zaterdag 25 april 2009

Heleen Mees van de NRC 2




Volgens 'zelfstandig ondernemer' en NRC-columniste Heleen Mees zijn ''Nederlandse vrouwen gewoon lui [...] Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw." Dit betekent volgens haar in concreto dat een vrouw betaald werk dient te verrichten omdat ze niet 'intellectueel bevredigd' kan worden 'door voor kinderen te zorgen'. Daarentegen kan dat wel als de vrouw schoonmaakster zou zijn bij bijvoorbeeld mevrouw Mees. Heleen Mees is lid van de Partij van de Arbeid en sprak tegenover Pauw en Witteman over haar 'doorman', die samen met andere doormannen haar in New York een '24-uurs bewaking' geeft 'en dat is heel plezierig.' Ik geloof het onmiddellijk.

Maar nu terug naar de realiteit van alledag, zoals die is voor de meeste stervelingen. Mees stelt dat het feminisme 'een opdracht' is. Een opdracht dus, net als het voorheen voor de communist de 'opdracht' was om de staat te dienen en voor de christen de 'opdracht' was om God te dienen. Het maakt in wezen niet uit met welke ideologie men op de proppen komt, alle zijn uiteindelijk totalitair. Het is niet het individu die de loop van de geschiedenis bepaalt, de eigen verbeeldingskracht, het eigen geweten, maar God en/of de staat, dan wel het feminisme. Het individu is daarbij altijd ondergeschikt aan het collectief, aan Big Brother. En daarbij geldt op de allereerste plaats dat volgens de ware democraat iedereen gelijk is aan de ander, behalve dan zodra het op rijkdom aankomt, want dan is niemand meer gelijk aan de ander. Per slot van rekening moet de een Heleen Mees spelen en de ander haar 'doorman', en zijn 'opdracht' is om voor een '24-uurs bewaking' te zorgen voor de carriere makende power feministe. En zo strompelt de mensheid voort aan de hand van allerlei praatjesmakers die in hun onnozelheid werkelijk denken dat niemand hun praatjes doorziet. 'We are only the actors, we are never wholly the authors of our own deeds or works', schreef D.H. Lawrence. 'The best we can do is to try to hold ourselves in unison with the deeps which are inside us.' Maar dat is iets dat Heleen Mees niet snel zal inzien. Haar beeld van de mens en van de wereld is daarvoor te eendimensionaal. Ze speelt het spel van de man, power, voor haar is feminisme niets anders dan zich aanpassen aan het mannelijk rolmodel. Dat is de 'opdracht' van haar vorm van feminisme. Die wereld kent geen vrijheid, maar bevelen, opdrachten, en juist dat 'bevredigd' haar 'intellectueel' en anderszins. Macht is een ander woord voor seksualiteit. Macht is voor Heleen Mees de rol van opdrachtgever, meesteres, terwijl haar 'doorman' voor de veiligheid zorgt. Dit soort vrouwen zoekt ook geen levenspartner, maar een 'doorman' die bevelen uitvoert. 'Women is the nemesis of doubting man... she bolsters him up from the outside, she destroys him from the inside. And he dies hating her,' schreef D.H. Lawrence. En diep in haar bewustzijn vreest Mees dit ook, ze is niet echt gelukkig met en overtuigd van haar rol als power feministe die zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' Vandaar ook deze uitspraak van haar: "Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen." Het was dezelfde Lawrence die schreef: 'When the subconscious soul of woman recoils from its creative union with man, it becomes a destructive force. It exerts, willy-nilly, an invisible destructive influence.'

En nu afwachten hoe lang ze het spel weet vol te houden. Het meisje uit Hengelo is de veertig gepasseerd.


Sybilla Claus van Trouw 4

De reacties op het artikel van Sybille Claus in Trouw zijn ontnuchterend en tonen onmiddellijk aan dat lezers vaak wijzer zijn dan de journalisten:

Als Indo opgegroeid met "etikettering". Een grootvader bij het zien van eerste kleinkind: "mooi kindje; jammer zo bruin". Hollandser ogende mensen hadden voorrang bij relaties, baan, promoties. Als je vooruit wil komen in déze maatschappij, dan aap je de baas en je meerderen na; en leeft een leven van oordelen en weinig liefde. Zelfs debiel is een scheldwoord. Ik heb fijne herinneringen aan het werken met echt lieve debielen. Ze zijn zo debiel dat ze 100% eerlijk laten merken of ze om je geven of niet. Hebben ze de eigenschap om geveinsdheid door te hebben? "Mens, wees toch jezelf, laat ieder in zijn waarde ende discrimineer niet, GROEI!"

indrasurya, amsterdam op 25-04-2009, 10:55

'[quote]„Ik groeide op in Ohio, in het midwesten van Amerika. Daar waren heel weinig Aziaten, leeftijdgenootjes of rolmodellen. Ik voelde me gemarginaliseerd”, zegt de Koreaans-Amerikaanse Regina Park.[/quote]
Zo, de toon is gezet. Fijntjes legt mevrouw Park de schuld van haar 'gemarginaliseerde' jeugd bij die slechte blanke amerikanen, die het gewoon vertikten om voor mevrouw Park voor voldoende 'aziatische rolmodellen' te zorgen. Ja, dat haalt je de koekoek, als ethnische minderheid begin je per definitie in de marge van de samenleving, dat is nu eenmaal het lot van iedere immigrant in een nieuwe samenleving.

Rob Dam, A'dam op 25-04-2009, 18:44
Ans, de Reek schreef: "Eerder is sprake van wereldwijde vrouwenhaat. Artsen uiten dit door zinloze en vaak risicovolle operaties uit te voeren om hun portomonnee flink te vullen. De vrouw is nog nooit zo'n consumptiegoed geweest als in deze tijd."
Ach gut...En al die vrouwen (de helft van de wereldbevolking!) laten zich volgens jou dus als makke schapen naar de slachtbank leiden door gemene mannetjes die alleen maar hun "portemonne willen vullen"?! Wat een grenzeloze onderschatting van de vrouw, Ans! Alsof die zich zomaar in de luren laten leggen door geldbeluste mannetjes! Niemand dwingt ze tot plastische chirurgie, ze kiezen er zelf voor.

Rob Dam, A'dam op 25-04-2009, 14:16
Waarom vraagt de schrijfster zich af of dit uitsluitend bij Aziaten "zelfhaat" is, en niet bij elke andere bevolkingsgroep? Of moet ik zeggen 'ras' in dit geval? Ik vrees het ergste.

