zaterdag 30 juni 2007

Klaas de Jonge



Tot 22 juli in Galerie-OpenAtelier De Vrijplaats, Sarphatistraat 143. Open dinsdag-zondag 13.00-18.00 uur. Etnische kunst uit Afrika uit de verzameling van Klaas de Jonge. David Theron exposeert daarbij pentekeningen van Zuidafrikaanse landschappen en Pavel Spasovski tekeningen van maskers.

Zeer de moeite waard om te bezoeken.

De Nuance van de NRC 35

Het correspondentschap van Marcel Haenen in Zuid-Amerika levert allerlei soorten berichtjes op, van de kledingaankopen van Maxima tot aan de grote mensenpolitiek. Vandaag heeft deze NRC-journalist een artikel over de Venezulaanse president onder de knallende kop: 'Buren willen van Chavez geen grote mond meer.' Haenen waarschuwt de NRC-lezer 'Venezuela dreigt zich radicaal te isoleren.' Let op de kwalificatie radicaal, radicale president, dus radicaal isolement. Dat is Haenens stijl, suggererend, insinuerend, implicerend, criminaliserend. Let op! Hij schrijft: 'Buenos Aires, 30 juni. Er zijn maar weinig staatshoofden die zo goed kunnen provoceren als Hugo Chavez.' Et voila, een provocateur als het ware, maar waarmee provoceert hij? Marcel Haenen: 'Vooral "het anti-imperialistische gedachtegoed" van van collega Lenin verdient volgens hem "hernieuwde aandacht".' Wie provoceert de Venezulaanse president daarmee? Niet de meerderheid van de Venezolaanse bevolking die hem de overwinning schonk bij negen democratische verkiezingen en referenda, een absoluut wereldrecord. Die populariteit is ook niet zo verwonderlijk want de regering Chavez probeert de gigantische olierijkdommen uit handen van een kleine elite te houden om die te besteden aan de armen, want ondanks het feit dat Venezuela al een eeuwlang een rijk olieproducerend land is, leeft momenteel rond de 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens en is het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking er eenvijfde van dat van Nederland. Allemaal feiten die in Marcel Haenens artikel gemakshalve worden verzwegen.

Nu dus deze landgenoten van Chavez niet worden geprovoceert, is de vraag wie dan wel? Allereerst de Bush-Bende die in 2002 een mislukte staatsgreep van de Venezolaanse rijke kaste tegen de democratisch gekozen Chavez steunde. De VS ziet niets in steun aan de armen en hun buitenlands beleid is juist de belangrijkste factor geweest waarom Latijns Amerika generatieslang bestuurd werd door dictators, met de bekende armoede gevolgen terwijl een kleine blanke elite zich kon blijven verrijken. Ook daarover geen woord van Marcel Haenen. Dit zijn binnen zijn beoogde doel onwelkome feiten. En dat doel is Chavez zo zwart mogelijk maken omdat hij het in zijn hoofd heeft gehaald niet allereerst de westerse oliebelangen te dienen. Dat mag niet, ook niet als het volk dit democratisch wil. Democratie is mooi en aardig maar niet voor bewoners van Palestina, Irak, Venezuela en alle ander plaatsen waar de westerse economische belangen boven democratie en mensenrechten gaan. Dus vandaar dat Chavez door de westerse commerciele massamedia als een 'provocerende radicaal' met 'een grote mond' moet worden afgeschilderd. Met als gevolg dat zodra hij straks met geweld wordt verwijderd de NRC-lezers dan zullen denken: had hij ook maar niet moeten provoceren. En deze politiek wordt salonfahig gemaakt door mensen als Marcel Haenen die daarvoor de journalistiek gebruikt.

Deze zin: 'Op het talent van Chavez om ongebruikelijke standpunten te verkondigen...' Haenen bedoelt het standpunt dat het 'imperialisme' voor de derde wereld geen oplossing is geweest, gezien bijvoorbeeld alleen al het feit dat rond de 40 procent van de bevolking van het olierijke Venezuela onder de armoedegrens leeft, terwijl een zeer kleine groep schatrijk is. Om daar tegen te zijn, is inderdaad een van de 'ongebruikelijke standpunten,' maar op een andere manier dan Haenen bedoelt. Maar goed, blijven we even de zin volgen: 'Op het talent van Chavez om ongebruikelijke standpunten te verkondigen, werd in de Latijns Amerikaanse regio tot voor kort vooral schouderophalend gereageerd.' Wie allemaal de schouders ophaalde, vertelt Marcel Haenen niet. In elk geval niet de arme bevolking van talloze Latijns Amerikaanse landen die de afgelopen jaren tijdens democratische verkiezingen een linkse regering aan de macht hebben gebracht. Die miljoenen Latijns-Amerikanen weten maar al te goed wat armoede is en dat Chavez die tracht te bestrijden.

Maar over wie heeft Haenen het dan? De NRC-correpondent geeft geen namen. Hij kijkt wel uit, het is weer het bekende suggereren, impliceren, insinueren en criminaliseren. Hoewel hij geen namen geeft, gebruikt hij wel de oude journalistieke truuk van het gefluister in de wandelgangen. En dat gaat dan zo: 'Hugo is "verbaal incontinent" maar achter gesloten deuren een stuk redelijker en charmant, hoorde je van diplomaten.' Pardon, 'hoorde je van diplomaten'? Wie is 'je'? Jij, Marcel? Waarom schrijf je dat dan niet? Of heb je het weer van een ander? Je weet wel, in jouw genre journalistiek schrijft iedereen iedereen na, omdat men het zelf ook niet weet. Dan, welke 'diplomaten'? Wellicht westerse diplomaten, die de neoliberale wereld vertegenwoordigen die van het olierijke Venezula een land hebben gemaakt waarin na een eeuw olieproduceren 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft? Waarom vertel je het je lezers niet? Wat verberg je? Ook deze zin getuigt van je tendentieuze berichtgeving: 'En als hij echt te doldriest wordt, dan weet Lula (de Braziliaanse president) Chavez altijd vaderlijk tot bedaren te brengen, susten de Brazilianen.' Allemensen Marcel 'susten de Brazilianen'? Wat is dit? Susten alle Brazilianen in Brazilie? En hoe ging dat dan? Ben je daar bij geweest, werd van noord tot zuid, oost tot west gesust? Van wie heb je dat gehoord of nageschreven? Zoals bekend is correspondentschap veel naschrijven en napraten. Maar waarom vertel je je lezers niet wie je bronnen zijn? Het is gebruikelijk en getuigt van een serieuze journalistiek om je bronnen te noemen! Waarom doe jij het dan niet?

Ik zou dit hele stuk regel voor regel uit elkaar kunnen ontleden, maar het is zaterdag, ik doe het wat rustiger. Lezers van mijn weblog die Haenens tendentieuze journalistiek zelf willen analyseren, zullen de krant moeten kopen. Kom op Marcel Haenen, hou op met je propaganda, het zijn de gewone arme mensen in Zuid-Amerika die de prijs moeten betalen voor dit soort journalistiek, niet jij. Jij verdient er alleen maar aan.

Meer over de Marcel Haenens in de wereld kunt u hier lezen, te beginnen een fragment van een onafhankelijke journalist, John Pilger:

'We soften them up by de-humanising them, by writing about "regime change" in Iran as if that country is an abstraction, not a human society. Currently, journalists are softening up Iran, Syria and Venezuela.Hugo Chavez of Venezuela is likened to Hitler. That he has won nine democratic elections and referenda -- a world record -- is of no interest…Ninety-five per cent of 100 media commentaries surveyed by the media watch dog FAIR expressed hostility to Chavez. “Dictator”, “strongman”, “demagogue” were the familiar buzz words, so that people reading and watching had no idea that Venezuela was the only oil-producing country in the world to use its oil revenue for the benefit of poor people. They would have no idea of spectacular developments in health, education, literacy. They would have no idea that Venezuela has no political jails - unlike the United States.So that if the Bush administration launches “Operation Balboa”, a mooted plan to overthrow the Chavez government, who will care, because who will know? For we shall only have the media version - another lousy demagogue got what was coming to him. The poor of Venezuela, like the poor of Nicaragua, like the poor of Vietnam and Cambodia, like the poor of Fallujah, whose dreams and lives are of no interest, will be invisible in their grief -- a triumph of censorship by journalism.'

Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/06/john-pilger-16.html

'De Verenigde Staten stelt alles in het werk om de president van het olierijke Venezuela Hugo Chavez uit de weg te ruimen. Tot nu toe is dat mislukt. U kunt in de tvdocumentaire The Revolution Will Not Be Televised zien waarom het nog niet is gelukt.'The Revolution Will Not Be Televised. By Kim Bartley and Donnacha O'Briain.Their film records what was probably history's shortest-lived coup d'état. It's a unique document about political muscle and an extraordinary portrait of the man The Wall Street Journal credits with making Venezuela "Washington's biggest Latin American headache after the old standby, Cuba."Chavez, elected president of Venezuela in 1988, is a colorful folk hero, beloved by his nation's working class and a tough-as-nails, quixotic opponent to the power structure that would see him deposed. Two independent filmmakers were inside the presidential palace on April 11, 2002, when he was forcibly removed from office. They were also present 48 hours later when, remarkably, he returned to power amid cheering aides.' Zie: http://www.informationclearinghouse.info/article13119.htm

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/07/het-olierijke-venezuela.html

'Dit schreef ik vier jaar geleden over de achtergronden van de belangrijkste grondstof ter wereld, olie:

