De Nuance van de NRC 111

De wereld is een raadsel. Simpele zaken blijken bij nadere beschouwing uitermate ingewikkeld te zijn. Neem bijvoorbeeld de NRC. Waarom zouden de lezers van de slijpsteen voor de geest bij een opiniestuk willen dat de helft ervan uit een tekening bestaat, zoals u hierboven kunt zien? Drie kolommen tekst, drie kolommen beeld. Ik bedoel dit: zo'n tekening begrijpt een doorsnee mens ogenblikkelijk, zonder echt te moeten nadenken, dat is het kenmerk namelijk van een cartoon. Maar het geschreven woord, daar dient men veel langer over na te denken, aangezien het allerlei nuances uitdrukt, zeker als het gepubliceerd wordt door een krant die stelt de nuance te zoeken en de redactie claimt een kwaliteitskrant te maken. Waarom bestaan de opiniestukken in de kwaliteitskranten van grote naties niet, letwel niet voor de helft uit een afbeelding? Kortom: wat is het verschil tussen een buitenlandse kwaliteitslezer en een Nederlandse kwaliteitslezer? Waarom heeft de NRC-lezer kennelijk zo'n behoefte aan een plaatje? Waarom kan de NRC-lezer minder geschreven informatie verwerken dan een buitenlandse kwaliteitslezer? Begrijpt u het?