Hermien, Rotterdam op 25-04-2009, 12:28
Als Indo opgegroeid met "etikettering". Een grootvader bij het zien van eerste kleinkind: "mooi kindje; jammer zo bruin". Hollandser ogende mensen hadden voorrang bij relaties, baan, promoties. Als je vooruit wil komen in déze maatschappij, dan aap je de baas en je meerderen na; en leeft een leven van oordelen en weinig liefde. Zelfs debiel is een scheldwoord. Ik heb fijne herinneringen aan het werken met echt lieve debielen. Ze zijn zo debiel dat ze 100% eerlijk laten merken of ze om je geven of niet. Hebben ze de eigenschap om geveinsdheid door te hebben? "Mens, wees toch jezelf, laat ieder in zijn waarde ende discrimineer niet, GROEI!"

indrasurya, amsterdam op 25-04-2009, 10:55
Ik denk dat ik de opmerkingen van Vink en Frans wel kan plaatsen en één en ander zou daarmee gerelativeerd kunnen worden echter, het is waar, dat het aantal cosmetische operaties en behandelingen in aziatische landen toeneemt en gestoeld is op westerse rolmodellen. Vele studies in de VS, onder andere Mc. Intosh e.a., maar ook in Nederlandse onderzoeken van o.a. Wekker en Frederiks e.a. laten zien dat het vaak effect heeft op een laag zelfbeeld van niet blanke ingezetenen. Dit heeft niet alleen grote gevolgen voor identiteitsvorming maar ook traumatische wederkerende emoties van velen. Ook geadopteerden, laten zich daarom steeds meer opereren.

Hilbrand W.S. Westra, Den Haag op 25-04-2009, 10:55
Eerder is sprake van wereldwijde vrouwenhaat. Artsen uiten dit door zinloze en vaak risicovolle operaties uit te voeren om hun portomonnee flink te vullen. De vrouw is nog nooit zo'n consumptiegoed geweest als in deze tijd. Niet voor niets is een "beperkte" sharia meestal een wet waarin de beperkingen voor mannen zijn weggenomen en alleen de rechten van vrouwen zijn afgenomen. Dan kunnen Westerse regeringen (mannen) er goed mee leven. Het is zelfhaat van mannen die naar buiten is gekeerd naar vrouwen.

Ans, de Reek op 25-04-2009, 10:29
Zo'n persoonlijk verhaal is altijd interessant, maar het is gevaarlijk op grond daarvan algemene uitspraken te doen. Ik heb niet het idee dat onze Indische meisjes problemen met hun uiterlijk hebben. Integendeel, ik heb ze altijd op handen gedragen en ik ben niet de enige. Prachtmeiden zijn het!

Frank Buiter, Amsterdam op 25-04-2009, 10:29
Wat te denken van vrouwen van ieder ras die zich genitaal laten verminken omdat iemand ze heeft aangepraat dat grote binnenschaamlippen lelijk zijn?

Marie, V.S. op 25-04-2009, 10:25
Tendentieus dat die vraag (zelfhaat of aanpassing?) juist in dit verband gesteld wordt.
Wat te denken over al die westerse vrouwen die zich negoroïde (mond)lippen laten aanmeten?

frans, haarlem op 25-04-2009, 02:02
Is dit een nieuwe journalistieke kwaal: een artikel/film/reportage maken over een nieuw verschijnsel (breezerseks, comazuipen, plastische chirugie, etc), beweren dat dit een trend of hype is zonder ooit met harde cijfers aan te komen. Het enige feitje in dit artikel is dat "Het aantal corrigerende operaties aan neus, oogleden en borsten bij Aziatische Amerikanen is tussen 2004 en 2006 met meer dan 55 procent toegenomen" zonder daarbij te vermelden hoeveel van deze operaties aan de oogleden was en hoe die cijfers zich verhouden tot bijv het aantal cosmetische operataties van non-aziaten. Zonder referenticijfers zegt dit helemaal niets.

Miranda Vink, Amsterdam op 25-04-2009, 02:02

Sybilla Claus van Trouw 3


'Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Sybilla Claus van Trouw 2" achtergelaten:

Zo heb ik me zo geërgerd aan de berichtgeving over de nieuwe ster van de Britse Idols, Susan Boyle (video van optreden). Om te beginnen al is het hele Idols-gebeuren gestoelt op het succes van gniffelen om iemands 'gebreken', wat zoveel veel zeggen als het belachelijk maken van mensen die niet voldoen aan de norm van 'de officiële werkelijkheid'.

Susan Boyle is een vrouw van 48 jaar die volgens de celebrities-norm te oud, te dik en te lelijk is. Ze wordt dus bij haar entree op het podium flink uitgelachen, door zowel door publiek als jury. Vervolgens gaat ze zingen en blijkt dat zij kan zingen. Maar in plaats dat zij wordt beoordeeld op haar zangtalent, wordt zij in werkelijkheid beoordeeld op het volgende: dat zo'n lelijk (en misschien dom) wijf zo aardig kan zingen - sensationeel! Dát is in werkelijkheid de prestatie, dát wordt in de media breed uitgemeten.

Maar hoe gaat het nu met Susan Boyle zelf? "They say that television makes you look fat and it certainly did. (...) I looked like a garage. It was mortifying to see and a bit of a shock. I didn't realise I could reduce people to tears and I hope it wasn't because of that." (The Mirror) En dan mag je ervan uitgaan dat deze schok hard aangekomen is, aangezien Susan Boyle "...has never had a boyfriend and was bullied because of her appearance while growing up" Nu wordt ze mijns inziens weer gebullied, om dezelfde redenen, alleen erger, ze wordt nu ook nog misbruikt. Simon Cowell, de Amerikaanse producer en jurylid van de show (en botox-klant) stelde: "It makes it a more fun show."

En nu ontopic. Fun? Het kan nog veel perverser: New York Post SUSAN'S EXTREME MAKEOVER

Frumpy singing sensation Susan Boyle has once again shocked Great Britain -- this time by swapping her homely gray-haired look for a salon makeover.

The Plain Jane singer has cut her bird's-nest hair short and dyed it brown, along with getting a facial and plucking her beefy, mannish eyebrows.

The new look made Boyle -- who claims she has never been kissed -- look more like her age of 48, rather than a washed-up old spinster.

Frumpy, Plane Jane, bird's-nest hair, beefy, mannish eyebrows, a washed-up old spinster. Er zal maar zo over je heen worden gepist door volslagen vreemden. Over zingen gaat het niet meer. Dit is een goed voorbeeld van de dictatuur van een door profiterende bedrijven en collaborerende media opgelegde norm die er voor zorgt dat met name vrouwen zwichten voor de druk en zich daardoor ongelukkig gaan voelen met doodnormale uiterlijk, en dat degenen die zich geen "correctie" kunnen verloven steeds meer onder een steen gaan kruipen omdat ze denken dat ze geen waarde hebben. Is dat "zelfhaat"? Mijn mening: nee, dat is depressie als reactie op onderdrukking.