'Kon de Verenigde Staten tot begin jaren zeventig nog zelf in zijn oliebehoefte voorzien, nu moet het al 55 procent importeren. Daarmee wordt 's werelds machtigste staat steeds afhankelijker van de OPEC landen, op Venezuela na alle naties met een overwegend islamitische bevolking…Hoe vitaal de onbelemmerde oliestroom uit dat gebied is blijkt uit de feiten. Tot het einde van de jaren zestig beheerste zeven Westerse concerns de hele aardolie industrie. Maar toen begon het ene na het andere olieproducerende land zijn aardolievoorraden te nationaliseren. Bovendien werkten ze steeds nauwer samen binnen de in 1960 opgerichte OPEC, met als gevolg dat zij de prijs van 's werelds meest vitale grondstof gingen bepalen. De consequenties van die machtswisseling werden in 1973 pijnlijk merkbaar toen na de Jom Kippoer Oorlog de Arabische OPEC-landen de prijs van een vat olie met zeventig procent verhoogden, waardoor de meeste Westerse naties in een economische crisis belandden. Inmiddels is -gezien vanuit het perspectief van de rijke industrielanden - de situatie nog meer verslechtert, aangezien de wereld olievoorraden binnen afzienbare tijd hun hoogtepunt bereiken en er van dan af aan steeds minder olie op aarde zal zijn. Een van de deskundigen die daarop wees is Kenneth Deffeyes, emeritus hoogleraar van de Princeton Universiteit, adviseur van de olie industrie en jarenlang werkzaam geweest op het onderzoekslaboratorium van Shell in Houston. Twee jaar geleden verscheen zijn boek 'Hubbert's Peak. The Impending World Oil Shortage,' waarin hij schreef over de oliegeoloog King Hubbert, die aan de hand van een door hem ontworpen model al in 1956 voorspelde dat de Amerikaanse olieproductie begin jaren zeventig zou pieken. De Verenigde Staten zou vanaf dat moment olie moeten gaan importeren. Zijn berekening kwam precies uit. Deffeyes constateert dat 'rond 1995, verschillende analisten de methode van Hubbert begonnen toe te passen op de wereld olieproductie, en de meesten van hen schatten dat het piekjaar voor de olie op aarde tussen 2004 en 2008 zal zijn.' Een conclusie die gedeeld wordt door Colin Campbell, afgestudeerd in Oxford en veertig jaar lang als exploratiegeoloog werkzaam geweest in de olie industrie, auteur van 'The Coming Oil Crisis.' Als gerespecteerd wetenschapper vroeg het Britse Lagerhuis hem in 1999 een lezing te geven over zijn vakgebied. Campbell waarschuwde de parlementsleden dat rond 2008 de aardoliereserves over hun hoogtepunt heen zijn en dat 'de productie dan haar onvermijdelijke… afname zal beginnen met ongeveer drie procent per jaar. Toenemende tekorten zullen ontstaan, landbouw en transport zullen ernstig getroffen worden. De wereldwijde markt zal aan een eind komen door hoge transportkosten.' Hij attendeerde zijn gehoor erop dat het vinden van nieuwe olievelden in de jaren zestig piekte en dat 'we nu maar één vat vinden voor elke vier vaten die we verbruiken,' met als resultaat dat de welvaart in ons deel van de wereld volledig afhankelijk wordt van de elf OPEC-naties, waar 77 procent van alle oliereserves liggen. Maar liefst 67 procent van die olie ligt in slechts vijf landen in het Midden Oosten. Campbell waarschuwde het Britse parlement dan ook dat binnenkort 'de landen in het Midden Oosten… beseffend dat ze geen competitie hebben, zich dan vrij voelen om veel hogere prijzen op te leggen… Ik vind het absurd dat het beheer over het uitputten van de wereldvoorraad van de meest belangrijke brandstof over wordt gelaten aan een paar feodale families in het Midden Oosten. De regeringen die de olie afnemen zouden zich moeten realiseren waar hun belangen liggen.'… De aanval op Irak is bedoeld om de macht van OPEC te vernietigen, zoals het Amerikaanse tijdschrift Fortune november vorig jaar schreef. Fadhil Chalabi, de uitgeweken Irakese oud-minister van olie verklaarde daarover: 'Het zou niet in Irak's belang met de OPEC samen ter werken,' waardoor de Irakese olie 'een alternatief voor Saoedische olie zal worden.' Niet langer meer zal dan Saoedi Arabie de olieprijs kunnen bepalen. Centraal staat, om president Bush te citeren: 'affordable energy,' betaalbare energie, om de Westerse economie draaiende te houden en banen te scheppen. Niet dat Riyadh de prijs tot krankzinnige hoogte zal opdrijven, want de Saoedische elite heeft voor miljarden in de Amerikaanse economie belegd, maar hun prijs is altijd nog hoger dan de groot aandeelhouders en hun vertegenwoordigers in Washington willen betalen.'

Lees verder: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html

Dit alles vormt de context van het verhaal van Marcel Haenen, maar hij verzwijgt die context omdat het niet in het propagandaplaatsje past. Hij is niet de enige, zoals u hieronder kunt lezen. Onder de journalisten van de westerse commerciele massamedia bestaat altijd een consensus over wie de boef is en wie de held, zij de boeven, wij de helden. Degenen die weigert deze propaganda te bedrijven, wordt uiteindelijk gemarginaliseerd.

'CHAVEZ AND RCTV - TILTING THE BALANCE AGAINST ''THE BAD GUY''

As we have previously reported* Venezuelan president Hugo Chavez has long been demonised by the Western media as a "leftist firebrand" (The Independent), “Venezuela's demagogue” (Washington Post), and as a “militaristic strongman“ (Financial Times).
No surprise, then, that Chavez’s decision not to renew the licence of Radio Caracas Television (RCTV) has elicited outrage across Britain and America. In an article titled, ‘”He is losing the country's respect”,’ Catherine Philp wrote in the Times:
“The move has fuelled accusations that Mr Chavez is moving towards an increasingly authoritarian rule and is quashing dissent against his ‘socialist revolution‘.” (Philp, ‘”He is losing the country's respect”,’ The Times, May 29, 2007)
The Washington Post described the action as an attempt to silence opponents, supplying further "proof" that Chávez is a "dictator". (FAIR, Media Advisory, ‘Coup Co-Conspirators as Free-Speech Martyrs - Distorting the Venezuelan media story,’ May 25, 2007; http://www.fair.org/index.php?page=3107)
One might think from these comments that Chavez is indeed behaving like a stereotypical “strongman”. So why is he refusing to renew the licence?
According to CNN reporter TJ Holmes the motive lies in the fact that RCTV "has been critical of his government" (Ibid). The Associated Press also stressed that RCTV "has been critical of Chávez". (Ibid) A Guardian headline carried the same emphasis: “Chavez silences critical TV station - and robs the people of their soaps.” (Rory Carroll, The Guardian, May 23, 2007) A Financial Times news report was titled: “Chavez pulls plug on dissenting TV station.” (Benedict Mander, Financial Times, May 9, 2007)
These and similar claims have given the impression that Chavez is simply crushing dissent. An Independent leader came closer to the truth:
“President Chavez has long detested RCTV, accusing it of helping to incite a coup against him in 2002.“ (Leader, ‘A show of intolerance,’ The Independent, May 30, 2007)
As this suggests, the problem with RCTV does not revolve around political differences with Chavez; it revolves around RCTV’s attempts to overthrow the democratically elected government of Venezuela.
A consistent theme of media reporting has been to ascribe this "accusation" to Chavez personally. Thus the Independent wrote of the “station, which Mr Chavez believes was plotting against him”. (‘Anti-Chavez protesters clash with police,’ The Independent, May 29, 2007)
The Times reported: “President Chavez withdrew its licence, accusing the network of ‘coup plotting‘”. (Philp, op. cit)
Likewise the Financial Times: “Chavez has repeatedly alleged that it supported the [2002] coup...” (Richard Lapper, ‘TV channel axed in latest Chavez drama,’ Financial Times, May 26, 2007)
And the BBC: “He [Chavez] says they were involved in a coup that nearly toppled him five years ago.” (James Ingham, ‘Venezuelans protest over TV issue,’ BBC Online, May 27, 2007; http://news.bbc.co.uk/go/pr/ fr/-/1/hi/world/americas/6695769.stm)
These media reports thus all distort the truth by attributing a mere “claim” to Chavez, someone they have all previously demonised as an authoritarian “strongman”. This earlier demonisation acts to undermine the credibility of the charge against RCTV in readers’ minds, so reinforcing the bias of ostensibly balanced reporting against the Venezuelan government. Robert McChesney and Mark Weisbrot explain:
“This is a common means of distorting the news: a fact is reported as accusation, and then attributed to a source that the press has done everything to discredit.” (McChesney and Weisbrot, ‘Venezuela and the Media: Fact and Fiction,’ Common Dreams, June 1, 2007; http://www.commondreams.org/ archive/2007/06/01/1607/)'

Lees verder: http://www.medialens.org/alerts/07/070613_chavez_and_rctv.php

This is Hell

Een van de beste radioprogramma's ter wereld waar ik al enkele jaren geregeld naar luister. Vandaag met Roger Morris, naar wiens werk ik gisteren verwees:

'This is Hell airs live beginning at
9 AM (central) on WNUR 89.3 FM and all over the rest
of the world via our web site, http://www.thisishell.net

This weekend, it's a history of Defense Secretary Robert
Gates and American intelligence, we'll discuss 'Global
Outlaws' ... and, no, that does not mean we will have
two interviews on the CIA ... we'll dissect the Bush administration's disinformation campaign against global warming, we'll learn about America's cultural double standard for misogyny and racism, and we'll get to that report on the world's 'Failed States.'

Our guest will include:

- Roger Morris will talk with us about his three-part TomDispatch.com history of Defense Secretary Robert Gates and American intelligence. Roger served in the Foreign Service and on the Senior Staff of the National Security Council under Presidents Lyndon Johnson and Richard Nixon. Before resigning over the invasion of Cambodia, he was one of only three officials comprising Henry Kissinger's Special Projects Staff conducting the initial highly secret "back-channel" negotiations with Hanoi to end the Vietnam War.

- Carolyn Nordstrom, author of "Global Outlaws: Crime,
Money, and Power in the Contemporary World." Carolyn
is a professor of anthropology at Notre Dame.

- Tim Dickinson writes and edits the National Affairs Daily blog at RollingStone.com. We'll speak with Tim about his in-depth article, "The Secret Campaign of President Bush's Administration To Deny Global Warming."

- Dr. Edward Rhymes, author of "When Racism Is Law &
Prejudice Is Policy," is an internationally-recognized authority in the areas of critical race theory and Black studies. Edward will talk with us about his article, "Caucasian Please! America's Cultural Double Standard For Misogyny & Racism."

- and Pauline Baker, president of the Fund for Peace, will discuss 'The Failed States Index 2007' which was compiled with the assistance of Foreign Policy magazine.

Brave enough to be live, dumb enough to be goofy, stupid
enough to think that we can be a regular part of your Saturday morning hangover - This is Hell ...

