zondag 17 mei 2009

Ben Knapen van de NRC 8

De NRC-columnist Ben Knapen, ja inderdaad, die van de Bilderberg conferentie, stelde vorige week woensdag in zijn krant dat 'binnen Amerika zelf [de] macht [is] verplaatst: Wall Street maakte vele jaren de dienst uit, betaalde praktisch voor elke senatorcampagne, was, kortom, het centrum van financiële, politieke en ideologische zwaartekracht.' 

Niet langer meer is de VS dus een plutocratie, ineens is het een democratie. Althans volgens Ben Knapen, die eerst zweeg over de plutocratie maar nu meldt dat die ineens op wonderlijke wijze zou zijn verdwenen, om plaats te maken voor de democratie. Overigens, Ben onderbouwt deze stelling niet met harde feiten. Hij beweert alleen maar van alles. Daarom even wat achtergrond-informatie over deze waardevrije wetenschapper.

Ben Knapen bekleedt sinds 1 januari 2008 als bijzonder hoogleraar de leerstoel Media en Kwaliteit aan de Radboud Universiteit te Nijmegen. Knapen was voorheen hoofdredacteur van het NRC Handelsblad, senior directeur corporate communicatie, marketing en institutionele betrekkingen bij Philips en tot en met 2006 lid van de raad van bestuur bij PCM Uitgevers. Hij was ook ook een gezien gast bij de geheime bijeenkomsten van de zogeheten Bilderberg conferenties.

Prof.dr. Ben Knapen maakt als bijzonder hoogleraar Media en Kwaliteit, geïnitieerd door het Katholiek Instituut voor de Massamedia (KIM), deel uit van de sectie Taalbeheersing. Hij studeerde geschiedenis aan de Radboud Universiteit en promoveerde op een proefschrift over de betrekkingen tussen Nederland en Rusland. Hij was correspondent en hoofdredacteur van NRC Handelsblad, senior director corporate communication bij Philips en lid van de raad van bestuur van PCM uitgevers. Hij verricht onderzoek naar opvattingen over journalistieke kwaliteit en factoren die de kwaliteit van media beïnvloeden. Uit een interview met hem:

 Ben, je bent benoemd tot bijzonder hoogleraar Media en Kwaliteit. Waar gaat je onderzoek precies over?

Het onderzoek moet gaan over ontwikkelingen op het gebied van mediakwaliteit - en ook media-ethiek - en de opvattingen hieroverin de samenleving. Dus over de wisselwerking tussen producenten en burgers/consumenten op dit terrein. Natuurlijk speelt hierin een rol hoe de verhoudingen aan het verschuiven zijn door de wijze waarop het privé-domein als gevolg van internet aan het verdwijnen is... 

De Radboud Universiteit is je alma mater. Je studeerde hier moderne geschiedenis en promoveerde in 1985 (bij Manning en Kersten) op een studie over de betrekkingen tussen Nederland en de Sovjet-Unie. Wat is je het meest bijgebleven van je studietijd hier? 


Van mijn studietijd in Nijmegen is me het meest bij gebleven dat het destijds - 1972-1975 - een rommeltje was, met verdiepingen die op gezette tijd bezet waren om aldus de wereld te ver­be­teren. En het kleine briefje van professor Manning naast zijn plantenbak "Geachte bezetters, wilt u s.v.p. niet vergeten deze plant om de dag een scheutje water te geven" 

Wat hoop je in Nijmegen op jouw vakgebied te realiseren? 
Ik hoop dat studenten met wie ik mag komen te verkeren uiteindelijk het mediageweld, de hypes en wat dies meer zij straks beter kunnen duiden, relativeren en daarmee ook een kritischer partner van de media worden. Daar wordt iedereen beter van. 


En tot slot: welke goede raad heb je voor letterenstudenten die een journalistieke carrière ambiëren? 
Leer eerst een echt vak!'

Aldus Knapen, en het is allemaal niet gering wat hij zegt. 


In zijn intreerede als bijzon- 

der hoogleraar Media en 

kwaliteit aan de Radboud 

Universiteit ging Ben Knapen 

in op het ongrijpbare feno- 

meen ‘publieke opinie’ en 

met name de rol van de 

 media in de totstandkoming 

van die opinie. Media weer- 

spiegelen de samenleving 

en drukken er hun stempel 

op. Echter: niet hun eigen 

stempel, maar dat van de heersende opvattingen, die 

weer worden geboetseerd door maatschappelijke elites. 

In een samenleving waarin elites op hun retour zijn, 

moeten media-organisaties zelf hun standaard vast- 

stellen en bewaken, meent Knapen. Maar dit is een 

taak die burgers niet alleen media moeten toevertrou- 

wen. Ze dienen ook zelf beter inzicht te ontwikkelen 

in wat hen wordt voorgeschoteld en aldoende te bepa- 

len wat er wel en niet toe doet.  

