschiedenis hebben bereikt. Nee dus:

Panta rhei (Grieks: πάντα ῥεῖ) is een bekende uitspraak die een gedachte van de Griekse filosoof Heraclitus weergeeft. Het betekent alles stroomt of alles is in beweging.
Hiermee wordt verwezen naar de gedachte van Heraclitus dat alles in deze wereld steeds in verandering is: 'Men kan niet tweemaal in dezelfde rivier stappen, want het is steeds weer vers water dat u tegemoet stroomt.'
De uitspraak zou niet afkomstig zijn van Heraclitus zelf, maar van Plato. In zijn eenzijdige interpretatie van de heraclitische filosofie poneerde hij dat alles in de zintuiglijke wereld aan zulk een verandering onderhevig is dat ze op zich volledig structuurloos is en dus niet kan gekend worden (dit in contrast met de platoonse vormenwereld). Deze interpretatie is waarschijnlijk geïnspireerd door één van de zogenaamde "rivierfragmenten".
Onder meer Plato ('Niets is ooit, maar alles wordt'), Ovidius ('Omnia mutantur, nihil interit' – 'alles verandert, niets gaat ten gronde') en Aristoteles ('Niets is standvastig.') werden door deze gedachte geïnspireerd.

Niets is statisch, alles verkeert in staat van turbulentie. Met andere woorden: Baudet's en Mak's pleidooi voor het 'behoud van het ''thuis''' is gedoemd te falen. Een terugkeer naar het oude vertrouwde is onmogelijk; elke cultuur weet dit, elk tijdsgewricht weet dit. In The Greeks And The Irrational (1951) citeert de Britse classicus E.R. Dodds de elfde-eeuwse Perzische wijsgeer Al Ghazali:

There is no hope in returning to a traditional faith after it has once been abandoned, since the essential condition in the holder of a traditional faith is that he should not know he is a traditionalist.

Waar de twee dolende Nederlanders naar op zoek zijn bestaat niet meer, althans niet in de betekenis die zij eraan geven. Zij willen zich 'thuis' voelen in een wereld die geglobaliseerd is. Na vijf eeuwen de aarde te hebben afgestroopt op zoek naar alle mogelijke rijkdommen, wil het blanke christelijke deel van Europa zijn grenzen sluiten om te voorkomen dat anderen van zijn rijkdom profiteren. Hoe paradoxaal dat nu juist de historicus Baudet die als rechts wordt aangekondigd en de vermeend historicus Mak die als links wordt gepresenteerd beiden in Thuis In De Tijd pleiten voor herstel van het 'thuis,' dat hun voorouders overal ter wereld hebben geschonden. Eduardo Galeano in De aderlating van een continent. Vijf eeuwen economische exploitatie van Latijns Amerika (1973)

Roven in binnen- en buitenland was het belangrijkste middel voor de primitieve accumulatie van kapitaal die na de middeleeuwen een nieuwe historische fase in de economische evolutie van de wereld deed ontstaan. Naarmate de geldeconomie zich uitbreidde, kregen steeds meer sociale lagen en gebieden van de aardbol met de ongelijke uitwisseling te maken.

De heren willen nu rust, een rust die de blanke macht eeuwenlang elders heeft verstoord, en nog steeds verstoort zodra de onmisbare grondstoffen voor hun comfortabele leven bedreigd lijken te worden. En dus schrijven ze:

In deze gezamenlijke essaybundel zoeken we niet naar wat ons verdeelt, maar naar waar we elkaar vinden. Omdat we er toch met elkaar uit zullen moeten komen in dit land. En op z'n minst zouden we eens rustig naar elkaar kunnen luisteren.