"Really enjoyed it. Particularly
glad to hear that there is a voice
of sanity on talk radio. I don't hear
talk radio much, but when I do,
it's pretty appalling."
- Noam Chomsky

"I really enjoyed this program.
The questions and comments were
exceptionally provocative and
stimulating, which made for an
unusually interesting interview."
- Dan Ellsberg,
the Pentagon Papers

"Chuck should be syndicated. He
has the greatest guests. I do endless
interviews on C-SPAN, and it's so much
fun on Chuck's show. It's like a vacation.
But he also does heavy stuff, so I feel like
I'm getting more information than with the
other outlets."
- Greg Palast,
Guardian columnist and BBC Newsnight reporter

"Chuck's a very smart interviewer ... "
- Tom Hayden

"Chuck is one of the best prepared hosts I've ever
encountered and he asks extremely perceptive
questions -- not just one or two, but almost every
single question. And I must say that having 30 to
40 minutes for an interview really makes a big
difference. The guests can answer questions with
some nuance. I'm extremely impressed."
- Mohamad Bazzi,
Middle East Bureau Chief for Newsday

"Not your usual nonsense"
- Dan Forbes, Salon.com

"... the marvellous Chicago-based radio show
This Is Hell with its intelligent political discussions
and perky factoids ..."
- The Sunday Times of London

"Well-informed and wisecracking"
- Punk Planet

"One of the best radio programs in the country."
- Ben Dangl, UpsideDwonWorld.com

"Brilliant and witty"
- Jorn Barger, Robotwisdom.com

"Irreverent, spontaneous"
- Chicago Reader

"Hard-edged"
- Chicago Sun-Times

"Funny and brilliant"
- Illinois Entertainer

"Truth in media"
- Chicago Ink

"Best New Chicago Radio Personality"
- New City Readers' Poll 2001

"Best Chicago Radio Show"
- New City Readers' Poll 2000

"Past the cutting edge"
- San Diego Radio Net

"(Chuck has) tongue like bull: strong and
hard to control."
- Chuck's dental hygienist

"You have to have the Northwestern quote
on there at the end...a little paranoid...I
always look for it, it's so damn funny..."
- Richard from the Onion

"A little paranoid"
- Daily Northwestern'

Houdt u wel rekening met het feit dat er een tijdverschil is van zev en uur, dus 9 uur 's ochtends in Chicago is 4 uur 's middags bij ons.

vrijdag 29 juni 2007

De Israelische Terreur 234

A woman and her child standing in front of their demolished home in Atir. (Shabtai Gold/IRIN)

'Dozens made homeless as police demolish Bedouin houses
Report, The Electronic IntifadaA
TIR (NEGEV DESERT)
(IRIN)

At least 20 houses in two Bedouin-Arab villages were destroyed on 25 June by Israeli security forces, leaving over 150 people homeless.Some 1,500 police and special forces converged on the two small villages, which together have a population of about 1,000 people from the al-Qi'an family, and conducted the demolitions."The children went to school and the men to work. Only the women stayed home," said Azam al-Qi'an, aged 16, whose home was destroyed."Many, many police came. At around 8am they started coming," said Zahara, holding her three-year-old grandchild."When the police came in, they began pushing the women. They didn't give us a chance to get our belongings out of the house. They took everything out and confiscated it. Then the bulldozers started destroying [the houses]. When we protested, they called us whores."Bedouin living on land "illegally"The Israel Land Administration (ILA) says the villagers live on the land "illegally" and asked the courts for demolition orders in 2004.When the ILA went to court to get the villagers out, they said in their documents that the villagers were "trespassers" on "state land." Therefore, the ILA said, the villagers must be moved out.ILA spokeswoman Ortal Tzabar told IRIN that over the years the ILA had tried to reach deals with the villagers in return for their eviction, but the villagers rejected the deals.The villagers, for their part, have said they do not want to be sent to urban areas as the towns the state built for the Bedouins are basically townships and ghettos, with high crime and unemployment rates (among the highest in the country for both). They say some of them had agreed in the past few days to leave in return for compensation, but the ILA destroyed their homes before a deal could be finalized.They also said the ILA does not really want to give them compensation. Some said the compensation offered was too low, and that the land was worth much more."Nearly all the homes in Um Heiran have demolition orders hanging over them, and may yet be destroyed," said Souhad Bishara, a lawyer from Adalah -- an NGO that advocates the civil rights of Israel's Arab minority -- who represents some of the villagers.
http://electronicintifada.net/v2/article7060.shtml

Palestina 14

After deposing the Hamas government, Palestinian Authority Chairman Mahmoud Abas meets with Israeli Prime Minister Ehud Olmert in Sharm al-Sheikh, Egypt. King Abdullah of Jordan and Egyptian president Hosni Mubarak were also present at the meeting arranged to discuss Hamas' control of Gaza, 25 June 2007. (Omar Rashidi/MaanImages/POOL/PPO)

'Divide and rule, Israeli style
Jonathan Cook, The Electronic Intifada,

The boycott by Israel and the international community of the Palestinian Authority finally blew up in their faces with Hamas' recent bloody takeover of Gaza. Or so argues Gideon Levy, one of the saner voices still to be found in Israel. "Starving, drying up and blocking aid do not sear the consciousness and do not weaken political movements. On the contrary ... Reality has refuted the chorus of experts and commentators who preached [on] behalf of the boycott policy. This daft notion that it is possible to topple an elected government by applying pressure on a helpless population suffered a complete failure."But has Levy got it wrong? The faces of Israeli and American politicians, including Ehud Olmert and George W. Bush, appear soot-free. On the contrary. Over the past fortnight they have been looking and sounding even more smug than usual.The problem with Levy's analysis is that it assumes that Israel and the US wanted sanctions to bring about the fall of Hamas, either by giving Fatah the upper hand so that it could deal a knockout blow to the Palestinian government, or by inciting ordinary Palestinians to rise up and demand that their earlier electoral decision be reversed and Fatah reinstalled. In short, Levy, like most observers, assumes that the policy was designed to enforce regime change.But what if that was not the point of the sanctions? And if so, what goals were Israel and the US pursuing?The parallels between Iraq and Gaza may be instructive. After all, Iraq is the West's only other recent experiment in imposing sanctions to starve a nation. And we all know where it led: to an even deeper entrenchment of Saddam Hussein's rule.True, the circumstances in Iraq and Gaza are different: most Iraqis wanted Saddam out but had no way to effect change, while most Gazans wanted Hamas in and made it happen by voting for them in last year's elections. Nevertheless, it may be that the US and Israel drew a different lesson from the sanctions experience in Iraq.Whether intended or not, sanctions proved a very effective tool for destroying the internal bonds that held Iraqi society together. Destitution and hunger are powerful incentives to turn on one's neighbor as well as one's enemy. A society where resources -- food, medicines, water and electricity -- are in short supply is also a society where everyone looks out for himself. It is a society that, with a little prompting, can easily be made to tear itself apart.And that is precisely what the Americans began to engineer after their "shock and awe" invasion of 2003. Contrary to previous US interventions abroad, Saddam was not toppled and replaced with another strongman -- one more to the West's liking. Instead of regime change, we were given regime overthrow. Or as Daniel Pipes, one of the neoconservative ideologues of the attack on Iraq, expressed it, the goal was "limited to destroying tyranny, not sponsoring its replacement ... Fixing Iraq is neither the coalition's responsibility nor its burden."'

Lees verder: http://electronicintifada.net/v2/article7059.shtml

De Israelische Terreur 233

A member of the al-Qassam Brigades inspects a car that was targeted in an Israeli air strike on Gaza, 27 June 2007. (Wissam Nassar/MaanImages)

Bent u ergens in de Nederlandse commerciele massamedia uitgebreid dit bericht tegengekomen?

'Israeli forces kill at least 11 Palestinians in Gaza incursion
Report, PCHR, 27 June 2007

In the early morning hours of Wednesday, 27 June 2007, IOF conducted two incursions into the town of Khuza'a to the east of Khan Yunis and into Sheja'eya Quarter in the eastern part of Gaza City. Up to the publication of this report, these incursions resulted in the death of 11 Palestinians. Among those killed are six civilians, including two children and two brothers. In addition, 50 Palestinians, mostly civilians, have been injured. In the afternoon, IOF withdrew from Sheja'eya, leaving behind considerable destruction. The incursion into Khuza'a continued at the time of publication. In light of this escalation and the persistence of IOF military operations, PCHR is concerned over the falling of additional civilian victims. It is noted that this escalation coincides with the continued hermetic closure of the Gaza Strip imposed two weeks ago, thus threatening to cause a humanitarian crisis in the Strip.PCHR's preliminary investigation indicates that at approximately 15:30 on 27 June 2007, IOF armored vehicles, supported by military aircraft, moved nearly 1.5 kilometers into the town of Khuza'a to the east of Khan Yunis. IOF troops stormed a number of residential houses in Abu Reida neighborhood in the town; and transformed many of these homes into military outposts and held residents as hostages. Palestinian resistance activists confronted the IOF troops. Sporadic clashes continued till time of publication. These clashes resulted in the killing of two resistance activists and the injury of two others. The activists killed are:
· Deya Mohammad Abu Daqqa (24), killed by a bullet to the chest.
· Husam Abdallah Abu To'ema (24) killed by a bullet to the head.
IOF is calling upon all males aged 15-50 to come out of their homes and gather in one of the town squares.At approximately 5:00 on 27 June 2007, IOF armored vehicles, supported by military aircraft, moved into Sheja'eya Quarter in the eastern part of Gaza City. IOF fired a shell at two civilians, killing them instantly:
· Nafez Mahmoud Hilles (27).
· Ahmad Ayyad Hilles (16).
Ten civilians, including a child, a girl, and an elderly man, were injured by indiscriminate IOF shelling and fire against civilian houses.'

