maandag 17 mei 2010

De Nuance van de NRC 182


Albright: NAVO is geen politieman van de wereld

Gepubliceerd: 17 mei 2010 14:23 | Gewijzigd: 17 mei 2010 14:29

Door onze correspondent

Brussel, 17 mei. De NAVO heeft geen taak bij elke nieuwe bedreiging die zich voordoet, zoals onzekerheid in de energievoorziening, de gevolgen van klimaatverandering of bij aanvallen die computersystemen platleggen.

Dat schrijft een speciale commissie, onder leiding van de voormalig Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright en ex-topman van Shell Jeroen van der Veer, in een advies dat vandaag in Brussel is gepresenteerd aan NAVO-secretaris-generaal Anders Fogh Rasmussen. De commissie vindt dat de NAVO ook moet benadrukken dat het bondgenootschap een regionale organisatie is, die niet kan optreden als ‘politieman van de wereld’. In de nieuwe strategie, voor de komende tien jaar, moet de NAVO volgens de commissie duidelijk maken dat zij een betere en intensievere samenwerking wil met Rusland.

In een vraaggesprek met deze krant zei Jeroen van der Veer vanochtend dat de NAVO keuzes moet maken bij elke nieuwe dreiging, en „flexibel” moet reageren. „Je moet sneller kunnen beslissen in het diplomatiek overleg van de NAVO-lidstaten, de secretaris-generaal moet meer zelf kunnen beslissen. Daar moet hij gedelegeerde bevoegdheden voor krijgen.”

http://www.nrc.nl/buitenland/article2545614.ece/Albright_NAVO_is_geen_politieman_van_de_wereld

Kortom, de door de Amerikanen aangestelde zetbaas moet meer ruimte krijgen om een oorlog te kunnen beginnen, en dit alles in het kader van 'flexibel' reageren. Dit is dan toch weer in tegenspraak met de NRC-kop en dat komt omdat de getrainde NRC-journalisten niet tussen de regels door kunnen lezen. Daar worden ze ook niet voor betaald.

Waar de NRC-journalisten wel voor worden betaald is het verzwijgen van het feit waarom mevrouw Albright de leiding kreeg van de 'speciale commissie' oftewel het volgende:

Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma 60 Minutes. Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten,' aldus de vrouw, zelf moeder en grootmoeder, die ooit eens tegen een verbijsterde Colin Powell als opperbevelhebber van de strijdkrachten had gezegd: ‘Wat voor zin heeft het om over een voortreffelijk militair apparaat waarover jij altijd spreekt te beschikken, als we het niet kunnen inzetten?’ Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd mevrouw Albright bevorderd tot minister van Buitenlandse Zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische onderzoeksjournalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te ‘idealistisch’ was. ‘Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,’ aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn. Er bestaat nu eenmaal een ‘echte wereld’ waar ‘werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.’


Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...