What's your perversion: Susan Boyle's ultieme "correctie".

Tot zover Sonja.

Trouw dus, 'raciale zelfhaat of eigen keus... onder Aziatische vrouwen in het Westen'? Welk ras hebben Aziatische vrouwen? Ik ga ervan uit dat Trouw het weet, maar is er iemand onder de lezers van deze weblog die het weet? In elk geval behoren zij niet tot het blanke ras. Zegt dat iets over deze vrouwen of over onze blanke Europese en Amerikaanse vrouwen? Nee, volgens mij niet, zoals Sonja aantoont. Zeker nu we ook nog weten dat het aantal gebotoxte en gefacelifte blanke vrouwen de laatste jaren enorm is toegenomen. Is de vraag gerechtvaardigd of deze vrouwen lijden aan 'raciale zelfhaat'? Nee, denk ik, zeker niet. Deze vrouwen krijgen dag in dag uit via de reclame een ideaalbeeld voorgeschoteld, waarin oud is afgeschreven en jong de norm is. Hangende borsten voldoen niet aan die norm, dikke billen ook niet, harige benen en/of spataderen ook niet, rimpels vallen ook al af.

Het punt is dat veel westerse mannen niet echt van vrouwen houden, ze houden van een reclamebeeld, het lichaam van een tiener voordat ze gebaard heeft. Ze beseffen niet dat een doorleefd vrouwenlichaam prachtig kan zijn, dat beauty in the eye of the beholder huist.

Het Westen is niet vrij. Vrouwen en mannen zitten gevangen in ideaalbeelden, in doctrines, in een web van leugens. Gisteren wees Frits Abrahams in NRC op een interview met Heleen Mees in Vrij Nederland. Mevrouw Mees, een power-feministe 'was weer woest op haar vrouwelijke lotgenoten. "Ik kan me niet voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen", zei ze. En: "Nederlandse vrouwen zijn gewoon lui [...] Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw". Opdracht dus, weg is de vrijheid, en dat omdat Heleen Mees zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' En dat gebrek aan verbeeldingskracht is de reden waarom ze van mening is dat feminisme 'een opdracht' inhoudt, en weg is de keuze vrijheid. Mijn levenspartner en ik hebben samen onze kinderen groot gebracht en werden daarbij 'intellectueel bevredigd', maar onze ervaring telt in het wereldbeeld van Mees niet mee. Zonder enige feitelijke kennis geldt voor haar de theorie, de doctrine, de opdracht. Zo zijn hele rijken ontstaan en weer vergaan. Frits Abrahams schreef over de NRC-columniste: 'Zelf moest ze reizen en moest ze de Chinese president spreken en moest ze internationaal doorbreken en moest ze een intellectueel boek van zeshonderd pagina's schrijven. Ik las mijn dochters de citaten voor. "Dat moet ze vooral doen", zeiden ze, "maar mogen wij ons leven indelen zoals wij dat willen?"' Nee dus, ideologen kennen maar 1 waarheid en die is hun eigen waarheid, iedere andere waarheid moet daarvoor wijken. En opnieuw, net als bij mannen, bestaat bij dit soort vrouwen maar 1 beeld. Voor de mannen een pin-up en voor de vrouwen een power-feministe die handelt als een man. Het is een leugen en het gekke is dat zowel de mannen als de vrouwen dit weten. Frits Abrahams legde zijn dochters, die al moeder zijn, nog een citaat van Mees voor: "Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen." En zijn dochters antwoordden: "Het is vast leuker dan de Chinese president maar het moet niet." Dat is precies het verschil tussen een ideologe en een moeder, tussen brandende ambitie en liefdevolle wijsheid.

Wat voor vader en moeder heeft Heleen Mees, die haar naam veranderde, gehad?

Sybilla Claus van Trouw 2




Trouw-journaliste Sybilla Claus werpt vandaag in haar krant de volgende vraag op:

'Een ingreep om ’dubbele’ oogleden te krijgen is enorm populair onder Aziatische vrouwen in het Westen. Is het zelfhaat of aanpassing?'

Kortom, volgens Sybilla zijn er slechts twee mogelijkheden: of zelfhaat of aanpassing. Een andere mogelijkheid is er volgens haar niet, en ook niet een combinatie van beide drijfveren, zelfhaat en aanpassing.

Laten we allereerst uitgaan van de door haar opgeworpen stelling, maar dan toegepast op ons westerlingen zelf, wij de blanke heersers van de wereld, wij uit de christelijke cultuur, die een cosmetica-industrie uit de grond hebben gestampt die jaarlijks een omzet heeft van meer dan 200 miljard dollar, met als gevolg onder andere het gefacelifte gelaat van Nancy Pelosi, een van de machtigste westerse vrouwen. Waarom heeft deze vooraanstaande vrouw, lid van wat Henk Hofland 'de politiek literaire elite' noemt zich zo laten toetakelen. Is dit 'zelfhaat' of 'aanpassing'? Ikzelf denk een combinatie van beide, aanpassing vanwege een zekere mate van zelfhaat. Mevrouw Pelosi vond haar voormalige hoofd niet aantrekkelijk genoeg, ze haatte de oude kop die ze had, om het nu eens een beetje bruut te stellen. Vandaar dat ze een nieuw hoofd bestelde. Ze weet bovendien dat vooral mannen beter lijken te luisteren naar een vrouw die ze aantrekkelijk vinden. Dus paste ze zich aan, aan de normen van de mannenwereld. Dat heeft natuurlijk niets met vrijheid te maken, maar alles met gebondenheid. Mevrouw Pelosi zit, net als miljoenen andere westerse vrouwen, gevangen in een beeldencultuur, die bepaalt dat alles zoveel mogelijk jong moet lijken. Want jong is vitaal en dynamisch, is het leven zelf. Oud daarentegen is de voorbode van de dood. Dit zijn weliswaar clichebeelden, maar wel clichebeelden die er dagelijks ingehamerd worden via de alomtegenwoordige reclame.