Lees verder: http://electronicintifada.net/v2/article7063.shtml

Irak 219


'Tomgram: The Numbers Surge in Iraq
Iraq by the Numbers
Surging Past the Gates of Hell
By Tom Engelhardt
Sometimes, numbers can strip human beings of just about everything that makes us what we are. Numbers can silence pain, erase love, obliterate emotion, and blur individuality. But sometimes numbers can also tell a necessary story in ways nothing else can.
This January, President Bush announced his "surge" plan for Iraq, which he called his "new way forward." It was, when you think about it, all about numbers. Since then, 28,500 new American troops have surged into that country, mostly in and around Baghdad; and, according to the Washington Post, there has also been a hidden surge of private armed contractors -- hired guns, if you will -- who free up troops by taking over many mundane military positions from guarding convoys to guarding envoys. In the meantime, other telltale numbers in Iraq have surged as well.
Now, Americans are theoretically waiting for the commander of U.S. forces in Iraq, General David Petraeus, to "report" to Congress in September on the "progress" of the President's surge strategy. But there really is no reason to wait for September. An interim report -- "Iraq by the numbers" -- can be prepared now (as it could have been prepared last month, or last year). The trajectory of horror in Iraq has long been clear; the fact that the U.S. military is a motor driving the Iraqi cataclysm has been no less clear for years now. So here is my own early version of the "September Report."
A caveat about numbers: In the bloody chaos that is Iraq, as tens of thousands die or are wounded, as millions uproot themselves or are uprooted, and as the influence of Prime Minister Nouri al-Maliki's national government remains largely confined to the four-square mile fortified Green Zone in the Iraqi capital, numbers, even as they pour out of that hemorrhaging land, are eternally up for grabs. There is no way most of them can be accurate. They are, at best, a set of approximate notations in a nightmare that is beyond measurement.
Here, nonetheless, is an attempt to tell a little of the Iraqi story by those numbers:
Iraq is now widely considered # 1 -- when it comes to being the ideal jihadist training ground on the planet. "If Afghanistan was a Pandora's box which when opened created problems in many countries, Iraq is a much bigger box, and what's inside much more dangerous," comments Mohammed al-Masri, a researcher at Amman's Centre for Strategic Studies. CIA analysts predicted just this in a May 2005 report leaked to the press. ("A new classified assessment by the Central Intelligence Agency says Iraq may prove to be an even more effective training ground for Islamic extremists than Afghanistan was in Al Qaeda's early days, because it is serving as a real-world laboratory for urban combat.")
Iraq is # 2: It now ranks as the world's second most unstable country, ahead of war-ravaged or poverty-stricken nations like Somalia, Zimbabwe, the Congo, and North Korea, according to the 2007 Failed States Index, issued recently by the Fund for Peace and Foreign Policy magazine. (Afghanistan, the site of our other little war, ranked 8th.) Last year and the year before Iraq held 4th place on the list. Next year, it could surge to number #1.
Number of American troops in Iraq, June 2007: Approximately 156,000.
Number of American troops in Iraq, May 1, 2003, the day President Bush declared "major combat operations" in that country "ended": Approximately 130,000.
Number of Sunni insurgents in Iraq, May 2007: At least 100,000, according to Asia Times correspondent Pepe Escobar on his most recent visit to the country.'

De Commerciele Massamedia 84


Ik kreeg onlangs deze verwijzing:
'paul said...
De behandeling van de "familiejuwelen" van de CIA in de media doet me denken aan de woorden van Harold Pinter over de smerige oorlogen door de VS in zijn Nobelprijs-rede van vorig jaar: "It never happened. Nothing ever happened. Even while it was happening it wasn’t happening. It didn’t matter. It was of no interest."Roger Morris geeft een fascinerend beeld van de CIA-cultuur in zijn driedelige artikel over Robert Gates (opvolger Rumsfeld). Die cultuur is er een van ijzervreterige domheid en wreedheid . En inderdaad, zoals jij zegt Stan, de gewelddadige complotten zijn geen betreurenswaardige excessen maar vormen een institutioneel onderdeel van Amerikaanse rol in de wereld.Inleiding en links naar Morris'
artikelen: http://www.bogobogo.nl/artikel/514/1710279.html'
Ik heb die toespraak van Pinter weer eens gelezen. Hij zei bij de aanvaarding van de Nobelprijs onder andere dit: '
'As every single person here knows, the justification for the invasion of Iraq was that Saddam Hussein possessed a highly dangerous body of weapons of mass destruction, some of which could be fired in 45 minutes, bringing about appalling devastation. We were assured that was true. It was not true. We were told that Iraq had a relationship with Al Quaeda and shared responsibility for the atrocity in New York of September 11th 2001. We were assured that this was true. It was not true. We were told that Iraq threatened the security of the world. We were assured it was true. It was not true.
The truth is something entirely different. The truth is to do with how the United States understands its role in the world and how it chooses to embody it.
But before I come back to the present I would like to look at the recent past, by which I mean United States foreign policy since the end of the Second World War. I believe it is obligatory upon us to subject this period to at least some kind of even limited scrutiny, which is all that time will allow here.
Everyone knows what happened in the Soviet Union and throughout Eastern Europe during the post-war period: the systematic brutality, the widespread atrocities, the ruthless suppression of independent thought. All this has been fully documented and verified.
But my contention here is that the US crimes in the same period have only been superficially recorded, let alone documented, let alone acknowledged, let alone recognised as crimes at all. I believe this must be addressed and that the truth has considerable bearing on where the world stands now. Although constrained, to a certain extent, by the existence of the Soviet Union, the United States' actions throughout the world made it clear that it had concluded it had carte blanche to do what it liked.
Direct invasion of a sovereign state has never in fact been America's favoured method. In the main, it has preferred what it has described as 'low intensity conflict'. Low intensity conflict means that thousands of people die but slower than if you dropped a bomb on them in one fell swoop. It means that you infect the heart of the country, that you establish a malignant growth and watch the gangrene bloom. When the populace has been subdued - or beaten to death - the same thing - and your own friends, the military and the great corporations, sit comfortably in power, you go before the camera and say that democracy has prevailed. This was a commonplace in US foreign policy in the years to which I refer.
The tragedy of Nicaragua was a highly significant case. I choose to offer it here as a potent example of America's view of its role in the world, both then and now.
I was present at a meeting at the US embassy in London in the late 1980s.
The United States Congress was about to decide whether to give more money to the Contras in their campaign against the state of Nicaragua. I was a member of a delegation speaking on behalf of Nicaragua but the most important member of this delegation was a Father John Metcalf. The leader of the US body was Raymond Seitz (then number two to the ambassador, later ambassador himself). Father Metcalf said: 'Sir, I am in charge of a parish in the north of Nicaragua. My parishioners built a school, a health centre, a cultural centre. We have lived in peace. A few months ago a Contra force attacked the parish. They destroyed everything: the school, the health centre, the cultural centre. They raped nurses and teachers, slaughtered doctors, in the most brutal manner. They behaved like savages. Please demand that the US government withdraw its support from this shocking terrorist activity.'
Raymond Seitz had a very good reputation as a rational, responsible and highly sophisticated man. He was greatly respected in diplomatic circles. He listened, paused and then spoke with some gravity. 'Father,' he said, 'let me tell you something. In war, innocent people always suffer.' There was a frozen silence. We stared at him. He did not flinch.
Innocent people, indeed, always suffer...'
Lees verder: http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2005/pinter-lecture-e.html

En ook Paul's verwijzing hiernaar is interessant:
Roger Morris: De Robert Gates erfenis (delen 1, 2 en 3)
Door Donkerdoorn
Sommige artikelen zijn zo goed, die verdienen gewoon meer aandacht. Dat geldt zeker voor het drieluik van Roger Morris over het leven, en met name de professionele loopbaan, van de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates. Zoiets lijkt op het eerste oog een saai en gortdroog relaas te worden, maar Morris “gebruikt” Gates om een veel groter en beduidend spannender verhaal te vertellen.
Oud lid van de National Security Counsil (NSC) Morris schetst in de artikelenreeks een korte geschiedenis van de CIA, vanaf de jaren vijftig tot nu, met alle geheime operaties en interventies. De provinciale en bureaucratische Gates, die uiteindelijk onder de oude Bush zal opklimmen tot directeur van het vermaarde inlichtingenbureau, blijkt direct- of indirect bij veel operaties betrokken te zijn. Maar Morris gaat verder. Hij ziet in Gates een metafoor, of spiegel, van het Amerikaanse internationale beleid door de jaren heen.
Deel 1: The tortured world of US intelligence
“I may be dangerous,” he said, “but I am not wicked. No, I am not wicked.”—Henry James, The American
We volgen de provinciale Gates in zijn jonge jaren en in zijn eerste stappen als medewerker voor de inlichtingendienst. Het zijn de jaren van de koude oorlog, Cuba-crisis en problemen in het Midden Oosten. Zij zullen de jonge Gates vormen.
Deel 2: Great games and famous victories
Over de jaren Nixon en Ford. Het verzet tegen Nixon’s en Kissinger’s détente met de sovjets en China, het opblazen van het SALT-II akkoord, interventie in Zuid Amerika en operaties in het Midden Oosten, en de groteske voorstelling van dreiging vanuit “evil empire” Rusland. De langlopende agenda van mensen als Donald Rumsfeld, Dick Cheney, Paul Wolfowitz en Richard Perl vanaf de jaren zeventig tot nu.
Deel 3: The world that Bob made
Over de jaren Carter en Reagan. Met het succesvol saboteren van Nixon’s détente politiek door de mensen die later bekend zullen worden als de neocons, breken gouden tijden aan voor de CIA. De gijzelingscrisis met Iran, de oktoberverrassing, Afghanistan, Libanon en natuurlijk het Iran-Contra schandaal. '

John Pilger 16



Als u zich mocht afvragen waarom ik me intensief met de commerciele massamedia bezig hou, hier is een antwoord, zoals verwoord door een van de grootste journalisten van deze tijd, John Pilger:

