Yochanan Visser als Crimineel 29

Joodse kolonisten uit Efrat oefenen. Co-existence, Settler Style

Yochanan Visser met JNF-petje

Yochanan Visser is a Dutch-language analyst for the Israel Facts Group (www.israelfacts.eu), a European media watchdog organization, as well as manager of Israel Facts Monitorgroup and www. israelfacts. eu. He lives in Efrat, Israel.

Sonja wees me op het volgende:

'A Conversation in El-Khader

by Yochanan Visser

Ashraf and Raed own a building materials shop.

Now and then I like to visit some Palestinians in El-Khader on the West Bank to discuss current events. Barack Obama's speech in Cairo was such an event. Here's the conversation I had with Ashraf and Raed, who own a

building materials shop in El-Khader, just outside the Jewish settlement of Efrat.

I entered Ashraf's shop with the question if he had heard the news that his business could be closed pretty soon. For a moment I noticed shock in the way he gazed at me, but when I said that I was talking about Obama's remarks regarding the freeze in settlement building, he realized I was joking. […]

So I repeated my question: "Why not a state of your own?" This time the answer was that they would only accept a state on condition that the PA would be dismantled and removed from the West Bank. I responded by pointing to the opinion of the international community that there should be a Palestinian state by all means. They were not impressed and told me that they preferred the current situation with a greater freedom of movement in Israel proper.

That was not the first time I heard this kind of opinion from Palestinians. Last year I heard the same from a group of Palestinian technicians working in a Jewish-Arab garage in Gush Etzion. A Palestinian contractor from Hebron went even further when he stated that the real misery had started when Yasser Arafat established the PA.

I asked Ashraf and Raed what they thought of Obama's demand to stop the building in the settlements completely. They responded with disdain; it was all rubbish, according to them. I thought that there could be an element of personal interest in this rejection, because of their shop's dependency on the construction in the nearby settlements. However, it is true that a halt to building in the settlements would be a disaster for the Palestinian building industry. Tens of thousands of Palestinians depend for their livelihood on the settlements. They not only build the settlements, but deliver all sorts of goods and services to the settlers.

On my way to Jerusalem, I rethought our conversation and came to the conclusion that politicians from the US
and Europe who are thinking of launching a new peace initiative should first and foremost spend time doing a fact-finding investigation in the area.

http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/8981

Zie ook: http://deisraellobby.blogspot.com/2009/12/de-waanzinnige-wereld-van-yochanan.html

Yochanan Visser,

Ik vrees voor u dat we hier te maken hebben met een ernstig geval van psychische stoornis, namelijk het ontkennen van de werkelijkheid. U suggereert dat de Palestijnse bevolking liever onder een wrede bezetter haar tijd doorbrengt dan in vrijheid te leven. Die gedachte is net zo krankzinnig als te denken dat de Europeanen destijds liever onder een Duitse bezetting leefden dan in vrijheid hun tijd doorbrachten.

Zoals gesteld: deze gedachte illustreert een ernstige stoornis in uw denkwereld, te vergelijken met de Holocaust ontkenning. Het punt is dat, op enkele masochisten na, de meeste mensen liever in vrijheid leven dan onder het geweld van een bezetting. De Wereld Gezondheids Organisatie defineert "geweld" als volgt: Violence is the intentional use of physical force, threatened or actual, against oneself, another person, or against a group or community, that either results in or has a high likelihood of resulting in injury, death, psychological harm, maldevelopment, or deprivation. Met andere woorden, volgens de officiele definitie lijdt de Palestijnse burgerbevolking al vele decennia onder het geweld van de Joden in de bezette en gestolen Palestijnse gebieden.

Die terreur wil de dader natuurlijk rechtvaardigen, tegenover de buitenwereld maar zeker ook tegenover zichzelf. Zo werkt nu eenmaal de menselijke geest. En als dit niet op een rationele manier lukt, dan doet de dader dit op een irrationele manier, door domweg de werkelijkheid te ontkennen. Door een fantasiewereld te scheppen. U bent daar een sprekend voorbeeld van. Een tijdje geleden las ik dit:

WAAROM...

WACHT DE ARMEENSE

GENOCIDE NOG STEEDS

OP ERKENNING?

Scriptie door Anita Sookiasian

Scriptiebegeleider: Dr. René van Swaaningen

(Universitair docent criminologie)

Erasmus Universiteit Rotterdam

Anita Sookiasian schreef over het gevaar van het ziekelijke fenomeen ontkenning: 'De Armeense genocide in 1915, de eerste holocaust van de twintigste eeuw, was zo'n succes -evenals de ontkenning ervan door de Turken- dat Adolf Hitler hem als inspiratie gebruikte voor het systematisch opruimen van ongewenste volken. Hitler zei in 1939: “Ten slotte, wie herinnert zich de uitroeiing van de Armeniërs nog?"