Alomtegenwoordig, 24 uur per dag. Via alle kanalen denkbaar van de commerciele massamedia, in zowel de publieke ruimte als thuis bij de buis.Of zoals de Britse schrijver John Berger het verwoordde: 'Consumptie en communicatie zijn tegenwoordig verenigd in een diabolische vennootschap, en uit deze vennootschap bestaat datgene wat wij kennen als de media. Eerst en vooral vertegenwoordigen de media een economisch contract waardoor alles wat er in de wereld gebeurt wordt gekoppeld aan het mechanisme van de verkoop.'

Waarom zou Nancy Pelosi zich gedragen als het eerste het beste blondje dat mannen wil behagen? Dat komt omdat onze cultuur dit bepaalt en in die consumptiecultuur geldt net als in elke cultuur het volgende: 'People want to be told what to do so badly that they will listen to anyone', zoals de hoofdrolspeler verklaart in de fascinerende tv-serie Mad Men, een reclameman. Vrouwen worden voorgehouden dat ze slank en aantrekkelijk moeten blijven, anders negeren mannen hen. Dus laten steeds meer vrouwen zich botoxen. Kijk nog even goed naar Nancy's mond. Zie je het Sybilla? Opgespoten lippen, lippen als van 'Afrikaanse' vrouwen. Waarom stel je bij Nancy niet die vragen over 'zelfhaat' en 'aanpassing' en wel bij wat jij noemt 'Aziatische vrouwen'? En wat bedoel je precies met 'Aziatische vrouwen'? Azie strekt zich uit van Israel tot Indonesie. En kijk nu even onder de kin. Inderdaad, liposuctie, al vanaf 700 euro. En het cultureel bepaalde beeld stopt niet bij de hals. Als westerse vrouw kun je nu tegen een zeker bedrag zelfs een 'vaginale correctie' laten toepassen, zodat je weer als nieuw tevoorschijn kunt komen. Let ook op de kwalificatie 'correctie'. Er moet dus iets 'gecorrigeerd' worden, de schaamlippen dan wel de borsten, omdat die lichaamsonderdelen kennelijk in hun oude staat niet deugen. Immers corrigeren betekent iets ontdoen van fouten Wat mankeert de Amerikaanse en Europese cultuur? Is hier sprake van wat Trouw noemt 'raciale zelfhaat of eigen keus'? Of is hier sprake van een combinatie van beide? Of ernstiger nog, kunnen alleen Aziaten zichzelf 'raciaal' haten en blanke westerlingen niet, omdat die nu eenmaal superieur zijn? Blijf nadenken, Sybilla. De taal is de moeder van de gedachte, niet haar dienstmeid, zoals Karl Kraus de mens vertelde. Meer hierover in een ander stukje.


Sybilla Claus van Trouw




Trouw opent vandaag zijn internet-nieuwsbrief met de volgende prominent gebrachte, in wezen retorische vragen.

'Wereld

25 april 2009

Sybilla Claus

Ooglidoperatie populair bij Aziaten

Cosmetische chirurgie Aziatische Amerikanen discussiëren fel over ingreep: raciale zelfhaat of eigen keus. Een ingreep om ’dubbele’ oogleden te krijgen is enorm populair onder Aziatische vrouwen in het Westen. Is het zelfhaat of aanpassing?'

Lees verder: http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article2740709.ece/Ooglidoperatie_populair_bij_Aziaten_.html

Deze vragen worden opgeworpen door een vrouw, de Trouw-journaliste Sybilla Claus. Welnu Sybilla, dat zijn interessante vragen. Laten we bij het begin beginnen. Omdat ik vrees dat jij niet beseft dat het hier processen betreft waaraan ook elke westerling onderworpen is verzoek ik je goed te kijken naar de afbeeldingen van Nancy Pelosi, voorzitster van het Huis van Afgevaardigden, de eerste vrouw in deze functie, een vooraanstaande Amerikaanse vrouw die gezien wordt als politiek-links. Wat valt je aan haar op? Juist, dat ze ontelbare malen een face-lift heeft ondergaan, zo vaak dat het gerucht gaat dat haar tepels nu op haar achterhoofd zitten, met alle gevolgen van dien. De vraag is nu waarom een machtige en redelijk intelligente vrouw uit een land dat claimt de vrijheid van het individu te respecteren zich zo laat toetakelen. Nancy wil er veel jonger uitzien dan ze is. Waarom? Nancy wil er aantrekkelijk uitzien, als het ware gelijk een pin-up. Intussen ziet ze eruit als een wandelend lijk, zoals algemeen beoordeeld wordt door verstandige burgers. Waarom wil Nancy ons behagen met haar vrouwelijkheid? Ik bedoel, ze is een van de machtigste vrouwen in de wereld die beslist over leven en dood van miljarden mensen en ondertussen focust ze zich op haar uiterlijk. Waarom is dat? Is dit nu 'zelfhaat' of 'aanpassing'? Sybilla, in een volgend stukje zal ik proberen een antwoord te geven.


vrijdag 24 april 2009

Irak 272

"... The Horrible Truth"
Friday 24 April 2009
by: Dahr Jamail, t r u t h o u t | Perspective

The US occupation of Iraq, which has become the full responsibility of President Barack Obama, is once again a bloodbath. Not that it had ceased to be violent, brutal and chaotic, for not one day has passed since the US invasion of Iraq was launched that hasn't found several Iraqis being senselessly slaughtered. But rather than talking about three Iraqis being killed today, or two dozen, we are again talking about several dozen, and over 100 wounded, as we are seeing recently. Each of these Iraqis have been killed as a direct result of the US occupation of Iraq - their blood splattered on the hands of President Obama, who, during a visit to Baghdad's airport on April 7, praised the US military for their "extraordinary achievement" in Iraq.


On April 23, over 73 Iraqis were killed in two separate suicide attacks. One bomber detonated his explosives in central Baghdad as a group of policemen were distributing relief supplies to Iraqis who had been driven from their homes during the US-fomented sectarian bloodshed of 2006 to mid-2007. Police said that at least 50 people were wounded; at least five children and one woman were among the dead.

A second major suicide bombing occurred that day as well, near Muqdadiya, about 50 miles north of Baghdad. The bomber targeted Iranian pilgrims who were in a restaurant, killing at least 45 and wounding over 60. The Shiite pilgrims were visiting Shia religious sites in Iraq.

The bombings reek of al-Qaeda in Iraq - whose operations were brought to a standstill thanks to both the Iraqi resistance and the al-Sahwa (US-created Sunni militia comprised mostly of former resistance fighters, who were largely abandoned by the US military and are now being attacked by the Iraqi government). The Sahwa have been abandoning their security posts in protest at having not been paid by the Iraqi government for their work, as well as in protest of the ongoing targeting of their leaders by the government. Prime Minister Maliki perceives the Sahwa as a political threat to the existence of his government, so has taken it upon himself to undermine their existence at every turn, as he has from the beginning.