De vraag is alleen naar wat men moet luisteren. Dat Baudet en Mak menen dat de 'nog altijd voortgaande massale immigratie elk jaar opnieuw grote groepen mensen naar ons land [brengt] die niet zelden andere opvattingen hebben over goed en kwaad,' is een bewering die in Thuis In De Tijd nergens onderbouwd wordt en neerkomt op levensgevaarlijke stigmatisering en stemmingmakerij. Tegenover hun provinciale meningen staat de kosmopolitische visie van iemand als de grote Poolse journalist Ryszard Kapuściński die enkele jaren voor zijn dood in De Ander schreef:

Het volgende probleem in de contacten tussen Wij en Zij, de Anderen, is het feit dat alle beschavingen een neiging tot narcisme vertonen. Hoe sterker een beschaving is, des te sterker zal deze neiging zich manifesteren. Deze trend duwt beschavingen in de richting van conflicten met de Anderen, wekt daarin arrogantie en de lust tot domineren. Dit gaat altijd gepaard met minachting voor de Anderen… Dat narcisme wordt gecamoufleerd door allerlei soorten retoriek, meestal die van de uitverkoren natie, of van de natie die aangewezen is om de verlossingsmissie in vervulling te doen gaan, of beide clichés tegelijk…

De Anderen, laten we het nog eens herhalen, vormen de spiegel waarin we onszelf bekijken en die ons doet beseffen wie we zijn. Toen ik in mijn vaderland woonde, realiseerde ik me niet dat ik een blanke was en dat dit van betekenis zou kunnen zijn voor mijn lot. Ik realiseerde me dat pas nadat ik ik in Afrika belandde en de zwarte bewoners daarvan zag. Dankzij hen ontdekte ik mijn eigen huidskleur, waaraan ik anders nooit zou hebben gedacht. 


Maar juist dat willen Baudet en Mak niet. Nu 'Afrika' hierheen wil komen dreigt het tweetal zijn 'eigen huidskleur' te ontdekken en dat wil het absoluut niet. Hun blanke 'huidskleur' biedt namelijk de garantie van hun rijkdom en comfort, en die willen ze niet delen met een andere 'huidskleur.' Vandaar dat ze de 'strijd voor behoud van het "thuis"' aangaan. Daarbij is de inzet wat Mak tijdens zijn Abel Herzberg-lezing aldus verwoordde:

Ieder mens kent het soort gevoelens als wij rondom Jorwerd hadden en hebben, al heeft het woord in bijna elke taal een andere lading, van het knusse ‘Home’, het trotse ‘Lieu’ tot het beladen ‘Heimat’. We doelen op hetzelfde: de plaats waar we ons thuis voelen, waar traditie en omgangsvormen voorspelbaarheid, orde en veiligheid bieden, waar oude en nieuwe verhalen samenbinden, waar een gezamenlijk doorleefde geschiedenis vertrouwen biedt voor een gezamenlijke toekomst.

Vooral dit laatste onthult de leugen die Mak verspreidt. De 'gezamenlijk doorleefde geschiedenis' die 'vertrouwen biedt voor een gezamenlijke toekomst' zonder alle buitenlanders die, zoals Baudet benadrukt, 'niet zelden andere opvattingen hebben over goed en kwaad.' De geschiedenis à la Mak. Maar er bestaat ook een door hem verzwegen 'gezamenlijke' geschiedenis. Allereerst de geschiedenis van het blanke christelijke uiterst gewelddadig en regelmatig genocidaal expansionisme, van de verovering van het Amerikaanse continent tot Azië, Afrika en Oceanië. De geschiedenis van de slavernij, de uitbuiting en respressie van inheemse volkeren, het plunderen van hun bodemschatten, het vernietigen van andermans 'Heimat,' die alle ervoor hebben gezorgd dat de blanke christelijke cultuur materieel schatrijk werd. Die geschiedenis is alles behalve een 'gezamenlijk doorleefde.' Ze wordt namelijk bewust verzwegen, waardoor de blanke, christelijke cultuur onbelemmerd zichzelf kan blijven wijsmaken dat het overal ter wereld onder het mom van 'responsibility to protect' door kan gaan met het gebruik van maximaal geweld om de eigen belangen te behartigen, zoals nu nog steeds in de Oekraïne en het Midden-Oosten gebeurt. Maar voor deze verzwegen geschiedenis hebben de Makkianen geen plaats ingeruimd omdat het ondere andere zo duidelijk maakt dat hun huidige verlangen naar een 'thuis' wanstaltig pathetisch en onnozel is. Het was Kapuściński die op het volgende wees:

De Anderen werpen licht op mijn eigen geschiedenis. Bij het horen van de verhalen over naziconcentratiekampen en de Sovjetkampen verbazen zij zich erover dat een blanke zo wreed kan zijn jegens een andere blanke. Waarom haten blanken elkaar zo erg dat ze elkaar, met miljoenen tegelijk, vermoorden? Het blanke ras pleegde, in hun ogen, in de twintigste eeuw zelfmoord. Dit moedigde hen aan om de strijd tegen het kolonialisme aan te vangen.