Ben Knapen (1951)  studeerde geschiedenis aan de 

Radboud Universiteit Nijmegen en Internationale 

Monetaire Betrekkingen aan de Fletcher School of 

Law and Diplomacy (Medford, Massachussets, USA). 

Tussen 1999 en 2005 was hij lid van de raad van bestuur 

van PCM Uitgevers. Daarvoor was hij onder meer zeven 

jaar hoofdredacteur van NRC Handelsblad. Eerder was 

hij voor deze krant en NOS televisie correspondent in 

Duitsland en in de Verenigde Staten. 

Prof. dr. Ben Knapen is lid van de Wetenschappelijke 

Raad voor het Regeringsbeleid. Daarnaast bekleedt  

hij diverse toezichthoudende functies en is hij een 

vaste auteur voor NRC Handelsblad. Van 2005 tot 

2008 woonde hij in Jakarta, bereisde Zuidoost-Azië 

 en schreef reportages en reisverhalen voor NRC 

 Handelsblad.


Ben zei ondermeer dit tijdens zijn inaugurale rede:

'De media drukken

niet hún eigen stempel op die werkelijkheid maar het stempel van de heersende opvat-

tingen. Media hebben doorgaans zelf de kennis, wijsheid en soevereiniteit niet om een

eigen stempel te kunnen hanteren. Het zijn maatschappelijke elites, denkers, bestuur-

ders, dominees en wat dies meer zij, die met hun interpretaties van de werkelijkheid het

beeld bepalen. Zij boetseren als het ware voortdurend aan de beelden die de samenle-

ving hanteert om ontwikkelingen te duiden, van context te voorzien, ja, om te bepalen

wat ertoe doet en wat niet. Zij leveren de ingrediënten, de stempels, die de media ver-

volgens verspreiden. Het gebeurt expliciet – via interviews, citaten en wat dies meer zij

– maar oneindig veel vaker impliciet.

Nu mag de pers zich graag op de borst kloppen dat ze juist de elite, de macht, – de

denkers, bestuurders, dominees en wat dies meer zij – controleert. Dat is ook zo. Ze doet

dat onder meer aan de hand van onthullingen. Die baren opzien: soms meer soms min-

der. Maar we moeten dat niet overdrijven. Zoals Den Hollander ooit zo fraai in zijn

Démasqué van de samenleving heeft beschreven, gaat het meestal om onthullingen die

het verschil tussen schijn en de al dan niet stilzwijgend afgesproken definitie van de

werkelijkheid aan de kaak stellen. De gangbare visie op de werkelijkheid en op de wereld

zijn dus leidend en die gangbare visies worden niet door de media zelf bepaald. Die

gangbare visies op de werkelijkheid kunnen media zelf niet maken, ze zijn er te veel zelf

een onderdeel van.'

 Ben heeft 200 procent gelijk. Zoals de lezers van mijn weblog weten zijn journalisten, inclusief Ben, ideologische propagandisten die de bestaande macht dienen, precies zoals professor Knapen stelt. Zijn Ben en professor Knapen dan niet 1 en dezelfde persoon? Nee, geen sprake van. Hier worden we geconfronteerd met een van de ernstigste problemen van onze moderne samenleving, die het unieke propageert en ondertussen het conformisme afdwingt. Ben bijvoorbeeld is als het hem uitkomt republikein en als het hem niet uitkomt monarchist. Het maakt hem niets uit, echte overtuigingen bezit hij niet. Hij is het voorbeeld van de conformist die met alle winden meewaait, zolang het zijn positie verbetert. En omdat hij in de wetenschappen minder kan liegen dan in zijn krant vertelt hij zijn studenten dat de commerciele massamedia in dienst staan van de vooraanstaande 'elites' (in feite alleen de plutocratie) en dat 'de gangbare visie op de werkelijkheid en op de wereld dus leidend [zijn] en die gangbare visies worden niet door de media zelf bepaald. Die gangbare visies op de werkelijkheid kunnen media zelf niet maken, ze zijn er te veel zelf een onderdeel van.' Kortom, wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ben weet dat als geen ander en het is dan ook een voortreffelijke keuze geweest hem tot hoogleraar Media en Kwaliteit te benoemen van een universiteit, die ontstaan is uit het katholicisme, een geloof dat, zoals bekend, een adembenemende flexibele moraliteit bezit. Ben spreekt uit een rijke ervaring. Zodra hij de rol van journalistieke opiniemaker speelt, beweert hij zonder blikken of blozen het tegenovergestelde van wat hij als professor stelt. Vandaar het gemak waarmee hij als hoogleraar suggereert dan dat de VS nu een ware democratie is. Ben slingert tussen twee werelden heen en weer. De ene keer geeft hij informatie, de volgend keer propaganda. Ben is een conformist en dus per definitie onzijdig. De wereld glijdt van hem af, geen enkel spoor van de werkelijkheid blijft tenslotte in zijn bewustzijn achter, anders zou hij niet kunnen zijn wie hij is. Er zijn miljoenen van dit soort mensen. Sterker nog: de massamaatschappij kan niet zonder dit slag mensen. Ben is niets, hij is een onbeschreven blad, en diep in zichzelf weet hij dat ook, maar het interesseert hem niet. Tenminste, nog niet. Daarvoor is hij nog te ijdel, de viagra van de macht houdt hem nog overeind. Elke ochtend besluit hij welke Knapen er vandaag weer aan de beurt zal zijn. Dat soort mensen moet intensief bestudeerd worden.  Als conformist is hij iemand die de regels opvolgt en ze niet ter discussie stelt, een mens die in zijn streven naar normaliteit met alles en iedereen collaboreert. Tot de dood erop volgt.     