The recent spasms of horrendous violence in Iraq are a direct result of the US abandonment of the Sahwa, and the US reluctance to stop Maliki from his ongoing policies to disenfranchise the group. The Sahwa were able to find al-Qaeda when the US military could not. Now that they are ceasing their security operations across an increasing portion of Iraq, naturally, the ability of al-Qaeda to conduct their operations increases.
Lees verder: http://www.truthout.org/042409A

De Israelische Oorlogsmisdaden 92

Israeli forces 'can't clear themselves'

   * Jason Koutsoukis, Middle East Correspondent Gaza City
   * April 24, 2009

A COALITION of Jewish and Arab human rights groups have criticised as
inadequate an Israel Defence Forces investigation into its activities
during the January offensive in Gaza.

The IDF's internal investigation found that no Palestinian civilians were
harmed intentionally by IDF soldiers during the 23-day offensive, which
killed more than 1300 Palestinians and wounded more than 4000.

Defence Minister Ehud Barak hailed the report as further proof of the IDF's
moral stature.

"The IDF is not afraid to investigate itself and, in that, prove that its
operations are ethical," Mr Barak said.

When civilians were killed by IDF fire, the report found that this resulted
from operational mistakes that were "bound to happen during intensive
fighting".

But a coalition of Israeli human rights groups, which includes B'Tselem,
Physicians for Human Rights, Yesh Din, The Public Committee Against Torture
and Rabbis for Human Rights, said the only way to truly investigate alleged
war crimes was through an independent inquiry.

"Military investigation results published today refer to tens of innocent
Palestinian civilians killed by 'rare mishaps' in Gaza during Operation
Cast Lead," they said in a joint statement.

"However, data collected by Israeli human rights organisations shows that
many civilians were killed in Gaza not due to 'mishaps' but as a direct
result of the military's chosen policy implemented throughout the fighting.

"If the military claims that there were no major deficiencies in its
conduct in Gaza, it is not clear why Israel refuses to co-operate with the
UN investigation team, which requests an investigation of alleged
violations of international law by both Israel and Hamas."


The Palestinian Centre for Human Rights in Gaza also called on Israel to
co-operate with the UN investigation team.

The IDF inquiry was conducted by officers not involved in Operation Cast
Lead and focused on reports of civilians who been targeted intentionally,
and also attacks on civilian infrastructure, UN facilities and the use of
white phosphorus.

It said the worst example of mistaken fire was an attack on a family home
in Gaza City's Zeitoun district, which killed 21 members of the same
family.

According to the IDF, their deaths were the result of an equipment
malfunction.


Zie: http://www.theage.com.au/world/israeli-forces-cant-clear-themselves-20090423-agq9.html  

Hanneke Groenteman


Hanneke Groenteman schrijft op haar weblog:

'hadden ze dat voor mijn oma, Abigaël Groenteman-Vleeskruijer, vermoord in Sobibor op 9 april 1943, 64 jaar oud, ook maar gedaan.'

En juist daarom Hanneke moeten wij hem humaan behandelen. We willen toch geen Demjanjuk zijn.

De Commerciele Massamedia 210

In zijn voorwoord bij Animal Farm besteedde George Orwell aandacht aan samenlevingen die relatief vrij zijn van staatscontrole. Zo schreef hij over het land waar hij woonde (maar het gaat ook op voor Nederland): 'The sinister fact about literary censorship in England is that it is largely voluntary. Unpopular ideas can be silenced, and inconvenient facts kept dark, without any need for any official ban.' Zelfcensuur uit weloverwogen eigenbelang, want 'anyone who challenges the prevailing orthodoxy finds himself silenced with surprising effectiveness.'  Een perfecte illustratie daarvan was het feit dat dit voorwoord 30 jaar lang niet gepubliceerd werd. Ik moet hier altijd weer aan denken wanneer een van mijn collega's het heeft over 'de politiek literaire elite', die noodzakelijk zou zijn voor de instandhouding van 'de democratie'. Belangrijk is te weten dat 'de politiek literaire elite'  zich dient te houden aan de wat Orwell noemt 'general tacit agreement', met ander woorden: de officieel goedgekeurde versie van de werkelijkheid en dat de elite er diep van doordrongen moet zijn dat 'it wouldn't do to mention... inconvenient facts', zoals bijvoorbeeld het feit dat de commerciele massamedia in handen zijn van 'wealthy men who have every motive to be dishonest on certain important topics,' aldus de Britse auteur. Deze kritische beschouwingen zult u nagenoeg nooit via de commerciele massamedia vernemen. Dat spreekt voor zich. De mensen die hier aandacht aan besteden worden ogenblikkelijk gemarginaliseerd, en hun kritiek verzwegen zodra het nadelig is voor de eigen club, net als in het geval van Orwell.

Het Neoliberale Geloof 434

Here It Comes Again!

Housing Bust Comes Roaring Back, Worse Than Ever

By MIKE WHITNEY

April 20, 2009

 Due to the lifting of the foreclosure moratorium at the end of March, the

downward slide in housing is gaining speed. The moratorium was initiated in

January to give Obama's anti-foreclosure program -- a combination of

mortgage modifications and refinancing -- a chance to succeed. The goal of

the plan was to keep up to 9 million struggling homeowners in their homes.

But it's clear now that the program will fall well-short of its objective.

(Legislation for cram-downs, that is, allowing judges to reduce the

face-value of the mortgage, is still bogged-down in Congress. Most

economists believe that cramdowns are the only way to keep people from

abandoning their homes when they are underwater on their loans.)

 

In March, housing prices fell faster than anytime in the last two years.

Trend-lines are now steeper than ever before, nearly perpendicular. Housing

prices are not falling, they're crashing and crashing hard. Now that the

foreclosure moratorium has ended, Notices of Default (NOD) have spiked to

an all-time high. These Notices will turn into foreclosures in 4 to 5

months time creating another cascade of foreclosures. Market analysts

predict there will be 5 million more foreclosures between now and 2011.

Soaring unemployment and rising foreclosures ensure that hundreds of banks

and financial institutions will be forced into bankruptcy. 40 percent of

delinquent homeowners have already vacated their homes. There's nothing

Obama can do to make them stay.  Worse still, only 30 per cent of

foreclosures have been relisted for sale suggesting major hanky-panky at

the banks. Where have the houses gone? Have they simply vanished?

