dinsdag 20 januari 2009

De Nuance van de NRC 77


Vandaag schreef ik dit: 'De vraag is dit: waarom kreeg Van Creveld zes kolommen de ruimte in de NRC om zijn disrepect voor het oorlogsrecht en de mensenrechten te etaleren, terwijl Nederlandse juristen, deskundigen op het gebied van het internationaal recht, van dezelfde redactie acht dagen eerder vernamen dat er geen behoefte was aan een artikel over de Israelische schendingen van het internationaal recht 'daar wij van mening zijn dat hij weinig nieuwe gezichtspunten bevat... Met vriendelijke groet, Anna Visser, redacteur Opinie NRC/H.'
Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/01/de-nuance-van-de-nrc-76.html

Een lezer van mijn weblog e-mailde me dit over Anna Visser: 'Stelselmatig en consistent weigert zij stukjes te plaatsen die ondertekend zijn door namen van migranten, hoe hoogwaardig en actueel ook. Bijdrages daartegenover van Jan, Paul, Piet, Klaas, Han, Jos en Marietje, hoe ondermaats ook worden wel gehonoreerd. Sterker nog, zelfs goed gedocumenteerde reacties op dergelijke mediocre stukjes, van de hand van migranten, worden geweigerd. En Visser mailt zo snel haar automatische afwijzende tekst na verzending, dat je redelijkerwijs ervan uit kunt gaan dat zij niet eens de tekst heeft gelezen en alleen naar de naam van de afzender heeft gekeken. Dit is proefondervindelijk vastgesteld. Het gaat weliswaar en wellicht slechts om één medewerkster. Dit neemt de verantwoordelijkheid van de krant niet weg. Het is ook niet uitgesloten dat iedere krant en elk medium zijn Anna Visser heeft. Het zou zelfs best kunnen (zie het stukje ‘BERBERSE BOER EN VENLOËNAAR’ op mijn website http://www.davidpinto.nl/ onder ‘WEBLOG’).
Prof. dr. David PintoHoogleraar/directeurIntercultureel Instituut (ICI)

'Lees verder: http://www.davidpinto.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=183%3Anrc-lijdt-aan-lsd-latent-en-subtiele-discriminatie-&Itemid=129


Hoe genuanceerd ligt dat allemaal bij de krant die zich afficheert als de slijpsteen voor de geest?

4 opmerkingen:

Unknown zei

Dat heb je met veelvoorkomende namen. De Anna Visser van NRC-H is niet de voormalige directeur van omroepje Llink, zoals afgebeeld, maar - weet ik vrij zeker - een polticologe die diverse andere bladen achter zich heeft.

stan zei

dank je andre
ik heb de foto van haar ogenblikkelijk verwijderd.
stan

Anoniem zei

Meneer Pinto is tegen racisme, dat hij bij een medewerker van NRC meent waar te nemen. Ik ook.


Interessanter, zeker op dit blog, is de vraag of hij tegen de moordpartijen van Israel is. Het zou me verbazan. Hij vertelt op zijn site over zijn onderhandelingen, als VVD-lid, met de VVD over een eventuele kabinetszetel voor hem. En hij was aanwezig bij een feestje voor het 40-jarig bestaan van Israel, in de schouwburg in Groningen. Buiten stond een picketlijn met spandoeken voor Palestina. In de lokale pers was hij heftig verontwaardigd: "Er gingen ook kinderen naar dit feest, en het kon de betogers niks schelen dat het voor de kinderen niet leuk was met een spandoek geconfronteerd te worden"...
Dat het voor Palestijnse kinderen "niet leuk" was met het beleid van Israel geconfronteerd te worden, dat was niet iets waardoor hij zijn feest liet bederven.

Anoniem zei

Het overkwam mij bij de Volkskrant, dat een jaar of 10 geleden regelmatig brieven van mij gepubliceerd werden... totdat er ineens mailtjes begonnen te komen met een nieuwe naam eronder (Yvonne en nog wat, of zoiets), die altijd een of andere voorgekookte reden had om mijn reactie te weigeren.

In één geval was het zelfs zo schofterig dat ze me -na twee weken!- liet weten dat er al meer reacties over het betreffende onderwerp geplaatst waren, waardoor mijn reactie niet meer in aanmerking kwam. Er waren inderdaad twee eerdere reacties geplaatst, maar wel pas twee dagen voor het afwijsmailtje, dus ± 10 dagen na de inzending van mijn reactie.

Toen ben ik dus maar gaan bloggen...

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...