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Oke, wat krijgen we voorgeschoteld?
Een meneer die uit minstens 2 knapen blijkt te bestaan.
De ene knaap is Ben.
De andere is professor.

Ben past zich aan aan de waan van de dag
De prof vertelt hoe de waan werkelijkheid wordt.

Heeft Ben een echt vak geleerd?
Heeft de prof een echt vak geleerd?

Welke macht dient Ben?
Welke macht dient de prof?

Wanneer is de prof Ben?
Wanneer is Ben de prof?

Nog genoeg vragen!

Voorlopig kunnen we beginnen met:

Hoe
Wat
Waar
Waarom
Wanneer
Welke
Waardoor
Met wie
Met wat

Tot zover,
anzi

Sonja zei

Ben Knaapje?

Bert Erends zei

Belangwekkend stuk, nog afgezien van de persoon Ben Knapen. "Het zijn maatschappelijke elites, denkers, bestuurders, dominees en wat dies meer zij, die met hun interpretaties van de werkelijkheid het beeld [dat de samenleving hanteert] bepalen."
Stan, je verengt die elite tot die mensen die grote economische belangen bij die interpretaties hebben en ik vermoed dat je gelijk hebt. De media zijn een onderdeel van die interpretaties, van "de gangbare visie op de werkelijkheid en op de wereld". Hoe is dat met de politiek, de politici? Zijn ook de politici, net als de media, niet een onderdeel van "de gangbare visie op de werkelijkheid en op de wereld"?

Anoniem zei

Klokkenluiders online

Knapen hielp ook NRC Handelsblad om zeep
Gepubliceerd door admin 7 april, 2005 Geen categoriein .
BEN ‘TSUNAMI’ KNAPEN IS EINDELIJK UITGERAASD

Een spoor van vernieling liet hij achter bij het PCM-concern dat na zijn ‘bewind’ definitief is gereduceerd tot marginaal niche-playertje: Ben Knapen.Typisch Knapen: na alle blunders, fiasco’s en debakels kwam de aankondiging van zijn roemloze aftocht op 6 april toch nog onverwacht. Afkoopsommetje?
Bij PCM verknalde Knapen het eerst bij de internetdivisie waar tientallen miljoenen euro’s over de balk werden gesmeten. Niet hij, maar onderofficier Peter van Dijk moest het veld ruimen. Vervolgens blies hij de complete boekendivisie van PCM op: iedereen die beschikte over ook maar een ietsepietsje talent rende gillend weg van het totaal verziekte klimaat bij Knapen’s Meulenhoff. De boekendivisie van PCM had op een gegeven moment zelfs zo’n slechte reputatie, dat topauteurs van Bosch & Keuning zich via de media uitspraken tegen een overname door Meulenhoff. Maar wat slechts weinig mensen weten, is dat Ben ‘ambitie’ Knapen ook verantwoordelijk is voor de journalistieke ineenstorting van NRC Handelsblad. In de meest recente peiling van de oplagecijfers zakte de krant wederom verder weg met een daling van ruim 5%.