Terwijl 'De Ander' heeft geleerd wie de blanke is, weigert op zijn beurt de blanke te leren van 'De Ander.' Die moet uit zicht blijven, zowel daar als nu ook hier. Niet alleen weigert de consumptiemens 'De Ander' te respecteren voor wie hij is, in een wereld waarin 85 van de rijkste mensen evenveel geld bezitten als 3,5 miljard van de armste mensen tezamen, is waardigheid een volstrekt onbekend begrip geworden. In de westerse neoliberale staten waarin geld de maat aller dingen is, geldt voor de economische elite dat 'overtollige mensen goedkoop [zijn]' en voor de mainstream dat 'Vreemden vreemder [zijn] naarmate ze armer zijn,' zoals Hans Magnus Enzensberger opmerkte in zijn essay De Grote Volksverhuizing. Over enkele bijzonderheden bij de mensenjacht. (1992). Twee parasitaire groepen staan tegenover elkaar, de rijke versus de kleinburger, terwijl de derde partij, de armen zoals gezegd onzichtbaar blijven. Vandaar de toenemende weerzin tegen de Europese Unie, die met haar deregulering en privatisering, open grenzen, vrije markt en alle andere dogma's van de neoliberale ideologie een steeds grotere bedreiging vormen voor de samenleving als geheel. De maatschappelijke spanningen moeten een uitlaatklep vinden, en zolang mainstream-opiniemakers als Thierry Baudet en Geert Mak de buitenstaander stigmatiseren door hen de schuld te geven van de vervreemding, die eigen is aan het kapitalistisch systeem, zal de misvatting onuitroeibaar zijn dat de 'nog altijd voortgaande massale immigratie elk jaar opnieuw grote groepen mensen naar ons land [brengt] die niet zelden andere opvattingen hebben over goed en kwaad.' Of zoals Enzensberger schreef:

Hoewel de bereidheid tot integratie bij de immigranten afneemt, lokken niet zij het conflict uit, maar degenen die zich autochtonen voelen. Ja, wáren het maar alleen de gedeclasseerden, de skinheads en de neonazi's! Maar die bendes vormen slechts de gewelddadige, zelfbenoemde voorhoede van de vreemdelingenhaat. Door een groot deel van de Europese bevolking wordt de integratie tot op heden niet geaccepteerd. De meerderheid is er niet toe bereid, ze is er op dit moment misschien zelfs niet eens toe in staat. 

Op die manier wordt de 'mensenjacht' gelegitimeerd, zodat Baudet en Mak rustig 'thuis' kunnen slapen. Nooit zal de volgende gedachte van Kapuściński in hun hoofden opkomen: 

Erkennen dat de wereld multicultureel is, betekent uiteraard vooruitgang, omdat dit een gunstig klimaat schept voor de promotie van culturen waaraan gisteren nog onrecht werd gedaan en die werden vernederd.

Nooit zullen Baudet en Mak en al die andere Makkianen beseffen dat hun provincialisme in een geglobaliseerde wereld een anachronisme is, omdat, zoals Enzensberger terecht benadrukt:

Hoe feller een beschaving zich te weer stelt tegen een bedreiging van buitenaf, hoe meer ze zich inmetselt, des te minder heeft ze uiteindelijk te verdedigen. Maar wat de barbaren betreft, die hoeven we niet aan de poorten te verwachten. Die zijn er altijd al. 