 

Here's a excerpt from the SF Gate explaining the mystery:

 

   "Lenders nationwide are sitting on hundreds of thousands of foreclosed

homes that they have not resold or listed for sale, according to numerous

data sources. And foreclosures, which banks unload at fire-sale prices, are

a major factor driving home values down.

 

   "We believe there are in the neighborhood of 600,000 properties

nationwide that banks have repossessed but not put on the market," said

Rick Sharga, vice president of RealtyTrac, which compiles nationwide

statistics on foreclosures. "California probably represents 80,000 of those

homes. It could be disastrous if the banks suddenly flooded the market with

those distressed properties. You'd have further depreciation and carnage."

 

   In a recent study, RealtyTrac compared its database of bank-repossessed

homes to MLS listings of for-sale homes in four states, including

California. It found a significant disparity - only 30 percent of the

foreclosures were listed for sale in the Multiple Listing Service. The

remainder is known in the industry as "shadow inventory." ("Banks aren't

Selling Many Foreclosed Homes" SF Gate)

Lees verder: http://www.counterpunch.org/whitney04202009.html

Travels with Charley 2


De JSF is er om de vrijheid te bewaken! Freedom. In Travels With Charley schrijft John Steinbeck: 'We have in the past been forced into reluctant change by weather, calamity, and plaque. Now the pressure comes from our biologic success as a species. We have overcome all enemies but ourselves.'  En hoe nu verder, nu bijna overal ter wereld de bijen uitsterven? 

Over zijn landgenoten schrijft Steinbeck in 1961: 'If this people has so atrophied its taste buds as to find tasteless food not only acceptable but desirable, what of the emotional fare so bland that it must be spiced with sex and sadism through the medium of the paperback? And if this is so, why are there no condiments save ketchup and mustard to enhance their food? We've listened to local radio alle across the country. And apart from a few reportings of football games, the mental fare has been as generalized, as packaged, and as undistinguished as the food.' 

Het Neoliberale Geloof 433

Conflict over JSF in kiem gesmoord

Van onze verslaggevers
gepubliceerd op 23 april 2009 18:09, bijgewerkt op 24 april 2009 09:00

DEN HAAG - De coalitiepartijen en het kabinet hebben een hooglopend conflict over de aanschaf van het JSF-gevechtsvliegtuig bijgelegd. Het regeerakkoord wordt aangepast, waardoor pas in een volgende kabinetsperiode een besluit wordt genomen over de vervanging van de F-16. Wel mag CDA-staatssecretaris De Vries van Defensie alvast geld steken in de productie van JSF-testtoestellen.

Een dreigende politieke crisis is daarmee afgewend, bleek donderdagavond tijdens een Kamerdebat, na een dag van koortsachtig beraad. tussen de betrokken partijen en bewindslieden. De PvdA en De Vries stonden eerder deze week lijnrecht tegenover elkaar.

‘We kunnen verder met het proces. Dat is de vrucht van het overleg met de coalitiepartijen’,
 concludeerde premier Balkenende.

Onder hoongelach van de oppositie verdedigde PvdA-fractieleider Hamer het compromis. Ze legde er de nadruk op dat, anders dan in het regeerakkoord staat, volgend jaar nog geen definitief besluit valt over het aanschaffen van de JSF. Dat gebeurt pas in 2012. 

Damens en heren collega's,
ter zake, denkt u nu werkelijk dat de PVDA niet gezwicht zou hebben? Die JSF komt er. Ik geef u wat historische achtergrond zodat u weet hoe de kaarten geschud zijn in de grote mensenwereld:

Military-Industrial Complex Speech, Dwight D. Eisenhower, 1961

'Our military organization today bears little relation to that known by any of my predecessors in peacetime, or indeed by the fighting men of World War II or Korea.

Until the latest of our world conflicts, the United States had no armaments industry. American makers of plowshares could, with time and as required, make swords as well. But now we can no longer risk emergency improvisation of national defense; we have been compelled to create a permanent armaments industry of vast proportions. Added to this, three and a half million men and women are directly engaged in the defense establishment. We annually spend on military security more than the net income of all United States corporations.

This conjunction of an immense military establishment and a large arms industry is new in the American experience. The total influence -- economic, political, even spiritual -- is felt in every city, every State house, every office of the Federal government. We recognize the imperative need for this development. Yet we must not fail to comprehend its grave implications. Our toil, resources and livelihood are all involved; so is the very structure of our society.

In the councils of government, we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the militaryindustrial complex. The potential for the disastrous rise of misplaced power exists and will persist.

We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes. We should take nothing for granted. Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together.'

Lees: http://coursesa.matrix.msu.edu/~hst306/documents/indust.html
Welnu, dat was 1961, bijna een halve eeuw geleden. Inmiddels is de macht van dat militair-industrieel complex alleen maar enorm toegenomen vanwege de vele oorlogen die de VS moet voeren om zijn economische belangen veilig te stellen. Aan wat eufemistisch 'de nationale veiligheid' wordt genoemd, besteedt het Congres bijna 50 procent van de federale begroting. Collega's, u begrijpt dat mevrouw Hamer niet tegen deze macht op kan. Maak dat uw lezers duidelijjk. Anders belazert u de kluit.

Leest u nog even dit: citaat uit een destijds geheime nota uit 1948 van de beleidsbepaler George Kennan, die als hoofd van het Planningbureau van het ministerie van Buitenlandse Zaken de architect was van de naoorlogse Amerikaanse containment politiek, vier decennia lang de hoeksteen van het buitenlandse politiek tegenover de Sovjet Unie. Kennan schreef: ‘Wij hebben ongeveer 50 procent van de rijkdommen in de wereld, maar slechts 6,3 procent van haar bevolking… In deze omstandigheden zullen we niet in staat zijn te voorkomen dat wij het voorwerp worden van jaloezie en haat. Onze werkelijke taak in het komende tijdperk is om een netwerk van betrekkingen op te bouwen die ons in staat stelt deze positie van ongelijkheid te handhaven… Daartoe zullen we alle sentimentaliteit en dagdromen opzij moeten zetten en dient onze aandacht overal geconcentreerd te zijn op onze directe nationale doelstellingen… We moeten ophouden te spreken over vage en… imaginaire doelstellingen als mensenrechten, het verhogen van de levensstandaard, en democratisering. De dag is niet veraf dat we in pure machtsconcepten moeten handelen. Hoe minder we daarbij gehinderd worden door idealistische slogans, des te beter het is.’ Natuurlijk was deze nota voor intern gebruik. Naar buiten toe moeten de ‘imaginaire doelstellingen’ worden uitgedragen door de massamedia en op universiteiten, zodat zowel het volk als de intellectuelen overtuigd worden van hun morele superioriteit. Daarentegen weten machthebbers die de loop der geschiedenis bepalen maar al te goed waar het werkelijk omdraait. Zo schreef het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken dat ‘het economisch imperialisme van de Amerikaanse handelsbelangen, ons er probeert uit te werken.’ En de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken vertelde zijn kabinetscollega’s dat hun Atlantische bondgenoot ervan overtuigd was ‘dat de VS voor iets staat in de wereld – iets dat de wereld nodig heeft, iets dat de wereld leuk zal gaan vinden, iets dat de wereld tenslotte zal accepteren, of ze het nu leuk vindt of niet.’ Lees verder: http://home.planet.nl/~houck006/filosofie2.html

Dit is de realiteit. De rest is propaganda voor het volk.

