zondag 10 juni 2007

De Volkskrant 37


Nadat het duo Wansink en Berkeljon, journalisten van de Volkskrant, op de vingers was getikt door de Raad voor de Journalistiek schreven ze in een reactie het volgende:

'De uitspraak van de Raad verabsoluteert wederhoor als de toetssteen bij uitstek voor journalistieke kwaliteit. De Raad wekt daarmee de indruk dat journalistieke producties [...] die zonder wederhoor tot stand zijn gekomen, per definitie ondeugdelijk zijn. Wij menen dat het aan de journalist zelf is te beoordelen in welke gevallen wederhoor zinvol en noodzakelijk is. Het opnemen van een ontkenning maakt het voor de lezer moeilijker zelf te beoordelen wat waar of aannemelijk is.'
Paul Arnoldussen van Het Parool citeerde gisteren in zijn krant het opmerkelijke motief van Wansink en Berkeljon: 'Het opnemen van een ontkenning maakt het voor de lezer moeilijker zelf te beoordelen wat waar of aannemelijk is.' Hij voegt er vervolgens aan toe: 'Men dient dit zinnetje even te proeven. De auteurs hebben van hun lezers geen hoge pet op. Want je zou toch zeggen: hoe meer informatie, hoe gefundeerder de lezer tot een eigen beoordeling kan komen. Maar nee, ze vrezen kennelijk grenzeloze verwarring in des lezers hoofd en dat willen zij hem besparen. Wat ze echt denken is, vrees ik: door zo'n ontkenning te plaatsen, zou de lezer wel eens aan ons betoog kunnen twijfelen en dat is de bedoeling niet.'
Ik denk dat Arnoldussen gelijk heeft en voeg eraan toe dat de werkwijze van Wansink en Berkeljon het product is van hun ideologische beschrijving van de wereld, waarin een scherpe scheiding tussen de goed en kwaad wordt gemaakt, goed zijn wij, dat spreekt voor zich, et l'enfer c'est les autres.

1 opmerking:

Anoniem zei

Beste Stan,

Allereerst mijn enorme waardering voor je onaflatende moed en eerlijkheid. De onverbloemde waarheid willen vertellen is een houding waartoe slechts weinig journalisten in onze tijd in staat zijn.

Tja de Volkskrant. Wat is die weggezakt tot een middelmatige, immer kool en geit sparende lulkoek krant, zeg! Ik ben jarenlang lezer geweest maar kan hem niet meer lezen. Minachting voor de lezer, gemakzucht, maar ook actieve verdraaiing: de Volkskrant hééft het. O, o, o die kranten! Ook internationaal. Heel Groot Brittanië (de wereld zelfs) kotst zo ongeveer van Blair, maar het commentariaat raakt maar niet uitgeschreven over zijn nalatenis, zijn stijl, zijn visie. Terwijl de man natuurlijk een regelrechte ramp is gebleken voor zijn land, voor de wereld, en wellicht nog het meest voor zijn partij. Labour is de antithese geworden van haar eigenlijke bestaanreden en is nu bijna net zo rechts als de Amerikaanse Democratische Partij.

Nogmaals, mijn waardering voor je werk. Groet, Paul

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...