De barbaar is alleen geïnteresseerd in het effect en nooit in het wezen der dingen. In een ontzielde wereld speelt de ziel, die achter het uiterlijk schuilgaat, geen rol meer. Nut en doelmatigheid, dus geld, vormen de enige waarheid. Al het andere kan niet meer in zijn eigen taal met de consumptie-mens spreken. Meer later. 





Hacker Wars Reboot



Stan,

The hits just keep coming... Now that conscious celebs got your ATTENTION, here's some love for POLITICAL PRISONERS...
#WaveOfAction Hacker Wars Reboot

April 4 launches The Season We Fight Back ~ 4.4.14 - 7.4.14 ~ #GlobalSpring ~ #StopTheNSA ~ #FreeAnons ~ #BeTheChange...
(Watch Video)
Please consider retweeting the WaveOfAction tweet for this video and sharing the NSAbook post on it.
Have an awesome weekend,

David

De Participatie Samenleving 47

The United States of Poverty and Inequality

New report shows that no matter which state you live in, the 1% are making even more gains as the rest fall back

- Jon Queally, staff writer
From 1979 to 2011, the average income of the bottom 99 percent of U.S. taxpayers grew by 18.9 percent, while the average income of the top 1 percent grew over 10 times as much—by 200.5 percent. (Image: Common Dreams)Over the last three decades the wealth of the nation's very richest 1% has grown ten times that of the average worker and over that time period that same tiny elite has captured more than half of the entire income increases, leaving the bottom 99% to divide the remaining gains.
This is all based on a new state-level study, The Increasingly Unequal States of America: Income Inequality by State, which looks at how inequality has seized hold of the national economy both in the generation leading up to the great recession of 2008 and in the several years following where a so-called "recovery" was experienced by the financial elite while the majority of U.S. population continues to claw its way back.
“The levels of inequality we are seeing across the country provide more proof that the economy is not working for the vast majority of Americans and has not for decades,” said Mark Price, an economist at the Keystone Research Center, who co-authored the report on behalf of the Economic Analysis and Research Network (EARN). “It is unconscionable that most of America’s families have shared in so little of the country’s prosperity over the last several decades.”
Check out the interactive state-by-state map on inequality generated by the study's authors.
Numerous studies in recent years have exposed the persistent pattern of income and wealth inequality in the United States, but as Price's co-author Estelle Sommeiller explains, “our study shows that this one percent economy is not just a national story but is evident in every state, and every region.”
Though some states show higher levels of inequality, the pattern nationally is firm. What is also made clear by the study is the degree to which specific policies--including the writing of tax law, the climate set for labor conditions, and the setting of wages--have all contributed directly to this pattern where those at the very top benefit from a growing economy and those at the bottom receive increasingly less reward for their hard work.
“It’s clear that policies were set to favor the one percent and those policies can, and should, be changed,” Doug Hall, director of the EARN program said. “In order to have widespread income growth, bold policies need to be enacted to increase the minimum wage, create low levels of unemployment, and strengthen the rights of workers to organize.”
Among the report's key findings:
  • In four states (Nevada, Wyoming, Michigan, and Alaska), only the top 1 percent experienced rising incomes between 1979 and 2007, and the average income of the bottom 99 percent fell.
  • In another 15 states the top 1 percent captured between half and 84 percent of all income growth between 1979 and 2007. Those states are Arizona (where 84.2 percent of all income growth was captured by the top 1 percent), Oregon (81.8 percent), New Mexico (72.6 percent), Hawaii (70.9 percent), Florida (68.9 percent), New York (67.6 percent), Illinois (64.9 percent), Connecticut (63.9 percent), California (62.4 percent), Washington (59.1 percent), Texas (55.3 percent), Montana (55.2 percent), Utah (54.1 percent), South Carolina (54.0 percent), and West Virginia (53.3 percent).
  • In the 10 states in which the top 1 percent captured the smallest share of income growth, the top 1 percent captured between about a quarter and just over a third of all income growth. Those states are Louisiana (where 25.6 percent of all income growth was captured by the top 1 percent), Virginia (29.5 percent), Iowa (29.8 percent), Mississippi (29.8 percent), Maine (30.5 percent), Rhode Island (32.6 percent), Nebraska (33.5 percent), Maryland (33.6 percent), Arkansas (34.0 percent), and North Dakota (34.2 percent).
___________________________________