'Now consider the treatment of Harold Pinter, Britain's greatest living dramatist. In accepting the Nobel Prize in Literature last December, Harold Pinter made an epic speech. He asked why “the systematic brutality, the widespread atrocities, the ruthless suppression of independent thought” in Stalinist Russia were well known in the west while American state crimes were merely “superficially recorded, let alone documented, let alone acknowledged.” Across the world, he pointed out, the extinction and suffering of countless human beings could be attributed to rampant American power, “but you wouldn't know it”, he said. “it never happened. Nothing ever happened. Even while it was happening, it wasn't happening. It didn't matter. It was of no interest.” For the BBC, Pinter's speech never happened. Not a word of it was broadcast. It never happened.
Pinter's threat is that he tells a subversive truth. He makes the connection between imperialism and fascism and he describes it as a battle for history. I would add that it is also a battle for journalism. Language has become a crucial battleground. Noble words, like “democracy”, "liberation", “freedom”, “reform” have been emptied of their true meaning and refilled by the enemies of these concepts. Their counterfeits dominate the news. "War on terror” is used incessantly, yet it is a false metaphor that insults our intelligence. We are not at war. Instead, American, British and Australian troops are fighting insurrections in countries where their invasions have caused mayhem and grief. And where are the pictures of “our” atrocities? How many Americans and Britons know that, in revenge for 3,000 innocent lives taken on September 11th, 2001, up to 20,000 innocent people have died in Afghanistan? How many know that the equivalent of the population of a middle-sized American city have been killed in Iraq, most of them by American firepower?
It is too easy to blame everything on Bush, and to plead, as liberal journalists do, that the “neo-cons” have hi-jacked America. Ask the Native Americans how benign the system used to be. Or listen to Richard Nixon on the Watergate tapes, talking about power and bombing. "You're so goddamned concerned about the civilians," Nixon said to Kissinger, "and I don't give a damn. I don't care .... I'd rather use the nuclear bomb ... I just want you to think big." In the nuclear age, from Harry Truman to George W Bush, there is no evidence that Nixon was unique. The lies told about Iraq are no different from the lies that ignited the Spanish-American war, that allowed the Vietnam and Korean wars to happen and the Cold War to endure. They are no different from the myths of World War Two that justified the atomic bombing of two Japanese cities. It is as if we journalists are being constantly groomed to swallow the fables of empire. Richard Falk at Princeton has described the process. We are indocrinated to see foreign policy, he wrote, “through a self-righteous, one-way moral/legal screen [with] positive images of western values and innocence portrayed as threatened, validating a campaign of unrestricted violence.”
In my career as a journalist, there has never been a war on terror but a war of terror. Not long ago I walked down a leafy street in Jakarta, Indonesia, where the former dictator General Suharto is living out his life in luxury, having stolen from his people an estimated $10 billion. A United Nations truth commission had just released a report, based on official files, that credits Suharto with the deaths of 180,000 people in East Timor. It says that the United States played a "primary role" in this terror. Britain and Australia are named as accessories to this vast suffering.
After I had filmed in East Timor in 1993, I interviewed Philip Liechty, a former CIA officer who, at his embassy desk in Jakarta, had seen the evidence of Suharto's horrors committed with American approval and American arms. He told me that, when he retired, he had tried to alert the media to East Timor. “But there was no interest,” he said, echoing Harold Pinter. And yet the deaths in East Timor are more than six times greater than all the deaths caused by terrorist incidents throughout the world over past 25 years, according to the State Department. The “mainstream” deals with this by reporting humanity in terms of its worthy victims and unworthy victims, its good tyrants and bad tyrants. The victims of September 11, 2001, are worthy. The victims of East Timor are unworthy. Israeli victims are worthy; Palestinians are unworthy. Saddam Hussein was once a good tyrant. Now he is a bad tyrant. Saddam must be envious of Suharto, who has always been a good tyrant, an acceptable mass murderer.
In the 1960s, the New York Times greeted Suharto's blood-soaked seizure of power in Indonesia as "a gleam of light in Asia". After Suharto had killed off 180,000 East Timorese, Bill Clinton called him “our kind of guy”. Margaret Thatcher offered similar unction, as did the Australian prime ministers Bob Hawke and Paul Keating on a regular basis. The media both led and echoed this chorus.
If we journalists are ever to reclaim the honour of our craft, we need to understand, at least, the historic task that great power assigns us. This is to “soften-up” the public for rapacious attack on countries that are no threat to us. We soften them up by de-humanising them, by writing about "regime change" in Iran as if that country is an abstraction, not a human society. Currently, journalists are softening up Iran, Syria and Venezuela.
Hugo Chavez of Venezuela is likened to Hitler. That he has won nine democratic elections and referenda -- a world record -- is of no interest…
Ninety-five per cent of 100 media commentaries surveyed by the media watch dog FAIR expressed hostility to Chavez. “Dictator”, “strongman”, “demagogue” were the familiar buzz words, so that people reading and watching had no idea that Venezuela was the only oil-producing country in the world to use its oil revenue for the benefit of poor people. They would have no idea of spectacular developments in health, education, literacy. They would have no idea that Venezuela has no political jails - unlike the United States.
So that if the Bush administration launches “Operation Balboa”, a mooted plan to overthrow the Chavez government, who will care, because who will know? For we shall only have the media version - another lousy demagogue got what was coming to him. The poor of Venezuela, like the poor of Nicaragua, like the poor of Vietnam and Cambodia, like the poor of Fallujah, whose dreams and lives are of no interest, will be invisible in their grief -- a triumph of censorship by journalism.
What should journalists do? I mean, journalists who give a damn? They need to act now. Governments fear good journalists. The reason the Pentagon spends millions of dollars on PR, or “perception management” companies that try to bend the news is because it fears truth tellers, just as Stalinist governments feared them. There is no difference. Look back at the great American journalists: Upton Sinclair, Edward R Murrow, Martha Gellhorn, I. F.Stone, Seymour Hersh. All were mavericks. None embraced the corporate world of journalism and its modern supplier: the media college.
It is said the internet is an alternative; and what is wonderful about the rebellious spirits on the World Wide Web is that they often report as journalists should. They are mavericks in the tradition of the great muckrakers: those like the Irish journalist Claud Cockburn, who said: "Never believe anything until it is officially denied." But the internet is still a kind of samidzat, an underground, and most of humanity does not log on; just as most of humanity does not own a cell phone. And the right to know ought to be universal. That other great muckraker, Tom Paine, warned that if the majority of the people were denied the truth and ideas of truth, it was time to storm what he called the "Bastille of words". That time is now.'

Lees verder: http://www.johnpilger.com/page.asp?partid=267

John Pilger 15



'John Pilger addresses Columbia University in New York

On 14 April 2006, the Heyman Center for the Humanities at Columbia University in New York brought together John Pilger, Seymour Hersh, Robert Fisk and Charles Glass for a discussion entitled 'Breaking the Silence: War, lies and empire'.
The following is a transcript of John Pilger's address - 'War by Media':
"During the Cold War, a group of Russian journalists toured the United States. On the final day of their visit, they were asked by their hosts for their impressions. “I have to tell you,” said their spokesman, “that we were astonished to find, after reading all the newspapers and watching TV, that all the opinions on all the vital issues were, by and large, the same. To get that result in our country, we imprison people, we tear out their fingernails. Here, you don't have that. What's the secret? How do you do it?”
What is the secret? It's a question now urgently asked of those whose job is to keep the record straight: who in this country have extraordinary constitutional freedom. I refer to journalists, of course, a small group who hold privileged sway over the way we think, even the way we use language.
I have been a journalist for more than 40 years. Although I am based in London, I have worked all over the world, including the United States, and I have reported America's wars. My experience is that what the Russian journalists were referring to is censorship by omission, the product of a parallel world of unspoken truth and public myths and lies: in other words, censorship by journalism, which today has become war by journalism.
For me, this is the most virulent and powerful form of censorship, fuelling an indoctrination that runs deep in western societies, deeper than many journalists themselves understand or will admit to. Its power is such that it can mean the difference between life and death for untold numbers of people in faraway countries, like Iraq.
During the 1970s, I filmed secretly in Czechoslovakia, then a Stalinist dictatorship. I interviewed members of the dissident group, Charter 77. One of them, the novelist Zdener Urbanek, told me, “We are more fortunate than you in the West, in one respect. We believe nothing of what we read in the newspapers and watch on television, nothing of the official truth. unlike you, we have learned to read between the lines of the media. unlike you, we know that that real truth is always subversive.” By subversive, he meant that truth comes from the ground up, almost never from the top down. (Vandana Shiva has called this 'subjugated knowledge').
A venerable cliché is that truth is the first casualty in wartime. I disagree. Journalism is the first casualty. The first American war I reported was Vietnam. I went there from 1966 to the last day. When it was all over, the magazine Encounter published an article by Robert Elegant, another correspondent who covered Vietnam. “For the first time in modern history,” he wrote, “the outcome of a war was determined not on the battlefield but on the printed page and, above all, on the television screen.” He was accusing journalists of losing the war by opposing it in their work.'

Nederland en Afghanistan 136

Hans van Baalen ten tijde van de Israelische bombardementen van de Libanese bevolking, waarbij volgens de VN naar schatting een miljoen clusterbommen op het land neerkwamen. Een deel daarvan ontplofte niet en ligt nu als mijnen in bewoond gebied. Gisteren was Van Baalen bij NOVA aan het woord, waarbij hij de kijkers onweersproken vertelde dat de Nederlandse militairen in Afghanistan vechten om te voorkomen dat de Taliban in Nederland gaat vechten!

De enige die er gisteren in de NOVA-uitzending lekker ontspannen bijzat, was een van de defensiewoordvoerders van de VVD-fractie Hans van Baalen wiens partijgenoot, de voormalige wethouder van Borculo en ex-minister van Defensie, Henk Kamp, de Nederlandse militaire inzet aan de volksvertegenwoordiging en het publiek had verkocht als ‘een wederopbouw-missie’. Daar hebben we ons allemaal in vergist, want Van Baalen wist nu te melden dat ‘de VVD heeft steeds gezegd: het is een vechtmissie waarbij je ook opbouwt, want van wederopbouw is niet eens echt sprake, d’r staat namelijk niks.’ En daar zit je dan als televisiepresentator, nog onervaren in het presentatorschap, weliswaar ambitieus en ijdel maar geen echte vakman. Wat doe je dan met een betaalde autoriteit die niet alleen liegt, maar die ook nog eens wartaal uitslaat. En daar komt nog eens bij de enorme beperkingen van het medium televisie bij het weergeven van de werkelijkheid. Alles moet kort en snel en met veel beelden, anders raakt de kijker verveelt. Dus laat je de grootste waanzin ongestoord voorbijgaan.