Het Neoliberale Geloof 432


Dit is het gelaat van een rijke stinker, voor wie de wereld om geld draait, en niets anders. Verbeten mond, kille ogen, dikke kop. Onverzadigbaar, zonder scrupules, het toonbeeld van alles dat een mens klein maakt. Een man die kadavers verslindt. Dit is het hoofd van de begeerte. Zo gaat men eruit zien als men zich permanent tekort voelt gedaan. Mag ik u voorstellen:

Louis Reijtenbagh: liefhebber van geld en kunst

PROFIEL, Peter de Waard
gepubliceerd op 17 april 2009 20:50, bijgewerkt op 24 april 2009 09:16

AMSTERDAM - In 2008 kocht het Rijksmuseum het schilderij De bocht van de Herengracht van de Nederlander Reijtenbagh, die het meesterwerk toen al had verpand aan een Amerikaanse bank. Van huisarts tot baissier.
Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).
Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Eigenlijk had Louis Reijtenbagh (62) nu de tijd van zijn leven moeten hebben. De kredietcrisis zou een geschenk uit de hemel moeten zijn voor de investeerder die juist altijd zijn geld verdiende aan barre tijden en kelderende koersen.

Hij wreef zich als geen ander in de handen als bedrijven waarin hij zogeheten short was gegaan (aandelen had verkocht die hij niet bezat) omvielen. Geen beter vermaak dan leedvermaak.

Ooit verdiende hij zo 20 miljoen gulden aan het bankroet van DAF Trucks. Ook aan de teloorgang van de bouwbedrijven Ogem en Bredero in de jaren tachtig hield hij als een van de bekendste baissiers (iemand. die op het dalen van de prijzen speculeert) van het toenmalige Beursplein 5 tonnen, zo niet miljoenen, over. Maar het echte grote geld zou hij te danken hebben aan deals in noodlijdende bedrijven als Getronics, Laurus en KPN QWest.

Volgens Quote had alleen de Getronics-deal hem 100 miljoen euro opgeleverd, waardoor hij met een vermogen van bijna 600 miljoen opklom tot plaats 43 in de rijkenlijst van het blad.

Reijtenbagh is in de jaren zeventig een jonge huisarts in Almelo. Door de twee oliecrises onderkent hij de tanende macht en verouderde economische structuur van de VS. Hij besluit te speculeren op een daling van de dollarkoers. Hij verdient er een klein fortuin mee als de Zuid-Amerikaanse schuldencrisis losbreekt.

Hij stopt met zijn werk als arts. In de jaren tachtig kijkt hij niet alleen naar gevestigde bedrijven waar het fout kan gaan, maar ziet hij ook de kleine bedrijfjes, zoals de beruchte lichtkrantenproducent TextLite, als speculatieobject.

Hij vindt ook andere manieren om geld te verdienen, waarmee hij de grenzen van de wet tart. In 1987 lekt uit dat Reijtenbagh de wereld rondvliegt op zogenoemde babytickets – tickets voor baby’s die 10 procent van de prijs van een volwassen ticket kostten. Hij koopt de tickets ‘open’ bij kleine reisbureaus die nog niet op het IATA-computersysteem zijn aangesloten en ‘past ze aan’ wanneer er moet worden gevlogen. 

Vandaag meldt dezelfde Volkskrant het volgende:

Ook dubbelspel om doek Rembrandt

Van onze verslaggevers Merijn Rengers, John Schoorl
gepubliceerd op 23 april 2009 22:58, bijgewerkt op 24 april 2009 09:59

AMSTERDAM - Een zelfportret van Rembrandt uit 1632 is het tweede beroemde 17de-eeuwse schilderij waarmee de Nederlandse multimiljonair Louis Reijtenbagh een financieel dubbelspel heeft gespeeld. Terwijl het schilderij als onderpand diende voor miljoenenleningen bij twee banken, probeerde hij de Rembrandt via kunsthandelaren in Nederland en Londen te verkopen.
Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).
Gerrit Adriaensz Berckheyde: De bocht van de Herengracht (circa 1672).

Dit blijkt uit documenten van de Amerikaanse rechtbank waarover de Volkskrant beschikt. Hierin staat beschreven dat vertegenwoordigers van de Amerikaanse zakenbank JPMorgan Chase vorig jaar december ontdekten dat drie kunstwerken uit de omvangrijke collectie van Louis Reijtenbagh uit zijn appartement in New York waren verdwenen.

Het werk van Rembrandt, het kostbaarste uit de verzameling, is er een van. Andere werken waren De bocht van de Herengracht van Gerrit Berckheyde, dat door het Amsterdamse Rijksmuseum is gekocht, en een beeld van Alberto Giacometti. Het was Reijtenbagh contractueel verboden zijn collectie, die als onderpand voor de miljoenenleningen gold, te verplaatsen. Verkopen was helemaal uit den boze.

Sotheby's
Vandaag dient een kort geding van ABN Amro bij de Amsterdamse rechtbank. De bank heeft, net als JPMorgan, leningen verstrekt aan Reijtenbagh met de kunstcollectie als onderpand. De waarde van het zelfportret van Rembrandt wordt volgens de Amerikaanse documenten geschat op 10 miljoen dollar (7,7 miljoen euro). Het is niet bekend waar het schilderij zich op dit moment bevindt. Veilinghuis Sotheby’s in Londen zou de Rembrandt onlangs hebben geprobeerd te verkopen. 

Onverzadigbaar. Dit soort mensen waren jarenlang de helden van het kapitalisme.
'As a true democrat with a full pocket, he is, by the amount that fills his pocket, so much superior of the democrats with empty pockets. Because, though all men are born equal and die equal, you will not get anybody to admit that ten dollars equal ten thousand dollars. No, no, there's a difference there however far you may push equality.' D.H. Lawrence.