De Participatie Samenleving 46

Dahr Jamail | Toxic Legacy: Uranium Mining in New Mexico

Thursday, 20 February 2014 00:00By Dahr JamailTruthout | Report
Most people are unaware that the third-largest nuclear disaster in world history occurred in New Mexico.
Less than four months after the Three Mile Island nuclear reactor meltdown in 1979, three times as much radiation was released when a spill at a uranium mill at Church Rock, New Mexico, dumped 94 million gallons of mill effluent and more than 1,000 tons of acidic, radioactive sludge into an arroyo that emptied into the Puerco River.
The only two nuclear disasters that have released more radiation were those at Fukushima and Chernobyl.

Like other indigenous peoples whose reservations happened to have uranium deposits the federal government, and later private companies, desired, the Navajo were not warned of the dangers of radiation.

The Navajo Nation, where the spill occurred, is riddled with 521 abandoned uranium mines across the three states included within the reservation, according to the EPA; 450 of those mines and eight former uranium mill sites are in New Mexico, and three of these are designated superfund sites. These sites are the source of contamination for tens of millions of gallons of groundwater and countless acres, the brunt of which is on Navajo land.
Like other indigenous peoples whose reservations happened to have uranium deposits the federal government, and later private companies, desired, the Navajo were not warned of the dangers of radiation.
Unexplained Respiratory Problems
Larry King is one of them.
"I just got through two months of battling respiratory problems that had me in the hospital," King told Truthout. "There was an unofficial survey done by an organization working to log former miners, and they found a lot of us were complaining of unexplained respiratory problems. That's what I have, unexplained respiratory problems, but I know where they came from."
King attributes his sickness to his former job working in a uranium mine as a surveyor for United Nuclear Corporation (UNC), the company responsible for the 1979 Church Rock spill.
"I strongly believe I'm sick because of the years I worked underground," King continued. "My job was to be behind miners, and I had to make trips into tunnels not ventilated, which had high readings of radon gas, and being exposed daily to contaminated water, Radon, diesel fumes and dust."
For months after his job ended, King said he was "coughing up black stuff in my phlegm, or it was coming out of my nose."
Now on to his second doctor trying to find proper treatment, his efforts continue to be unsuccessful, and his health continues to decline.
"I can't work for a long time or I get fatigued and short on breath," King said. "I was breathing contamination for seven hours a day for years, and I explained this, but my doctor just keeps giving me antibiotics and inhalers."
And King is far from alone. Thousands of former uranium mine and mill workers remain sick with symptoms that have now been attributed to their work, as well as countless other people, mostly indigenous, who live in close proximity to these contaminated sites.

Navajo families have bathed, showered, washed clothes in, played in, and drank radioactive water. Their men worked in the mines while breathing carcinogenic gasses, then spread radionuclides throughout their families simply by returning home from work.

In New Mexico, a disproportionate number of unremediated uranium mine and mill sites are on lands traditionally used and occupied by the Navajo. Thus, a disproportionate amount of pollution from uranium sites occurs in Navajo communities, so the Navajo continue to bear the brunt of the health problems associated with these toxic sites.
Navajo families have bathed in, showered in, washed clothes in, played in and drunk radioactive water. Their men worked in the mines while breathing carcinogenic gases then spread radionuclides throughout their families simply by returning home from work. But it wasn't until the spill was designated as a superfund site in 1983 that the Navajo who were being irradiated and sickened for more than 30 years learned the truth.
Chris Shuey, an environmental health specialist with the Southwest Research and Information Center (SRIC) in Albuquerque, has been working with Navajo communities affected by uranium mining and milling for more than 30 years. "The health of people living near the uranium mines and mills, and the communities impacted by uranium mining and processing have not been well-studied," Shuey told Truthout.
2014 0220dahrjr 3
Many Navajo families live within 50 feet of old uranium mine and mill sites. (Photo: New Mexico Environmental Law Center)
But he and SRIC have been studying the impacts since the uranium-mining era ended by the mid-1960s.
"What has been known for decades is the men working in the early mines were suffering from excess risk and incidence of respiratory disease, malignant and nonmalignant lung cancer and disease at rates far beyond rates in the rest of the US," Shuey said.
But that is only the beginning of the problems.
A History of Radiation