[...] Binnen een beweging of groep worden vaak dezelfde opvattingen gedeeld. Deze

opvattingen bestaan uit overtuigingen ten aanzien van bepaalde problemen, motieven

en "oplossingen". Ze worden verdedigd met behulp van verschillende mechanismen

zoals ontkenning, selectieve perceptie, selectieve blootstelling aan informatie en andere

methoden. Men zou verwachten dat normale mensen een ideologie niet ondersteunen

als deze niet op waarheid berust; de geschiedenis bewijst echter het tegendeel. Hele

samenlevingen hebben de meest bizarre lasterpraat en gruwelverhalen over vijandige

minderheden aan -en overgenomen. Ideologieën mobiliseren personen en moedigen ze

aan tot het plegen van genocide. Interne cohesie van een groep wordt niet alleen

versterkt door een ideologie, maar ook door het gebruik van geweld [10].

Als mensen zich aansluiten bij een groep verstevigt de band met de groep en verzwakt

de verbondenheid met anderen buiten de groep. Het gebruik van geweld verstevigt de

onderlinge band. De leden van de groep bevinden zich in een gewelddadige negatieve

spiraal. Omdat massaslachtingen worden uitgevoerd door collectief opererende

individuen, stelt juist een beweging mensen in staat om massaslachtingen uit te voeren

[11]. Het zijn leden van een politieke beweging die in een onstabiele en bedreigende

sociale omgeving gewelddaden plegen. Zij voeren de genocide uit in naam van de

samenleving, de natie, het leger, de politie of de kerk [12]. [...]

Een groot aantal auteurs is het er over eens dat de belangrijkste voorwaarde voor

genocide dehumanisatie (ontmenselijking) is. Dehumanisatie -het ultieme psychische

afstandsscheppende mechanisme- kan opgevat worden als het degraderen van het

slachtoffer tot het niveau van ongedierte (bestialisering) of object. Meestal gaat het -

merkwaardig genoeg- gepaard met demonisering of diabolisering. Het lijkt een

universeel fenomeen te zijn. De ontkenning van menselijkheid is een belangrijk

onderdeel van elke definitie van dehumanisatie omdat het de nadruk legt op het aspect

van uitsluiting [19].

Kelman beschouwt dehumanisatie als een van de processen waarin "de normale morele

remmingen tegen geweld verzwakt worden." Hij beweert dat remmingen tegen het

vermoorden van menselijke soortgenoten zo sterk zijn dat het slachtoffer van zijn

menselijke status beroofd moet worden indien het systematisch moorden op een

soepele en ordelijke wijze wil verlopen en/of voortgezet wil worden. Dehumanisatie

creërt een perceptie van de ander als niet-mens. Als statistiek, product of vervangbaar

element in een onmetelijk "spel van getallen". Het heeft onverschilligheid en

ongevoeligheid tot gevolg [20] [...]

Genocidale samenlevingen hebben een tendentie naar "Just-World" denken [16]. Het

houdt de overtuiging in dat de slachtoffers het lijden aan zichzelf te danken hebben ten

gevolge van hun daden of door hun slechte karakter. Ze verdienen zodoende wat ze

krijgen en krijgen wat ze verdienen.

Renwick Monroe, Van der Dennen en vele andere theoretici beschouwen het

psychische afstand creëren tussen de dader en het slachtoffer als de belangrijkste

psychologische factor voor het plegen van genocide [17]. Er bestaan verschillende

mechanismen die tot doel hebben om deze psychologische afstand te creëren. Deze

mechanismen rationaliseren, sussen, ontkennen of vermijden de verantwoordelijkheid

en schuld van de dader ten aanzien van zijn gewelddadige gedragingen. Deze

psychisch afstandsscheppende mechanismen zijn bijvoorbeeld autorisatieprocessen,

gehoorzaamheid, bureaucratie, routine, dehumaniseren, degraderen, het anonimiseren

van het slachtoffer en het slachtoffer buiten de wereld van de verplichtingen plaatsen.

Andere psychologische mechanismen zoals "Just-world" denken kunnen bovenstaande

processen faciliteren [18]

Lees verder: [PDF]

WAAROM... WACHT DE ARMEENSE GENOCIDE NOG STEEDS OP ERKENNING?

Yochanan Visser, herkent u deze door Anita Sookiasian zo helder beschreven psychologische processen niet bij uzelf? Zo nee, dan bent u een hopeloos geval. Zo ja, dan adviseer ik u zo snel mogelijk hulp te zoeken bij een psycholoog of psychiater. Want de psychische stoornis van ontkenning leidt uiteindelijk tot een bloedbad zoals de geschiedenis keer op keer aantoont.

In afwachting van uw reactie

Stan van Houcke

Journalist/schrijver

Amsterdam.