Reijtenbagh. Een democraat? Welnee, een slaaf van zijn eigen onverzadigbare hebzucht, die elke dag weer zijn hoofd in de spiegel ziet.

Het Zionistisch Racisme 8

Het racisme in Israel kent vele vormen. Dit is Ezra Nawi, 57 jaar oud, loodgieter uit Jeruzalem, vredesactivist, homoseksueel, Mizrahi, een joodse Arabier. Ik interviewde hem voor mijn boek De oneindige oorlog. Over zijn activiteiten als joods-Israëli die de Palestijnse bevolking met daden steunt, is de aangrijpende documentaire Citizen Nawi gemaakt. Na door kolonisten te zijn uitgemaakt voor een smerige homo, een beest, zegt hij in de film: ‘Er bestaat een verband tussen homofobie, racisme en nationalisme. Nationalisme en homofobie gaan heel goed hand in hand, en niet alleen hier. Je zag het met Franco, met Hitler, in Sovjet-Rusland, bij de Griekse junta, bij elk nationalistisch dictatorschap... In Citizen Nawi verklaart Ezra dat ‘de kern van het probleem racisme is’, en dus dat ‘nogal wat mensen hier denken dat ze veel sterker, veel beter en veel slimmer zijn dan andere mensen, dan Arabieren, dat is absoluut een feit. Naderhand rechtvaardigen ze dit door religie en nationalisme, maar de werkelijke oorsprong van het conflict is onmiskenbaar racisme.’ Ezra verklaarde dat deze vorm van racisme de hele Israëlische samenleving doordrenkt en zich in feite ook richt tegen de joden van Arabische afkomst...  In het begin mocht op de radio hun eigen muziek niet worden gedraaid omdat het te Arabisch klonk en de Arabische cultuur werd als inferieur beschouwd en zo ook de Mizrahi, want zij kwamen uit diezelfde cultuur voort. Naeim Giladi, die in 1929 in Irak werd geboren en op veertienjarige leeftijd een zionistisch agent werd, schreef over de discriminatie van joodse Arabieren in Israël en over de wijze waarop ‘het Israëlische kastenstelsel’ werkt. Hij zag zich gedwongen zijn naam te veranderen om er aan werk te komen. In het autobiografische artikel ‘The Jews of Iraq’ zet Giladi uiteen dat enige tijd na zijn aankomst in ‘het beloofde land’ hij ‘gedesillusioneerd [raakte] door het geinstitutionaliseerde racisme, gedesillusioneerd door wat ik begon te leren over de zionistische wreedheden. Het voornaamste belang dat Israël had in joden uit islamitische landen was de aanvoer van goedkope arbeiders, speciaal voor het landbouwwerk dat de geürbaniseerde joden uit Oost-Europa te min vonden. Ben-Goerion had de '’Oriëntaalse’’ joden nodig om de duizenden hectaren land te bebouwen die achtergelaten waren door de Palestijnen die door de Israëlische strijdkrachten in 1948 waren verdreven.’ Volgens de inmiddels naar de Verenigde Staten uitgeweken Giladi waren de zionistische leiders bereid om hiervoor tot het uiterste te gaan en wilde hij met zijn publicaties ‘de Amerikaanse bevolking, en vooral de Amerikaanse joden vertellen dat de joden uit de islamitische landen niet vrijwillig naar Israël waren gemigreerd; dat om ze te dwingen te vertrekken joden andere joden hadden vermoord; en dat, om tijd te winnen om steeds meer Arabisch land te kunnen confisqueren, Joden bij talloze gelegenheden echte vredesiniatieven van hun Arabische buren hadden verworpen. Ik schrijf over wat de premier van Israël noemt “wreed zionisme.” Ik schrijf erover omdat ik er een onderdeel van was.’ Hij verwees daarmee naar bomaanslagen ‘begaan door zionistische agenten om angst onder de joden te zaaien en zo hun exodus naar Israël te bevorderen,’ een conclusie die gedeeld wordt door verschillende onderzoekers zoals de befaamde onderzoeksjournalist David Hirst, het voormalige Knessetlid Uri Avnery, en Wilbur Crane Eveland, een voormalige hoge CIA-functionaris die in het Midden-Oosten was gestationeerd. 

Ezra Nawi: ‘Het Israëlische racisme komt uit Europa. De zionistische beweging heeft het racisme van de Europese nationalistische bewegingen geadopteerd om een koloniale politiek te kunnen voeren. Dit racisme is nu in Israël geïnstitutionaliseerd, terwijl het in het Westen officieel is afgeschaft. Mijn familie kwam uit Irak en moest onmiddellijk na aankomst haar Arabische cultuur afzweren en vervangen door de cultuur die was gevormd door Oost-Europese zionisten, afkomstig uit de sjtetl. Zelfs nu nog hebben de Europese joden onevenredig veel macht. Op de achtergrond speelt de naziholocaust een grote rol, dat trauma wordt gecultiveerd, het is een politieke reflex geworden om onrecht goed te praten. De mensen worden in angst opgevoed en gehouden. Arafat is Hitler, Saddam is Hitler, Ahmadinejad is Hitler, en deze politiek getuigt van weinig respect voor de slachtoffers van de Holocaust, die worden gebruikt als pionnen in een machtsspel. De joden in Israël zijn gevangenen geworden van deze angstfictie. Alles wordt onmiddellijk beoordeeld vanuit het perspectief van de Holocaust, terwijl in werkelijkheid de motivatie van de Israëlische autoriteiten niet bepaald wordt door de wandaden van Hitler maar door de expansionistische belangen van de elite. Hitler is een handig excuus. Dit is geen door God gegeven angst, het is een angst die door mensen is gecreëerd. Het is het product van ons eigen gedrag. Als men beslist om met het zwaard te leven, dan heeft men een goede reden om bang te zijn. Het ligt namelijk voor de hand dat de macht niet eeuwig is, de hele geschiedenis bewijst dat niets duurzaam is. Diep vanbinnen weten de mensen dit, ze handelen er niet naar, maar de angst ervoor leeft wel. Er is intern zo veel verwrongen in Israël.’ Ezra legde me uit hoe de zionisten de Mizrahi hun achtergrond ontnamen, een proces dat zo grondig was dat de joodse Arabieren zich begonnen te schamen voor hun eigen geschiedenis en cultuur. Sommigen veranderden zelfs hun achternaam. Ze kregen een nieuwe identiteit opgedrongen die het onmogelijk maakte om van hun eigen cultuur, die van origine Arabisch was, te genieten. Hun eigen keuken, de Arabische gerechten zoals hummus, werden ineens gepresenteerd als joods-Israëlisch.