maandag 12 januari 2009

De Israelische Terreur 629

De auteur Kader Abdolah schrijft:
'De opiniemakers die blindelings elke daad van Israël verdedigen, terroriseren in dit land de media.

De Nederlandse regering staat pal achter de militaire acties van Israël in de Gazastrook.
De Nederlandse regering staat altijd en overal pal achter elke daad van Israël: het maakt niet uit wat ze doen.
Balkenende zegt onomwonden dat hij begrip heeft voor de Israëlische invasie.En de minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen loopt rond met trillende handen en benen om te voorkomen dat er vanuit de overheidsinstanties iets anders gezegd wordt.
Ik kan me goed voorstellen dat zij dit doen. Nederland acht zich als een vaste en betrouwbare bondgenoot van Israël, het is altijd zo geweest. Balkenende en Verhagen presenteren zich als ware vrienden van Israël.
Blind
Maar zulke vrienden zijn veel gevaarlijker voor je dan een groep vijanden.Wat heb je aan vrienden die niet dom zijn, maar doen alsof ze dom zijn?Wat moet je met vrienden die niet blind zijn, maar hun ogen doen sluiten en zich als blinden gedragen?
Wat voor nut hebben zulke zogenaamde vrienden die niet doof zijn, maar zich voordoen als doven?
Balkenende handelt als een Hollandse koopman, hij denkt nooit aan de belangen van Israël, hij denkt aan zichzelf.
Maxime Verhagen komt elke dag met nieuwe steunbetuigingen voor Israël: ‘Wij staan pal achter jullie. Wij begrijpen jullie. En onze banden met jullie zijn sterker dan ooit.’
Bespieden
Zulke vrienden zijn schadelijk, in feite leveren ze een grote bijdrage aan je ondergang.Achter Balkenende staat een stoet opiniemakers, die overal in de kranten, op tv en op de radio blind en doof achter Israël staan. Zij zijn geen Israëliërs, vaak ook geen Joden, maar ze gedragen zich erger dan de fundamentalistische kolonisten die in bezette Palestijnse gebieden muur aan muur en raam aan raam naast de Palestijnen wonen om elke minuscule beweging van hen te bespieden.
Zij zijn namaakvrienden van Israël die elk tegengeluid fel bestrijden en de persoon zwart maken.
Harry van Bommel hebben ze bijna gewurgd in de kranten
Lees hun teksten, herlees hun teksten, en zeg hun woorden hard op, dan pas begrijp je waar ze het over hebben. Ze genieten van geweld. Ze worden opgewonden door de bombardementen, en als Israël een basisschool in Gaza bombardeert en daardoor dertig leerlingen omkomen, zullen ze bijna allemaal een retoriek gebruiken: ‘Israëliërs passen goed op hun kinderen, maar de Palestijnen niet.’
En als Israël doelbewust een konvooi van het Rode Kruis bestookt, hebben ze allemaal dezelfde argumentatie: ‘Tja, het is oorlog.’
Bizarre democratie
Het zijn geen vrienden van Israël, het zijn de ware vijanden van dat land. Een vriend hoort eerlijk te zijn, hij moet je waarschuwen wanneer je fout zit, hij moet je erop attenderen als je niet oplet, hij moet in plaats van jou kijken als je eens blind bent.Ongewenst, ongewild ben ik een vriend van Israël geworden. Ik waarschuw hen, ik roep hardop: ‘Stop, stop nu, doe je dit niet, dan vernietig je jezelf.’
De opiniemakers die blindelings elke daad van Israël verdedigen, terroriseren in dit land de media. Ze gebruiken geweld met hun pen. En van hen mag niemand demonstreren, mag niemand iets anders zeggen, anders ben je verdacht. Onopgemerkt dwingen ze een zware censuur af over anderen. Ze argumenteren niet, ze gillen en bedreigen. Een recent voorbeeld was hun gezamenlijke actie tegen de parlementariër Harry van Bommel, ze hebben hem bijna gewurgd in de kranten, alleen omdat hij tegen de invasie van Israël in de Gazastrook was. Het is een bizarre democratie in dit land.
Laat hen doen wat ze willen, laat ze terroriseren, de geschiedenis is niet bang voor bedreigingen.'

1 opmerking:

Anoniem zei

Ook een Tactiek in de media is iemand of iets DOODZWIJGEN.een oprechte en objectieve denker valt dat regelmatig op.

Bijvoorbeeld degenen die erop wijzen dat Calvijn(venijn)de moordenaar en verrader van een eerlijk spaans medicus is, en met de waanzinnige predestinatieleer velen heeft gehersenspoelt. En dat ónze minister president Colijn weerloze moeders met kinderen op hun arm met machine geweren doodde.