Knapen was hoofdredacteur van NRC van 1990 tot 1996. Toen hij kwam was NRC een serieuze en betrouwbare krant, toen hij wegging was het een slaafs verhikel geworden in handen van de macht en het establishment. En dat alles ten dienste van de blinde ambitie van Ben die serieus dacht ooit minister te kunnen worden.
Tot de meest verbijsterende ingrepen van Knapen uit die jaren behoort een rectificatie die hij plaatste voor de toen pas benoemde minister Hans Wijers (economische zaken) nadat via NRC duidelijk was geworden dat hij gebruik maakte van een fiscaal voordelige ‘Antillen-route’. De feiten klopten echter wel degelijk.
Later herhaalde Knapen dit kunstje min of meer toen zijn krant te kritisch begon te schrijven over de rol van Dutchbat in het Srebrenica-drama: een amice-briefje van minister Voorhoeve was voldoende om de krant ‘bij te sturen’ ten dienste van het bevoegde gezag. Ook zijn knieval voor de politiek-correcte lobby om ster-columnist J. van Doorn te ontslaan na klachten over diens ‘antisemitisme’ is een Knapen-actie die NRC zeer grote schade heeft berokkend. Hilarisch was voorts ook de kleinzielige wijze waaop hij ooit ontkende betrokken te zijn geweest bij de oprichting van het Republikeins Genootschap toen dat zijn carriere leek te kunnen gaan schaden.
Knapen deed niets liever dan zo vaak mogelijk gezien worden met ‘belangrijke’ mensen en onder zijn hoofdredacteurschap liepen bij NRC dan ook voortdurend bobo’s rond die mochten zeggen wat er in de krant kwam. Het hoogtepunt van zijn hoofdredacteurschap was zijn deelname aan een heuse bijeenkomst (samen met Beatrix en Claus) van de Bilderberg Conferentie waar hij de inhoud van zijn krant een op een kon doornemen met de waarlijk groten der aarde. Knapen is tevens verantwoordelijk voor de ‘opkomst’ van hielenlikkers als Robert van de Roer die later verantwoordelijk zou worden voor de grooste plagiaat-affaire uit de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek. Knapen wist leugen en waarheid kortom op een lugubere wijze om te draaien. Parallel aan zijn hoofdredactuerschap likte hij zich (ten koste van talloze door de staat aangestuurde ‘nieuwsberichten’) binnen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken waar hij thans nog altijd de ‘prestigieuze’ postie bekleedt van vice-voorzitter van de Commissie Europese Integratie van de Adviesraad Internationale Vraagstukken. Goh, wat deden al die Europarlementariers toch steeds op de krant en op feestjes en partijen? Als extra ‘zekerheidje’ (dat maar niemand mag twijfelen aan ook zijn pro-Amerikaanse gezindheid en hielenlikkerij) werd hij ook nog eens bestuurslid van het transatlantische lobby-orgaan de Carnegie Foundation.
Knapen is in journalistiek opzicht als weinig anders te beschouwen dan een crimineel, iemand die de basale waarden van de journalsitiek te grabbel gooide ten faveure van eigen eer en gewin. Rust zacht, Ben Knapen! En geniet van de ongetwijfeld riante afkoopsom waarmee PCM jou met je jonge vrouw naar de Cote d’Azur stuurt!

Klopt dit?
anzi

Anoniem zei

Veel internet is niets anders dan dom gedram en digitaal narcisme. De acceptatie, ja omarming van dit deel van de internetrevolutie is geschied door een coalitie die bestaat uit vulgair-marxisten van het egalitarisme en uit hogepriesters van de vrije markt. Ze hebben elkaar gevonden in een alles-is-gratis, alles-is-van-iedereen cultus en in een orgie van collectief non-conformisme. Internet heeft de publieke ruimte met een saus van hufterigheid overgoten.

Bovenstaande zei Ben Knapen!

Said who? Said who? So what? Alles- is -gratis (ook niet meer,anzi), alles -is- van- iedereen cultus! So what? Publieke ruimte met een hufterig sausje? So what en wat een flauwekul!! Alles en iedereen zit op internet, dus niet alleen hufterigheid, maar ook waardevolle informatie die ik via de reguliere krant niet krijg. De grote voorbeelden van hufterigheid zijn de reguliere media. Waardevolle informatie is uitzondering geworden via de Nederlandse tv en radio. Veel kranten verzuipen in de hufterigheid. Wat te denken van stukjesschrijvers als Ellian, Ephimenco, Holman etc. Het is toch niet te geloven dat die een stukje mogen schrijven in een krant?? Die horen toch in een of ander racistisch prulletje!!!. De kranten geven geen visie van de werkelijkheid, ze parasiteren op de gangbare trend die door hen wordt uitvergroot, m.a.w. de krant van nu is een symbiose tussen platvloersheid en hypes, niet internet waar je die hufterigheid kan omzeilen, tenzij Ben Knapen onder hufterigheid ook het opzoeken van informatie over zijn persoontje bedoeld?

En ja, ik had nooit van Ben Knapen gehoord, nu zoek ik dus alles op over hem. Alles en iedereen staat op internet, kom je nog eens wat te weten en dit is dus inderdaad niet de alles- is- voor- een- select -gezelschap cultus. Een- select -gezelschap- cultus waarbij het -select -verrijken en selecte- macht centraal staan en wij ,de niet zo innovatieven, de subsidiepot mogen vullen.

anzi



anzi

anzi

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...