Deze zin bijvoorbeeld, uitgesproken door een volksvertegenwoordiger die naar ik aanneem een scholing heeft gehad, geacht wordt rationeel te kunnen denken en een logische opbouw heeft om zijn visie op te baseren: ‘De VVD heeft steeds gezegd: het is een vechtmissie waarbij je ook opbouwt, want van wederopbouw is niet eens echt sprake, d’r staat namelijk niks.’ Dus ‘een vechtmissie waarbij je ook opbouwt.’ Hoe stelt Van Baalen zich dat voor? Drie dagen in de week vechten en twee dagen opbouwen, of opbouwen wanneer men niet hoeft te vechten of geen zin heeft om te vechten? En gaat bij dat vechten dan niet van alles kapot, waardoor men nog meer moet gaan opbouwen? Maar dan zitten we er nog eeuwen. Wat bedoelt deze volksvertegenwoordiger nu? Vervolgens zegt hij in een bijzin: ‘want van wederopbouw is niet eens echt sprake, d’r staat namelijk niks.’ Dames en heren help me even: waar slaat dat 'want' op? Is er een causaal verband? Zo ja welke? ‘het is een vechtmissie waarbij je ook opbouwt, want van wederopbouw is niet eens echt sprake, d’r staat namelijk niks.’ Bedoelt Van Baalen dat het een vechtmissie is ‘want van wederopbouw is niet eens echt sprake?’ Bedoelt hij nu dat omdat de Nederlandse militairen almaar vechten ze niet toekomen aan het opbouwen? En dat woord ‘namelijk’. Wat bedoelt Hans van Baalen nu precies met namelijk? ‘d’r staat namelijk niks.’ Nee, dank je de koekkoek, als de Nederlandse militairen alleen maar vechten worden niet alleen steeds meer Afghaanse burgers gedood, maar gaat er ook steeds meer kapot. Dat spreekt voor zich. Het probleem nu is: als de bijzin logisch is, dan is de hoofdzin weer wartaal. Dan is er dus geen enkele sprake van ‘een vechtmissie waarbij je ook opbouwt,’ zoals deze liberale volksvertegenwoordiger beweert. Met andere woorden dan vervalt de legitimatatie op grond waarvan het parlement heeft toegestemd om troepen te sturen. Dus de logische consequentie is dan dat de troepen worden teruggetrokken, want ze daar laten betekent, zoals nu ook blijkt, nog meer burgerdoden en nog meer verwoesting. Maar ja, Twan dus, hij zat erbij en keek ernaar. Hij had van zijn redactie een lijstje vragen mee gekregen en die moesten afgeraffeld worden, dus geen tijd en ook niet het intellectuele vermogen om deze wartaal te ontmaskeren.

Hans van Baalen zat er niet mee. Hij kwetterde maar door, lag goed op stoom, niemand belemmerde hem. Je bevecht het terrorisme, je bevecht de Taliban en Al Qaida, opdat ze niet hier komen.’ Hoe nu? Zijn de Nederlandse militairen naar Afghanistan gestuurd om te voorkomen dat Talibantroepen in Nederland zouden gaan vechten? Ja, dus, want Twan Huys liet het onweersproken passeren. Daarom nog een keer deze feiten:

Voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant:

'Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een "stilteprocedure" ... Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden... Het "bewijs" tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtszaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden... Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat "we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen," meent een diplomaat ... Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. "Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren," zegt een Amerikaanse functionaris... De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken,' aldus de Volkskrant destijds.
Ik schreef erbij: 'Met andere woorden: om 1 misdadiger op te hangen of te vergassen moet de VS een
"spijkerhard juridisch bewijs" overleggen van de schuld van de ter dood veroordeeld, maar om een heel land te kunnen bombarderen is "het niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren". In 1 vergadering is de mensheid weer terug bij af en kan het zwaar bevochten internationaal recht terzijde worden geschoven. En men is er nog eerlijk over ook, het argument is domweg dat "we voor een politiek besluit staan," en daarbij staat het recht alleen maar in de weg,' aldus de tekst in mijn boek.
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/05/laura-starink.html

Ondanks al deze feiten laat NOVA-presentator Twan Huys een volksvertegenwoordiger ongestoord verklaren dat Nederlandse militairen naar Afghanistan zijn gestuurd om te voorkomen dat ze hier in de polder zouden gaan vechten. Van Baalen wordt niet eens geconfronteerd met de feiten, hij krijgt bij NOVA ruim baan om leugens en verzinsels te spuien.

Nederland en Afghanistan 135


'Eergisteren citeerde ik dit bericht van Associated Press, zoals overgenomen door de Volkskrant:

'Nieuw record opiumproductie met dank aan Afghanistan
AP WENEN
De opiumproductie is vorig jaar wereldwijd tot een nieuwe recordhoogte gestegen, vooral door een toename van ongeveer 49 procent in Afghanistan. Dat zegt het in Wenen gevestigde VN-Bureau voor Drugs en Misdaad in een dinsdag verschenen jaarverslag. Het VN-bureau verwacht een verdere toename in het lopende jaar.Opium is het belangrijkste bestanddeel van heroïne. De productie in Afghanistan nam vorig jaar toe van 4.100 ton naar 6.100 ton. Het Afghaanse aandeel in de wereldwijde productie steeg van 52 procent in 1990 en 70 procent in 2000 tot maar liefst 92 procent in 2006. Het areaal voor de verbouw van papaver – de bloem die de grondstof levert voor opium – groeide in Afghanistan van 104 duizend hectare in 2005 tot 165 duizend hectare in 2006, een toename van 59 procent. De papaverteelt in Afghanistan concentreert zich in het zuiden, voornamelijk in de provincie Helmand.'Lees verder: http://www.volkskrant.nl/buitenland/article439435.ece/Nieuw_record_opiumproductie_met_dank_aan_Afghanistan

Zie ook:
http://www.unodc.org/unodc/en/world_drug_report.html'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/06/nederland-en-afghanistan-134.html

Twee maanden geleden, op 30 april 2007, schreef ik het volgende over de opium en Afghanistan:

Dit werd in 2001 bericht: ''Afghanistan, Opium and the Taliban
JALALABAD, Afghanistan
(February 15, 2001 8:19 p.m. EST
U.N. drug control officers said the Taliban religious militia has nearly wiped out opium production in Afghanistan -- once the world's largest producer -- since banning poppy cultivation last summer.A 12-member team from the U.N. Drug Control Program spent two weeks searching most of the nation's largest opium-producing areas and found so few poppies that they do not expect any opium to come out of Afghanistan this year."We are not just guessing. We have seen the proof in the fields," said Bernard Frahi, regional director for the U.N. program in Afghanistan and Pakistan. He laid out photographs of vast tracts of land cultivated with wheat alongside pictures of the same fields taken a year earlier -- a sea of blood-red poppies.'Lees verder: http://opioids.com/afghanistan/index.htmlVier jaar later, onder het door Nederland financieel, militair en politiek gesteunde bewind van de Amerikanen in Afghanistan, verscheen dit bericht:'Lucrative opium production is flourishing in the country.ISMAIL SAMEEM/REUTERSAfghanistan riddled with drug tiesThe involvement of local as well as high-level government officials in the opium trade is frustrating efforts to eradicate poppy fields.By Scott Baldauf and Faye Bowers Staff writers of The Christian Science MonitorKABUL, AFGHANISTAN; AND WASHINGTON – The case of an Afghan village police chief, named Inayatullah, is a small example of a much larger problem.Is Commander Inayatullah a courageous law-and-order crusader responsible for smashing the drug mafia in his hamlet? Or, is he an opium smuggler? Or, as his bosses say, is he both?Part 1 - 05/12/05 Afghanistan riddled with drug tiesPart 2 - 05/16/05 Will poppy eradication programs work? Reporters on the JobThe Monitor gives the story behind the story.From Internet cafe to crime scene in KabulIt's a question that hangs over more and more public officials here. The post-Taliban boom in opium production means that drug money now permeates every stratum of Afghanistan's society - from the farmers cultivating poppies in the east to those in the highest levels of the central government of Kabul, according to senior Afghan and European officials working here."We are already a narco-state," says Mohammad Nader Nadery at the Afghan Independent Human Rights Commission, which has studied the growing impunity of former military commanders and drug dealers who now work within the Afghan government. "If the governors in many parts of the country are involved in the drug trade, if a minister is directly or indirectly getting benefits from drug trade, and if a chief of police gets money from drug traffickers, then how else do you define a narco-state?"Abdul Karim Brahowie, Afghanistan's minister of tribal and frontier affairs, says that the government has become so full of drug smugglers that cabinet meetings have become a farce. "Sometimes the people who complain the loudest about theft are thieves themselves," he says.In the past two years, the UN reports that poppy cultivation increased by two-thirds in 2004 to 323,708 acres. Afghanistan now produces 90 percent of the world's opium - most of it ends up on the streets of Europe and Russia as heroin. European officials warn that this fledgling democracy is being undermined as Afghan officials make decisions based on what's good for the drug trade, rather than the electorate. [ Editor's note: The original version overstated the extent of poppy cultivation.]'
Lees verder: http://www.csmonitor.com/2005/0513/p01s04-wosc.html

Kort samengevat: de Nederlandse regering en de meerderheid van ons parlement heeft inmiddels al een half miljard euro aan belastinggeld gespendeerd aan het in het zadel houden van Afghaanse krijgsheren die aan de heroinehandel miljoenen verdienen. Dat is nog eens een staaltje democratie. En nu opletten of de commerciele massamedia hier serieus onderzoek gaat verrichten. Ik denk het niet, maar je weet maar nooit. Let u op!Misschien dat NOVA-presentator Twan Huys zijn eigen mening dat de Nederlandse troepen daar moeten blijven, nog eens kan verduidelijken voor het televisiepubliek van het VARA-programma De Wereld Draait Door, waarin hij deze deskundige mening spuide.''

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/04/nederland-afghanistan-131.html


Met andere woorden: Sinds de bezetting van Afghanistan en daarmee de westerse steun aan de Afghaanse krijgsheren annex opium mafia is volgens dit bericht de Afghaanse opiumproductie van 0 procent tot 92 procent van de wereldwijde produktie gestegen. En ook al gebruikt men andere cijfers, één ding is zeker: er is sprake van een geweldige stijging in slechts zes jaar tijd, de tijd dat het Westen militair aanwezig is in Afghanistan.

Ik schrijf dit omdat gisteravond NOVA aandacht besteedde aan het verzet van de Taliban en het aantal burgerdoden in Afghanistan en in hoeverre de westerse gewelddadige aanpak de steun geniet van het gehele Afghaanse volk, een uiterst complex probleem waarvoor NOVA maar liefst 20 minuten had uitgetrokken, inclusief inleidend filmpje, twee gasten aan tafel in Hilversum en één in de openlucht in, ik vermoed, Kaboel. En omdat Twan Huys het presenteerde dacht ik: misschien revancheert hij zich door ditmaal het onderwerp Afghanistan professioneel te benaderen. Nee, dus, dat viel niet mee.