De Oekraïne 5

In de westerse commerciële massamedia worden de mensen die met molotov-cocktails naar de politie gooien 'protesters' genoemd, of de 'opposition.' Zouden deze mensen hetzelfde doen in een westerse democratie dan zouden ze 'relschoppers' worden genoemd die in het openbaar 'terreur' uitoefenden. In 1980 werd de Amsterdamse kraakbeweging die bij de Vondelstraat een plein had gebarricadeerd verdreven door tanks en scherpschutters. Maar toen in Kiev de politie werd ingezet en er nog geen doden waren gevallen was de gespeelde verontwaardiging van de mainstream pers groot. Dat het Westen met betaalde provocateurs het vuurtje opstookt wordt verzwegen. Kijkt u eens rustig naar de beelden. De propaganda spreekt voor zich.

De vraag is: willen de Europese burgers dat deze 'oppositie'en dit 'land,' waar een burgeroorlog dreigt, onderdeel wordt van de Europese Unie. Ik weet dat die vraag er niet toe doet, omdat de economische macht de Oekraïne als markt wil hebben én als lage-lonen-land, en dat de VS ('Fuck the EU') als nieuw NAVO-lid claimt, zodat Rusland nog meer omsingeld en bedreigd kan worden, en de winsten van het Amerikaanse en Europese militair industrieel complex kunnen blijven stijgen, maar toch, in een echte democratie zou men verwachten dat die vraag ook aan de burgers van de EU wordt voorgelegd. Zeker wanneer een opiniemaker als Geert Mak publiekelijk claimt dat 'Jorwerd zonder Brussel' geen toekomst meer heeft. Overigens, is het u opgevallen hoe muisstil Mak over deze kwestie is, terwijl hij toch ook over zaken waar hij nauwelijks iets van afweet onmiddellijk een mening heeft. Opvallend, nietwaar?













Parlement zet Janoekovitsj af

Bewerkt door: redactie − 22/02/14, 16:31  − bron: ANP
© epa. De Oekraïnse president Janoekovitsj.
UPDATE Het Oekraïense parlement heeft besloten president Janoekovitsj af te zetten. Op 25 mei gaan de Oekraïeners naar de stembus om een nieuwe president te kiezen.
Over zijn aftreden werd eerder vandaag al gespeculeerd, maar in een tv-interview zei Janoekovitsj er niet aan te denken om te vertrekken. Hij weigerde zelfs en noemde de toestanden in Kiev een 'coup'.

De Oekraïense president zou volgens Reuters de situatie in de hoofdstad Kiev zelfs hebben vergeleken met Nazi Duitsland. Toen de Nazi's in 1930 aan de macht probeerden te komen, ging het precies zo, meent hij.
Janoekovitsj zegt ook dat zijn auto is beschoten. Hij heeft er geen verwoningen aan overgehouden, maar de president voelt wel 'berouw' voor zijn land. "Gangsters terroriseren dit land", aldus de president over de demonstraties.
De president zou vanochtend zijn presidentieel paleis zijn ontvlucht. Deze is nu omsingeld door demonstranten. Volgens Oekraïense media zit de president nu in het oosten van het land in de stad Charkov. In dit meer Russisch georiënteerde gedeelte van het land, krijgt Janoekovitsj veel meer steun. 

Lees verder:

vrijdag 21 februari 2014

De Oekraïne 4

"Fuck the EU," Victoria "REGIME CHANGE" Nuland exposed


"F**k the EU," Victoria Nuland allegedly said in a recent phone call with US ambassador to Kiev Geoffrey Pyatt, as the two were discussing a deal to end the crisis in Ukraine. 
http://rt.com/news/nuland-phone-chat-...



Ron heeft een nieuwe reactie op uw bericht "De Oekraïne" achtergelaten:
http://www.youtube.com/watch?v=qv7qy7jot30