Ik geef een beschrijving van de NOVA-aanpak. In een inleidend filmpje werd verteld dat de plaats Chora, waar zwaar gevochten is, ook van economisch belang is ‘vanwege de opium doorvoer.’ Vervolgens kreeg de kijker te horen dat daar zware gevechten tegen de zich samentrekkende Taliban hadden plaatsgevonden, en wel omdat volgens een Nederlandse commandant in Afghanistan ‘anders we de regering in de steek [hadden] gelaten, het volk in de steek gelaten.’ Over het in de steek laten van de opiumhandelaren in het ‘vanwege de opium doorvoer’ economisch belangrijke knooppunt werd verder niet gerept. Kennelijk speelde dat geen relevante rol meer voor NOVA. Toen volgde de tekst: ‘Zaterdag 23 juni. De Volkskrant kopt: ‘’Nederlanders klem tussen opium mafia en Taliban.’’ Ze vechten in feite voor president Karzai en tegen een van de sleutelfiguren in het drugsnetwerk in Afghanistan, zijn vijf jaar jongere broer, Achmed Karzai… Dinsdag 26 juni. De VN meldt een wereldrecord opiumproductie. Afghanistan neemt 92 procent daarvan voor haar rekening. De uitvoer neemt met 49 procent toe,’ aldus het NOVA-filmpje. Het zou goed zijn geweest als Twan Huys twee maanden geleden na veel 'reportersluck' president Karzai met deze feiten had geconfronteerd, maar destijds wist hij kennelijk niet dat diens broer zich verrijkt aan de illegale opiumhandel. De vraag is dan ook: waarom wist Twan dat niet? Of wist hij het wel en zweeg hij erover?

Hoe dan ook, een onafhankelijk journalist zou als eerste aan zijn gasten vragen waarom Nederland met belastinggeld de krijgsheren steunt die verantwoordelijk zijn voor de explosieve toename van de Afghaanse opiumproduktie waardoor nu de Afghaanse opium in de wereldwijde heroïnehandel domineert. Bovendien gaat het hier om een miljardenhandel die door onder andere de Nederlandse militaire steun mogelijk wordt gemaakt, en al dat geld verdwijnt in de zakken van Afghaanse krijgsheren die weer hun krijgers en hun families ermee betalen. Hebben deze bendeleden de Nederlandse miljoenen nog wel nodig? Want allang is bekend dat de overgrote meerderheid van de Afghanen nog steeds straatarm is, bij hen komt ons geld nauwelijks of niet. Dit zijn allemaal voor de hand liggende vragen als je journalist bent die zich in dit onderwerp verdiept. Maar die vragen vermeed Twan Huys angstvallig.

In de studio zaten een uiterst zenuwachtige Deedee Derksen, die aangekondigd werd als journalist van de Volkskrant, en een perfecte imitatie gaf van dr. Clavan. Dat laatste kwam vooral ook omdat Twan Huys geen open vragen stelde, maar in zijn vraag het hele verhaal al had verteld, een beginnersfout die tot uiterst pijnlijke en soms zelfs komische situaties kan leiden. Het probleem is dat als je je gasten niet op hun gemak stelt, ook de kijker of luisteraar zich steeds ongemakkelijker begint te voelen. Het is nooit leuk naar genante vertoningen te kijken of te luisteren. Ik denk dat het wezenlijke probleem is dat NOVA het Britse Newsnight probeert na te bootsen. Maar dat kan niet om de zelfde reden dat het altijd een potsierlijk toneelstukje wordt wanneer bijvoorbeeld de boeren uit een gat als Wekerom op de Veluwe NOVA gaan imiteren. De provincie kan alleen een slap aftreksel maken van het origineel. Nederland is te klein en heeft niet dezelfde journalistieke traditie als de Angelsaksische wereld.

De tweede gast was Hans van Baalen. Dat was opmerkelijk, omdat de VVD in de oppositie zit. Voor de hand liggend was geweest als er iemand van de regeringspartijen had gezeten. Van Baalen kan praten als brugman, maar in Nederland luistert de regering zelden of nooit naar de oppositie, want er ligt een regeringsakkoord en dat kan natuurlijk niet geschonden worden. Dus had NOVA iemand van bijvoorbeeld de PVDA moeten confronteren met de werkelijkheid in Afghanistan.

De derde gast was een mevrouw die in de duisternis van Kaboel de cameralens inkeek als een konijn gevangen in een lichtbundel. Ze had voor de gelegenheid een Afghaanse jurk aangetrokken, zoals sommige toeristen doen zodra ze in een exotisch land arriveren. Ze werd kortweg als Anja de Beer aangekondigd van Acbar die iets met hulp aan Afghanistan van doen had. Onduidelijk bleef wat. Kennelijk ook voor Twan Huys die haar foutief afkondigde als Anja de Boer, de Beer. Ik heb maar even uitgezocht wie Anja de Beer is. Zij is directeur van Acbar, het overkoepelend orgaan van bijna honderd Afghaanse en internationale niet gouvernementele organisaties, kortom iemand met een groot belang, want niet alleen komt zij op voor haar eigen werkgelegenheid, maar ook voor die van duizenden Afghanen en Westerlingen en hun families die van hun inkomen afhankelijk zijn. Niet meteen een onafhankelijke bron dus, die je als journalist zeker niet moet vragen wat de Afghanen ervan denken. Los van het feit dat de Afghanen niet bestaan, net zomin als de kijkers bestaan als een homogene groep, baseert Anja de Beer haar mening met name op de reacties van Afghanen die juist financieel afhankelijk zijn van de westerse steun. Het moet Twan Huys zijn ontgaan, want die wilde vooral weten ‘dus de mensen willen dat de NAVO-troepen blijven in het land?’ Waarop Anja de Beer kort maar krachtig braaf antwoordde: ‘JA.’ En zo vertekent de werkelijkheid steeds meer. Het probleem met Twan Huys is dat hij journalistje speelt, maar het niet is. Dat is niet alleen een probleem voor Twan zelf, maar erger nog voor de kijkers die voor hun informatie afhankelijk zijn van diens wijze van bericht geven.

Dat bleek ook weer uit de eerste vraag aan het liberale kamerlid Hans van Baalen of ‘het nog een wederopbouwmissie is?’ Een nogal stupide vraag nadat we minutenlang hadden gezien en gehoord hoe de Nederlandse troepen bij zware gevechten betrokken waren om het ‘opium doorvoer’ knooppunt Chora uit handen te houden van de Taliban. Gezien de opbouw van het item en de werkelijkheid ter plaatse was het logischer geweest als de presentator had gevraagd waarom Nederlandse troepen de opiummafia beschermt. Dat kon toch niet de bedoeling zijn geweest van de zogeheten ‘wederopbouw missie’? Maar nee dus. Ditmaal een open vraag, terwijl juist een gerichte vraag hier op zijn plaats was geweest. In elk geval kreeg Van Baalen alle ruimte om maar wat aan te babbelen.
Meer hierover in een volgend stukje.

donderdag 28 juni 2007

Trouw Misschien Wel 34

Het geweld van de Verenigde Staten en de CIA. 'Spannend zat,' volgens de buitenland-redactie van Trouw.
In 1995 schreef de voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert McNamara dat als gevolg van het Vietnam-beleid van ‘de regeringen Kennedy, Johnson en Nixon… verschrikkelijk leed’ had toegebracht aan miljoenen mensen, omdat ‘wij de macht onderschatten van het nationalisme teneinde een volk te motiveren… om te vechten en te sterven voor hun overtuigingen en waarden- en we blijven dat vandaag de dag nog steeds doen in vele delen van de wereld,’ terwijl ‘wij niet het door Godgegeven recht hebben om elke natie naar ons eigen beeld te scheppen.’ McNamara wees erop dat de ‘defensie uitgaven [in de VS] tijdens het fiscale jaar 1993 in totaal 291 miljard dollar bedroegen –25 procent meer… dan in 1980.’ Eenkwart meer, ondanks het feit dat de Koude Oorlog voorbij was, hetgeen aantoont dat de Sovjet Unie niet de oorzaak maar de aanleiding was van de militarisering van de Verenigde Staten. ‘De VS spendeert bijna evenveel voor nationale veiligheid als de rest van de wereld tezamen.’ Volgens McNamara zijn tijdens de Vietnam-oorlog 3,4 miljoen Zuidoost Aziaten om het leven gekomen, onder wie talloze burgers van Laos, het zwaarst gebombardeerde land in de geschiedenis, uitgaande van het aantal inwoners. Eenkwart van de bevolking vluchtte naar grotten in de bergen om aan het bruut geweld te ontkomen. De Amerikaanse luchtmacht gooide twee keer zoveel bommen op Laos dan destijds op Nazi-Duitsland, tien jaar lang elke 9 minuten een clusterbom. Omdat –volgens ‘USA TODAY,’ tien tot dertig procent van deze tegen mensen gerichte, in kleine fragmenten uiteenspattende bommen, niet explodeerde, komen tot op de dag van vandaag nog steeds Laotianen om het leven, de meerderheid van hen spelende kinderen. Ook Cambodja leed onder het Amerikaans terrorisme, een ander woord is er niet voor, tenminste als we de definitie hanteren zoals afgedrukt in het Amerikaanse Leger Handboek, waarbij terrorisme omschreven wordt als ‘het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.’ Meer dan 600.000 Cambodjanen kwamen om bij Amerikaanse bombardementen en door de totale verwoesting van landbouwgronden werden de overlevenden geconfronteerd met een massale hongersnood. Een centrale rol in dit geheel speelde de CIA.
Zie: http://home.planet.nl/~houck006/filosofie2.html

Ik geef deze voorbeelden van de grootschalige terreur van de Amerikaanse buitenlandse politiek en de rol die de CIA hierin speelde omdat het dagblad Trouw vandaag meldt:

'Oude streken CIA lijken soms verrassend actueel.
Van onze redactie buitenland
Afgeblazen aanslagen op staatshoofden, afluisterpraktijken, samenzweringen met de maffia, infiltratie van decennia her: spannend zat.
Maar echte verrassingen hebben specialisten nog niet ontdekt, in de dinsdag
vrijgegeven documenten van de Amerikaanse geheime dienst CIA. Of het moest zijn hoe verrassend actueel sommige antieke memo’s zijn.'
Zoals u ziet verzin ik het niet, het staat er echt, zonder dat de Trouw-jounalisten van de buitenland- en eindredactie beseffen wat er staat. Althans, daar ga ik van uit. Wat staat er precies? Allereerst dit: 'Oude streken CIA lijken soms verrassend actueeel.' Het gaat mij om het woord 'streken', u weet wel van kwajongensstreken. Komt bij u als eerste het woord 'streken' op als u weet dat het hier gaat om het vermoorden van politieke tegenstanders, het met geweld ten val brengen van democratisch gekozen regeringen, het opleiden en financieren van doodseskaders, het opleiden van onderwereldmensen in het martelen, het schenden van de eigen democratie, het plegen van terreurdaden, het schaduwen van de vrije pers? Streken?

Gisteren schreef ik: 'Ik weet niet of het u is opgevallen, maar wat mij is opgevallen in de berichten over de CIA-misdaden en hun grootschalige schendingen van het Amerikaans en internationaal recht, is de wijze waarop de westerse commerciele massamedia dit brengen. Niet prominent, min of meer alsof hier sprake is van een soort aberratie van het systeem, en als nieuws dat men voor kennisgeving aanneemt. Maar het schenden van de democratie door de machtigste geheime dienst ter wereld is niet zomaar een bedrijfsfout van overijverige medewerkers. Dit is geen aberratie, maar de kern van ons systeem. Hier wordt de burger verteld dat de belangrijkste geheime organisatie die naar verluidt in het leven is geroepen om de democratie te beschermen juist die democratie om zeep heeft geholpen. Niet per ongeluk 1 keer, maar decennialang talloze keren en bewust, met steun van diverse Amerikaanse presidenten en talloze volksvertegenwoordigers, die hiervan op de hoogte waren. En daar werden miljarden aan belastinggeld voor uitgetrokken.' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/06/de-commerciele-massamedia-83.html

Streken? Dit zijn geen streken, beste buitenland redactie van Trouw, dit zijn ernstige schendingen van de democratie, het internationaal recht, de mensenrechten, de Amerikaanse grondwet, kortom alles dat voor beschaafde mensen van levensbelang is. Deze in jullie ogen streken zijn in werkelijkheid schendingen van de democratische rechtstaat , begaan door mensen die terreur bedreven, oftewel terroristen. Streken? Grove misdaden, zullen jullie bedoelen, begaan door immorele gangsters die met geld van de gemeenschap grootschalige terreur bedrijven, vooral ten koste van de meest weerlozen. Daar gaat het om, stelletje zultkoppen.

Dan deze zin: 'Afgeblazen aanslagen op staatshoofden, afluisterpraktijken, samenzweringen met de maffia, infiltratie van decennia her: spannend zat.' Beste Trouw-journalisten, jullie hebben kennelijk alleen over de afgeblazen aanslagen op staatshoofden gelezen, maar waarom hebben jullie je niet verdiept in de gelukte aanslagen? Of waren de afgeblazen aanslagen voor jullie al 'spannend zat'? Spannend zat? Het is geen amusement, geen film voor verveelde consumenten, maar de gruwelijke werkelijkheid voor vele miljoenen mensen, het is geen ketchup, maar echt bloed dat vloeit uit stervende mensen. Collega's: voor wie was dit allemaal spannend zat? Voor de slachtoffers, de nabestaanden in vooral de arme landen die de rest van hun leven geestelijk en/of lichamelijk gebroken zijn, die gemarteld werden, die hun familie hebben verloren, degenen die ze lief hebben gehad en voor wie ze leefden toen ze nog in niet vermoord waren bij gebeurtenissen die volgens jullie spannend zat waren geweest? Of waren deze gruweldaden alleen voor jullie in jullie veilige huiskamer bij de open haard, de krant lezend onder het genot van een goed glas wijn, spannend zat? Ik merk dat jullie je niet kunt verplaatsen in het leed van anderen. Waarom niet? Is dat niet 'spannend zat'? Ga daar kijken, en spreek er net als ik met de slachtoffers, de gewone mensen die geen greep op hun eigen lot krijgen omdat de westerse terreur hen dat onmogelijk maakt. Misschien geneest het jullie van jullie autisme. Of is zo'n confrontatie weer een tikje te spannend voor jullie?

Dan deze zin, allemaal nog uit de aanhef van het artikeltje: 'Maar echte verrassingen hebben specialisten nog niet ontdekt, in de dinsdag vrijgegeven documenten van de Amerikaanse geheime dienst CIA. Of het moest zijn hoe verrassend actueel sommige antieke memo’s zijn.' Hoe nu, mijn beste collega's, geen 'echte verrassingen?' Hoe moet ik dit opvatten? Jullie wisten dus allang dat de CIA op grote schaal terreur bedreef en valse informatie verstrekte. Met andere woorden: jullie konden weten 'hoe verrassend actueel sommige antieke memo's zijn.' Want als de CIA dit al decennialang ongestoord kon doen, waarom zou men er dan mee ophouden? Daat is natuurlijk geen sprake van. Zeker niet aangezien de meeste commerciele massamedia toch geen serieus onderzoek deden, en alles nakwaakte wat de gevestigde orde te melden had. Hoe dan ook: het is interessant nieuws voor jullie lezers dat jullie het allemaal al wisten, want nu dringt zich onmiddellijk de vraag op hoe het dan komt dat ook Trouw sinds de aanslagen van 2001 zo keurig alle Amerikaanse propaganda heeft nagebabbeld in de eigen berichtgeving, van massavernietigingswapens tot het verpreiden van de democratie in Irak of Afghanistan aan toe. Jullie berichtgeving is geenszins terughoudend geweest, en toonde een gebrek aan een dosis gezonde scepsis ten opzichte van de autoriteiten en hun beleid. Integendeel zelfs, jullie laten je maar al te vaak gebruiken in de uiterst tendentieuze anti-islam hetze, zoals je op mijn weblog gedocumenteerd kunt lezen. En nu geven jullie toe dat jullie allang wisten dat het allemaal doorgestoken kaart was? Waarom stellen jullie je dan niet onafhankelijk op? Welk belang dienen jullie om de lezers op het verkeerde been te zetten? Waarom is de redactie niet voorzichtiger met stemmingmakerij?
Laat ik een voorbeeld geven. Kan de redactie iemand als bijvoorbeeld Israel-correspondente Inez Polak niet een beetje begeleiden, desnoods intomen? Al ruim anderhalf jaar geleden begon ze met stemming te kweken tegen Iran om hier in de polder de geesten rijp te maken voor een geweldadige westerse aanval op dat land, in haar poging Israel alvast te legitimeren als enige nucleaire macht in de arabische wereld. Ik schreef destijds dit:
'Vrijdag, december 23, 2005

Vandaag schrijft Inez Polak in haar krant onder de kop: 'Aanval op Israel zou weinig goeds brengen,' het volgende: '"Het alternatief is dat ze ons vernietigen." Met dit kleine zinnetje stuurde Israels opperbevelhebber Rafael Eitan in 1981 zijn piloten op hun missie. Hun opdracht: bombardeer Osirak, de nucleaire reactor in Irak. De wereld was verdeeld over de Israelische actie. Sommigen, ook in Israel, bestempelden het als onnodig gevaarlijke luchtpiraterij en een terreurdaad die slechts tot verdere escalatie zou leiden. Anderen prezen de precisie-actie.' De toon is gezet, nu de conclusie nog. En die is deze: 'Tien jaar later, na de inval van Irak in Koeweit, leken ook de meeste critici stilletjes een beetje dankbaar dat Saddam tenminste niet over nucleaire wapens beschikte. Het voorbeeld van de Israelische aanval op Osirak is actueler dan ooit nu de Iraanse dreiging de voorpagina's beslaat.' Inez Polak suggereert hiermee dat de beschaafde wereld binnenkort blij zal zijn als Israel de nucleaire installaties van Iran bombardeert. Dat Israel in strijd met het internationaal recht Iran bedreigd is een feit dat de correspondente van Trouw verzuimd te melden, omdat het in de propaganda voor Israel en tegen Iran niet past. Afgelopen 11 december berichtte de Britse Times dat de Israelische strijdkrachten van premier Sharon opdracht hebben gekregen zich voor te bereiden op een aanval op Iran. '“Israel... cannot accept a nuclear Iran,” Sharon warned recently. “We have the ability to deal with this and we’re making all the necessary preparations to be ready for such a situation."' http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2089-1920074_1,00.html Daarentegen waarschuwt Trouw zijn lezers wel voor het volgende: 'Een nucleair Iran kan zich agressie permitteren.' En dat klopt, net zoals het nuclaire Israel zich al jaren agressie permitteert. Maar ook dat meldt Inez Polak niet. Het is ondenkbaar dat ze ooit zal schrijven 'een nucleair Israel kan zich agressie permitteren.' Volstrekt ondenkbaar en toch is het waar. En ook het dreigen met agressie is waar. Zo dreigde de Israelische regering in 1973 Egypte en Syrie met nucleaire wapens aan te vallen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kissinger werd met dit dreigement door de Israelis gechanteerd om onmiddellijk extra conventionele wapens te sturen. Het dreigement werd maar al te serieus genomen, want 'the U.S. decided to open an aerial resupply pipeline to Israel, and Israeli aircraft began picking up supplies that day.' Zie: http://www.fas.org/nuke/guide/israel/nuke/farr.htm Maar opnieuw: daarover geen woord van onze correspondente in Israel. Integendeel, nog voordat Iran over nuclaire wapens beschikt, is voor haar nu al de vraag gerechtvaardigd 'hoe ver Teheran zelf zal gaan, of het de bom echt gaat gebruiken.' Zo worden de geesten rijp gemaakt voor nog meer geweld in een poging de Israelische hegemonie in de regio te handhaven.'
Inez Polak dient de pro-Israel lobby op hetzelfde moment dat de Israelische geheime diensten een soortgelijk terreurbeleid uitvoeren als de CIA. Die geheime diensten en de Israelische strijdkrachten schenden zo het internationaal recht, de mensenrechten, de hoekstenen van onze westerse beschaving. Nu jullie dit weten, is de vraag waarom Trouw-journalisten niet ophouden met hun pro-Israel berichtgeving, zodat de Trouw-lezers zich een op feiten berustend beeld kunnen vormen van deze toch al complexe regio?

De Holocaust Is Geen Rechtvaardiging meer Voor Joodse Nazi's

Eitan Bronstein, bezig de geschiedenis van straten, wijken en steden terug te geven aan Palestijnen en daarmee aan de Joden in Israël. . Zev...